Postduif
Postduif IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2008) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Columba livia Gmelin, 1789 | |||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||
Postduif op Wikispecies | |||||||||||||
|
Een postduif is een duif die, na een periode bij de eigenaar te hebben doorgebracht, naar elders wordt vervoerd en wordt losgelaten. De duif vindt op nog niet volledig begrepen wijze de weg naar zijn oorspronkelijke verblijf terug. De postduif stamt waarschijnlijk af van de rotsduif.
Postduiven hebben een fenomenaal oriëntatievermogen. Een duif die ver van huis wordt gebracht, tot honderden kilometers ver, weet feilloos zijn thuis terug te vinden. Daarom werden ze gebruikt om berichten over te brengen; zo ontstond ook een sport, de duivensport, waarbij het erom gaat welke duif het snelst thuis is na gezamenlijk te zijn gelost.
Oorlogsduiven
In het verleden werden postduiven gebruikt voor het versturen van berichten en van post. Dit gebeurde al vanuit belegerde steden tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Nadien bijvoorbeeld in de Frans-Duitse Oorlog, in de Eerste en Tweede Wereldoorlog; ze kregen de naam oorlogsduiven. Twee bekende oorlogsduiven zijn:
Duivensport
Tegenwoordig worden vooral wedstrijden met postduiven gedaan (duivensport). De eigenaren worden ook wel "duivenmelkers" genoemd.
Stadsduif
Helaas raken er ook postduiven verdwaald. Deze vinden aansluiting bij de stadsduif en komen niet meer terug. Af en toe wordt zo'n geringde "stadsduif" gevangen en bij de eigenaar terugbezorgd.
-
Eieren van de postduif
-
Ongeveer 9 dagen oud
-
Een doffer met een met lucht gevulde krop
-
Postduiven in de vlucht
-
Postduif op dakrand