Reflexologie: verschil tussen versies
-ls |
|||
| Regel 103: | Regel 103: | ||
== Wetenschap over voetreflexologie == |
== Wetenschap over voetreflexologie == |
||
De bewering dat alle organen en lichaamsdelen in verbinding staan met plaatsen op de voeten, vindt geen ondersteuning in de moderne [[anatomie]] en [[fysiologie]]. Het “Handboek Andere Geneeswijzen” (2001) van de Verbruikersunie (België) besluit dan ook: "Er is geen enkel bewijs dat bepaalde zones van de voetzool overeenkomen met organen. Er is geen enkel bewijs dat er een ophoping van stofwisselingsslakken zou zijn. Als diagnostische methode is deze methode af te raden. Als ontspannende massage is ze aanbevelenswaard". |
De bewering dat alle organen en lichaamsdelen in verbinding staan met plaatsen op de voeten, vindt geen ondersteuning in de moderne [[anatomie]] en [[fysiologie]]. Het “Handboek Andere Geneeswijzen” (2001) van de Verbruikersunie (België) besluit dan ook: "Er is geen enkel bewijs dat bepaalde zones van de voetzool overeenkomen met organen. Er is geen enkel bewijs dat er een ophoping van stofwisselingsslakken zou zijn. Als diagnostische methode is deze methode af te raden. Als ontspannende massage is ze aanbevelenswaard". |
||
Een randbemerking is wel wat men dient verstaan onder bewijs. Is het enkel een empirisch waarneembaar resultaat, uitgevoerd in een labo-omgeving, met beperkte middelen? Het is ook belangrijk om te begrijpen dat de wetenschap ontdekt wat er al is, echter stapje per stapje. Het is dus perfect mogelijk dat wat nu valt onder ' geen enkel bewijs' binnen afzienbare tijd wel te bewijzen is, gewoon doordat de wetenschap andere middelen en technieken heeft gevonden. |
|||
Voetreflexologen hebben een hierop gerichte opleiding genoten en zijn meestal geen arts. Ze mogen derhalve geen diagnose stellen en worden geacht klanten met medische klachten door te verwijzen naar een arts. |
Voetreflexologen hebben een hierop gerichte opleiding genoten en zijn meestal geen arts. Ze mogen derhalve geen diagnose stellen en worden geacht klanten met medische klachten door te verwijzen naar een arts. |
||
Versie van 2 feb 2011 22:25
Zie de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie.
De voetreflexologie (ook reflexologie of reflexzonetherapie) is een pseudowetenschappelijke alternatieve geneeswijze die ervan uit gaat dat alle organen en lichaamsdelen in verbinding staan met plaatsen op de voeten. De reflexologie deelt de voetzool in — sommigen voegen daar ook de handen en de oren aan toe — in zones die corresponderen met delen in het lichaam zoals het hart, de lever enz. en stelt dat de massage van deze zones een onbelemmerde energiedoorstroming in het hele lichaam herstelt en/of onderhoudt, en dat aan de voetzool gevoeld kan worden met welk corresponderend orgaan er iets aan de hand is. Refexologie meent dat energiedoorstroming de basis is van onze gezondheid en dat ziekte het gevolg zou zijn van energieblokkeringen. Dit is echter in strijd met de moderne geneeskunde (ziektenleer en fysiologie), die ziekte koppelt aan aanwijsbare ziekteveroorzakers zoals virale en bacteriële infecties, of aan factoren van genetische aard.
Reflexzonetherapie komt oorspronkelijk uit China. De reflexologiekaart toont de reflexpunten of reflexzones op de voet of de hand:
Historiek
William Fitzgerald, een Amerikaanse keel-, neus- en oorarts, verdeelde in zijn boek genaamd "Zone Therapy"[1] in 1917 het lichaam in 10 verticale zones. Hij stelde dat druk die op een bepaalde plek in het lichaam werd uitgeoefend een verdovende uitwerking had op andere plekken in dezelfde zone.
Fitzgerald's theorieën werden verder uitgewerkt door Joe Shelby Riley. Hij verdeelde het lichaam in 4 horizontale zones en begon met het vastleggen van specifieke punten op handen en voeten die een relatie zouden hebben met specifieke delen van het lichaam.
Eunice Ingham, een verpleegster en fysiotherapeut, was uiteindelijk degene die alle punten in kaart bracht. Ze schreef twee boeken over het onderwerp. Ook is zij degene die de therapie haar naam gaf.[2] Het heet een "reflex" omdat een behandeling van een punt een reactie heeft op een andere plek in het lichaam: een reflex. Doreen Bayley en Hanne Marquardt studeerden[bron?] met Eunice Ingham. Zij brachten de therapie naar Engeland en Duitsland in respectievelijk 1966 en 1970.
In het jaar 1961 uitte de beroepsvereniging van fysiotherapeuten bezwaren tegen het gebruik van de term therapie in "zonetherapie" en vanaf die tijd werd het woord reflexologie gebruikt.[3]
In Nederland werd het onder andere onderwezen bij de opleiding voor schoonheidsspecialiste door Adry Hermans. Zij ontwikkelde oorreflexzonemassagetherapie.
Uitgangspunten
Volgens de reflexologie stroomt in het menselijk lichaam energie door de zenuwbanen. Deze energiebanen zouden we op ongeveer 800 punten in ons lichaam kunnen beïnvloeden. Ook de acupunctuur gebruikt deze punten, maar werkt in tegenstelling tot reflexologie met naalden die op de reflexpunten in de huid worden gestoken. De makkelijkste plaatsen om te beïnvloeden zijn de handen en de voeten.
De reflexologie gaat ervan uit dat het lichaam in tien zones is verdeeld, die zones worden in kaart gebracht op de voeten. Iedere voet heeft zo vijf zones. Daarnaast wordt het lichaam ook verticaal op de voet geprojecteerd - het hoofd ligt bij de tenen, en de voeten bij de hiel. Iedere zone heeft zo zijn eigen ‘karakteristieken’. Door vervolgens op bepaalde plaatsen druk uit te oefenen, zou er op een andere plaats in het lichaam een bepaald orgaan of een bepaalde klier worden gestimuleerd. Op de handen en voeten komen volgens de reflexologie alle punten samen die met de organen en klieren verbonden zijn.
Wetenschap over voetreflexologie
De bewering dat alle organen en lichaamsdelen in verbinding staan met plaatsen op de voeten, vindt geen ondersteuning in de moderne anatomie en fysiologie. Het “Handboek Andere Geneeswijzen” (2001) van de Verbruikersunie (België) besluit dan ook: "Er is geen enkel bewijs dat bepaalde zones van de voetzool overeenkomen met organen. Er is geen enkel bewijs dat er een ophoping van stofwisselingsslakken zou zijn. Als diagnostische methode is deze methode af te raden. Als ontspannende massage is ze aanbevelenswaard".
Een randbemerking is wel wat men dient verstaan onder bewijs. Is het enkel een empirisch waarneembaar resultaat, uitgevoerd in een labo-omgeving, met beperkte middelen? Het is ook belangrijk om te begrijpen dat de wetenschap ontdekt wat er al is, echter stapje per stapje. Het is dus perfect mogelijk dat wat nu valt onder ' geen enkel bewijs' binnen afzienbare tijd wel te bewijzen is, gewoon doordat de wetenschap andere middelen en technieken heeft gevonden.
Voetreflexologen hebben een hierop gerichte opleiding genoten en zijn meestal geen arts. Ze mogen derhalve geen diagnose stellen en worden geacht klanten met medische klachten door te verwijzen naar een arts.
Op 27 januari 2009 heeft de Natural Standard in samenwerking met de medische faculteit van Harvard een onderzoek gepubliceerd naar de effectiviteit van reflexologie. De conclusie daarvan was dat reflexologie weliswaar niet schadelijk is, maar dat er ook zeer weinig bewijs is voor enige effectiviteit.[4]
Bronnen, noten en referenties
- Complement Ther Med. 2000 Sep;8 (3):166-72. A blinded investigation into the accuracy of reflexology charts. White AR, Williamson J, Hart A, Ernst E. Department of Complementary Medicine, School of Postgraduate Medicine and Health Studies, University of Exeter, UK.
- Bewuste handen: een filosofie over handen ; De oorreflexzônemassage met "face lift" effect: naar de methode van Adry Hermans (1992).
- ↑ Het Woordenboek van de Scepticus - reflexologie (reflexpsychologie)
- ↑ Skepdic.com - The Skeptic's Dictionary - reflexology
- ↑ Voetreflexologie: een tenenkrommende wetenschap
- ↑ InteliHealth: Reflexology
