NOB VT 411
| RS 1 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
NOB NE 81 – VT 411 in 2007 te Tønder (DK)
| ||||
| Aantal | 1 | |||
| Serie | VT 411 | |||
| Fabrikant | WU, werk Berlin-Wittenau | |||
| Bouwjaar | 1981 | |||
| Aantal delen | 1 deel | |||
| Asindeling | B’ B’ | |||
| Spoorwijdte | 1435 mm (normaalspoor) | |||
| Massa | 45 ton | |||
| Lengte over buffers | 24,6 m | |||
| Maximumsnelheid | 80 - 90 / 100 km/h | |||
| Aantal zitplaatsen | 1e klas: 0 2e klas: 68 | |||
| Techniek | ||||
| Vermogen | 2 x 257 kW | |||
| Aantal motoren | 2 | |||
| ||||
De VT 411, ook wel Nichtbundeseigenen Eisenbahnen genoemd, is een diesel treinstel, voor het regionaal personenvervoer van de Nord-Ostsee-Bahn (NOB).
Zie NE 81 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Geschiedenis
De trein werd tussen 1979 en 1980 door een samenwerking tussen Orenstein & Koppel en Waggon-Union als een vierassige motorwagen geschikt voor eenmansbediening. Deze motorwagen was ook geschikt om een of meer personenwagens of goederenwagens mee te kunnen nemen. Ook werden er bijwagens en wagens met stuurstand gebouwd.
De Nord-Ostsee-Bahn GmbH is 100% dochter van Veolia Transport. Het hoofdkantoor is gevestigd in Kiel.
Constructie en techniek
Het treinstel is opgebouwd uit een stalen frame. Deze treinstellen kunnen tot drie stuks gecombineerd rijden.
Treindiensten
Deze treinen worden door Nord-Ostsee-Bahn (NOB) sinds april 2003 ingezet op het volgende traject:
Opmerking: Het traject was vroeger onderdeel van de Marschbahn. In het weekend rijden de Arriva-treinen van het type lint op dit traject.
Vanaf december 2010 tot december 2018 rijden de treinen van Arriva dagelijks.
Literatuur
- Dokumentation über Eisenbahnfahrzeuge. Glasrs Annalen – Georg Siemens Verlagsbuchhandlung, Berlin.
- Spoorwegen; diverse jaargangen. Gerrit Nieuwenhuis, Richard Latten. Uitgeverij de Alk BV, Alkmaar.
Zie ook
Externe link
- (de) Nord-Ostsee-Bahn – Officiële site
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel NE 81 op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
