Stephanie zu Windisch-Graetz (1909-2005): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
verwijderen foute categorie
Regel 15: Regel 15:


{{DEFAULTSORT:Windisch-Graetz, Stephanie Van}}
{{DEFAULTSORT:Windisch-Graetz, Stephanie Van}}
[[Categorie:Huis t'Kint de Roodenbeke|Stephanie]]
[[Categorie:Familielid van de Belgische monarch]]
[[Categorie:Familielid van de Belgische monarch]]



Versie van 2 feb 2011 12:43

Stephanie Eleonore Maria Elisabeth Kamilla Philomena Veronika zu Windisch-Graetz (Ploschkowitz, 9 juli 1909 - Ukkel, 7 september 2005) was een rechtstreekse afstammelinge van zowel koning Leopold II van België als van keizerin Elisabeth van Oostenrijk-Hongarije (Sisi). Door haar afkomst was ze verwant met alle grote koningshuizen uit Europa. Zelf was zij een kleindochter van aartshertog Rudolf van Oostenrijk en prinses Stefanie van België, haar moeder aartshertogin Elisabeth Marie van Oostenrijk was gehuwd met prins Otto zu Windisch-Graetz. Haar grootvader Ernst zu Windisch-Graetz was gehuwd met prinses Kamilla zu Oettingen-Oettingen und Oettingen-Spielberg.

Prinses Stéphanie had drie oudere broers:

  • Franz Joseph zu Windisch-Graetz (1904-1981), vader van twee kinderen waaronder een ándere prinses Stéphanie van Windisch-Graetz (1939)
  • Ernst Weriand zu Windisch-Graetz (1905-1952), vader van vier kinderen
  • Rudolf Johannes zu Windisch-Graetz (1907-1939)

Haar jeugd werd gekenmerkt door het pendelen tussen het Habsburgse en het Belgische hof. Ze was min of meer verstoten door de familie. Alleen met haar oudtante prinses Clémentine had ze een goede relatie, ze schreven regelmatig brieven. Iedereen noemde haar Fee. Zij zette haar eerste stappen op Belgische bodem onder toezicht van Clémentine. Later werd ze voorgesteld aan koning Leopold III, koningin Astrid en koningin Elisabeth. Ze had niet zoveel vrienden maar kon goed overweg met de dochter van prinses Clémentine.

De prinses moest uiteraard een geschikte partner vinden. Kandidaten uit het Italiaanse en Habsburgse hof werden afgewezen, in 1933 huwde ze uit liefde met de Belgische graaf Pierre d'Alcantara de Querrieu. Ze kreeg de zegen van het Belgische hof en de Habsburgse keizerlijke familie in ballingschap. Ze bleef verder de bescherming genieten van prinses Clémentine en haar man werd opgenomen in de hofhouding van Leopold III.

Haar echtgenoot stierf in een concentratiekamp (hij was actief in het Belgische verzet). Ze hertrouwde in 1945 met Karl Axel Björklund. Met beide echtgenoten had ze een kind.

Op 96-jarige leeftijd stierf de prinses. Om de mensheid van dienst te zijn, schonk zij haar lichaam aan de wetenschap. Zij was het laatste achterkleinkind van Leopold II.