Zaak-Notaris X: verschil tussen versies

De zaak Notaris X kwam in 1986 op gang in België toen het weekblad Humo en de krant De Morgen een Antwerpse notaris beschuldigden van seksueel misbruik van zijn twee zoontjes. De affaire werd gelinkt aan de Roze Balletten, maar bleek uiteindelijk te berusten op foutieve beschuldigingen.

Aanklacht

In 1983 was een Belgische notaris in een echtscheidingsproces betrokken. Daarbij kreeg de moeder het hoederecht over de zoontjes, terwijl hij bezoekrecht had. Kort na deze regeling beschuldigde de vrouw hem van seksueel misbruik van haar kinderen. De zaak haalde de pers en de notaris (Luc, zoon van Léon Rochtus) kreeg de schuilnaam "Notaris X". De aanklacht werd heviger en de man werd ervan beschuldigd deel uit te maken van een extreemrechts netwerk dat kinderen op rituele wijze misbruikte. Hierbij zou Notaris X ook hebben deelgenomen aan de Roze Balletten, legendarische (maar nooit bewezen) seksfuiven die eind jaren '70 zouden hebben plaatsgevonden en waaraan diverse hooggeplaatste personen zouden hebben deelgenomen. De aanslagen die de Bende van Nijvel in 1984-1985 gepleegd had werden volgens speurders in verband gebracht met deze seksfuiven, omdat volgens hen de daders lastige getuigen zouden hebben vermoord. De aanslagen zouden op hun beurt bedoeld zijn om terreur te zaaien onder de bevolking, waardoor extreemrechtse partijen meer stemmen zouden kunnen halen. In het kader van deze theorieën werden de beschuldigingen tegen Notaris X natuurlijk zeer geloofwaardig en de media spendeerde daarom ook veel aandacht aan de zaak. Een professor kinderpsychiatrie aan de Katholieke Universiteit Leuven bevestigde als getuige de aanklachten rond Notaris X.

Vrijspraak

De politie onderzocht de zaak grondig, maar vond geen indicaties van enig misbruik. Vrij verrassend werd zelfs aangetoond dat de beschuldigingen van de moeder uit de lucht gegrepen waren. Notaris X werd bij verschillende strafrechtelijke procedures keer op keer vrijgesproken. De rechtbank ontnam de moeder het hoederecht en wees die aan de vader toe.

Betrokkenheid van de pers

De (linkse) pers, met name het weekblad Humo en de krant De Morgen beten zich vast in de zaak. Dat Notaris X zich in rechtse kringen bewoog en zijn Vlaams-nationalistische overtuiging niet verborgen hield, was gesneden koek om de gerechtelijke uitspraken in twijfel te trekken. Er kwam een 'heksenjacht' op gang, onder andere door een solidariteitsoproep te plaatsen voor het Komitee Wim en Jan (de schuilnamen die aan de zonen van Notaris X werden gegeven). Er werden manifestaties gehouden op de trappen van het Antwerpse Gerechtshof. De Antwerpse politie greep in, waardoor De Morgen hen van partijdigheid betichtte.

Ontknoping

De notaris werd nooit veroordeeld, integendeel steeds in het gelijk gesteld. In 2003, toen de kinderen volwassen waren, verklaarden ze dat er helemaal niets aan de hand was geweest. ^[1] De hele affaire was opgezet door de moeder. De betrokken media hebben zich nooit voor hun foute campagne verontschuldigd. De als links bestempelde auteur Paul Koeck schreef over dit verhaal een verhelderend boek, dat meteen een aanklacht inhield tegen de lichtzinnigheid van een bepaalde 'onderzoeksjournalistiek'.

In populaire cultuur

• Bart Peeters en Hugo Matthysen voerden tijdens hun radioprogramma Het Leugenpaleis eind jaren '80 een fictief personage op dat ook "Notaris X" heette.

Bibliografie

• Paul Koeck, "Notaris X", uitg. Kritak, Leuven, l990 ISBN 90 6303 316 8

Referentie

1. ↑ Kinderen Notaris X ontkennen misbruik