Raketlanceerbasis
Een raketlanceerbasis (of ruimtehaven) is een plaats waar raketten gelanceerd worden, dit naar analogie van zeehaven voor schepen en luchthaven voor vliegtuigen. De meeste grote raketlanceerbasissen hebben meer dan een lanceerplatform. Dit heeft het voordeel dat als er op een van de lanceerplatforms iets misloopt, er nog steeds andere platforms zijn waar de lancering zou kunnen doorgaan. De meeste raketlanceerbasissen zijn ook voorzien van speciale landingsbanen voor SpaceShipOne, dat raketmoters heeft.
Bijna alle raketlanceerbasissen zijn zo groot dat als er iets misloopt (een ontploffing, of dergelijke) dat er geen mensenlevens in gevaar komen en dat er geen schade berokkend wordt aan andere lanceerplatformen.
Lanceringen van dicht bij de evenaar bieden het extra voordeel dat ze optimaal gebruik kunnen maken van de rotatie van de aarde. Dan kan de raket met minder brandstof in dezelfde geo-stationaire baan geraken. Voor pool- of specifieke observatievluchten is dit natuurlijk niet van toepassing. Voor de veiligheid van in de buurt wonende mensen worden raketten enkel gelanceerd boven water of boven verlaten streken (vb. woestijnen)
Er wordt aangenomen dat voor toekomstige supersonische raketten er zeer lange start- en landingsbanen gebouwd moeten worden. Zulke lanceerbasissen zullen voor unieke uitdagingen staan betreffende geluidsoverlast, milieuvriendelijkheid en toegang voor passagiers.
Het ruimtetourisme wordt opgevolgd door verschillende raketlanceerbasissen, want al die basissen hopen van veel geld te verdienen aan ruimtetoerisme om zo hun andere projecten (zoals vernieuwingen en bijbouwen) te kunnen bekostigen. Overal ter wereld zijn er geïnteresseerde raketbasissen voor ruimtetoerisme: van Californië, Oklahoma, New Mexico, Florida, Virginia, Alaska en Wisconsin in de Verenigde Staten tot in Singapore en Arabië
