Vrijhandelszone: verschil tussen versies

Een vrijhandelszone of vrijhandelsgebied is een vorm van regionale integratie bij internationale economische betrekkingen. Twee of meerdere landen schaffen de douanetarieven af ten opzichte van elkaar, gelden belastingstarieven en quota's niet meer en worden bureaucratische vereisten verminderd waardoor het aantrekkelijker wordt voor bedrijven om zich er te vestigen en er te investeren. Veelal geldt een vrije handelszone enkel binnen een beperkt aantal landen, die daarvoor onderlinge afspraken hebben.

Het probleem van een vrijhandelszone is dat de exporteurs zullen invoeren via het land met het laagste importtarief. Daardoor zullen controles aan de grenzen en bijkomende invoerrechten nodig blijven.

De meeste vrijhandelszones bevinden zich in ontwikkelingslanden. Daar gelden vaak geen in- en uitvoerrechten. De reden voor het opzetten van vrijehandelszones is, dat de economie van de zone gestimuleerd wordt als buitenlandse investeerders er bedrijven starten, waarmee armoede en werkloosheid in het gebied teruggedrongen worden. Vaak gebruiken multinationals vrijhandelszones om er fabrieken te bouwen waar goederen, zoals kleding, schoenen en elektronica, geproduceerd worden.

Een vrijhandelszone is niet hetzelfde als een Speciale Economische Zone.

Voorbeelden van vrijhandelszones

• Andesgemeenschap (CAN)
• Association of South-East Asian Nations (ASEAN)
• Afrikaanse Unie (AU)
• Caricom
• Europese Unie (EU)
• Europese Economische Ruimte (EER)
• Europese Vrijhandels Associatie (EVA),
• Mercosur
• Vrijhandelszone van de Amerika's (FTAA)
• Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst (NAFTA)
• Unie van Zuid-Amerikaanse Naties (UZAN)

Zie ook

• Vrijhandelsverdrag