Big Show: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
k anonieme bijdrage gecontroleerd. een typfout. De opgegeven naam klopt. |
||
Regel 18: | Regel 18: | ||
'''Paul Wight''' ([[Aiken (South Carolina)|Aiken]], [[8 februari]] [[1972]]), beter bekend als '''Big Show''', is een [[Verenigde Staten|Amerikaans]] [[acteur]] en [[Professioneel worstelen|professioneel worstelaar]]. Wight is als worstelaar actief in de [[WWE]] en was bekend van [[World Championship Wrestling]] (WCW) als '''The Giant'''. |
'''Paul Wight''' ([[Aiken (South Carolina)|Aiken]], [[8 februari]] [[1972]]), beter bekend als '''Big Show''', is een [[Verenigde Staten|Amerikaans]] [[acteur]] en [[Professioneel worstelen|professioneel worstelaar]]. Wight is als worstelaar actief in de [[WWE]] en was bekend van [[World Championship Wrestling]] (WCW) als '''The Giant'''. |
||
Samen met onder andere ''[[André the Giant]]'', ''[[Giant González]]'' Mark Henry en ''[[The Great Khali]]'' behoort hij tot de allergrootste worstelaars die er ooit zijn geweest. Big Show is 2,13 |
Samen met onder andere ''[[André the Giant]]'', ''[[Giant González]]'' [[Mark Henry]] en ''[[The Great Khali]]'' behoort hij tot de allergrootste worstelaars die er ooit zijn geweest. Big Show is 2,13 groot en weegt 200 kg. |
||
== Professioneel worstelcarrière == |
== Professioneel worstelcarrière == |
Versie van 28 jan 2016 17:40
Big Show | ||
---|---|---|
Big Show in 2011
| ||
Persoonlijke informatie | ||
Volledige naam | Paul Wight | |
Geboorteplaats | Aiken | |
Geboortedatum | 8 februari 1972 | |
Lengte | 2,13 m | |
Gewicht | 200 kg | |
Carrière | ||
Debuut | 16 juli 1995 | |
Ringnaam | The Giant Paul "The Great" Wight (The) Big Show | |
Trainer/coach | Larry Sharpe | |
Discipline | Professioneel worstelen | |
(en) IMDb-profiel |
Paul Wight (Aiken, 8 februari 1972), beter bekend als Big Show, is een Amerikaans acteur en professioneel worstelaar. Wight is als worstelaar actief in de WWE en was bekend van World Championship Wrestling (WCW) als The Giant.
Samen met onder andere André the Giant, Giant González Mark Henry en The Great Khali behoort hij tot de allergrootste worstelaars die er ooit zijn geweest. Big Show is 2,13 groot en weegt 200 kg.
Professioneel worstelcarrière
World Championship Wrestling (1995-1999)
Paul Wight maakte in 1995 zijn eerste optreden op Slamboree als een onbekende grote man tijdens het 'Main Event' van Hulk Hogan en "Macho Man" Randy Savage versus Ric Flair en Vader. Wight debuteerde op 18 juni 1995 in de WCW (World Championship Wrestling) op The Great American Bash als een plant tijdens de match tussen Arn Anderson en The Renegade, die vergezeld was door manager Jimmy Hart. Een maand later, op een Maint Event show vlak voor de Bash at the Beach, verstoorde Wight een interview tussen Hulk Hogan en "Mean" Gene Okerlund. Wight introduceerde zichzelf als The Giant, en beweerde in een verhaallijn de zoon te zijn van André the Giant en gaf Hulk Hogan de schuld voor de dood van zijn "vader". The Giant vergezelde de Dungeon of Doom, die op dat moment een oorlog had met Hogan en zijn bondgenoten. De vete tussen The Giant en Hogan duurde maandenlang en bereikte zijn hoogtepunt toen The Giant Hogan uitdaagde voor zijn titel, het WCW World Heavyweight Championship. Op 29 oktober 1995 won The Giant de titelmatch van Hogan en werd op zijn 23-jarige leeftijd de jongste kampioen in de geschiedenis. Een week later werd door de WCW de titel vacant gesteld vanwege een controversiël einde.
Op 22 april 1996 won The Giant voor de tweede keer het WCW World Heavyweight Championship nadat hij de toenmalige kampioen Ric Flair versloeg. Hij behield de titel tot 10 augustus 1996 nadat hij door Hogan, die op dat moment de New World Order (nWo) vormde, de titelmatch verloor. Drieëntwintig dagen later vergezelde The Giant de nWo en verliet alsnog in december 1996 het team. The Giant vocht samen met Sting en Lex Luger tegen de nWo om twee keer het WCW World Tag Team Championship te winnen. The Giant bleef in de WCW worstelen tot 8 februari 1999.
World Wrestling Federation/World Wrestling Entertainment (1999-2006)
Op 9 februari 1999 ondertekende Wight een 10-jarige contract met de World Wrestling Federation (WWF), en debuteerde op St. Valentine's Day Massacre: In Your House als een schurk en werd lid van Vince McMahon's stable, The Corporation. De rol van Wight was als bodyguard van McMahon. Wight noemde zichzelf een paar weken "Big Nasty" Paul Wight, totdat hij later zijn bijnaam veranderde in "Big Show" Paul Wight. toen worstelde Wight onder zijn ringnaam (The) Big Show.
In SummerSlam 1999, op 22 augustus, en op 7 september 1999 won Big Show samen met The Undertaker, als "The Unholy Alliance", twee keer het WWF Tag Team Championship. Op Survivor Series 1999 nam Big Show de plaats in van de toen geblesseerde Steve Austin en won het WWF Championship, voor de eerste keer, nadat hij de Triple Threat match won van de toenmalig kampioen Triple H en The Rock. Hij behield de titel tot 3 januari 2000 toen Triple H hem versloeg. In het najaar van 2000 werd Wight na de match tegen The Undertaker (die Big Show door een tafel gooide), door de WWF naar de Ohio Valley Wrestling (OVW), een WWF-opleidingscentrum, verzonden om zijn gewicht te verliezen en zijn hart en vaatstelsel te verbeteren.
Big Show keerde terug op Royal Rumble 2001, maar was al snel geëlimineerd door The Rock. Op No Way Out 2001 won Big show het WWE Hardcore Championship, voor de eerste keer, door Raven te verslaan en behield de titel totdat Raven, Big show versloeg om de titel te herwinnen. Op 21 mei 2001 won Big Show voor de tweede keer het Hardcore Championship, door Rhyno te verslaan en behield de titel tot 28 mei 2001 toen Chris Jericho hem versloeg. Later tijdens de The Invasion periode, bleef Big Show de WWF loyaal en worstelde tegen de WCW-worstelaars. In de Draft 2002 werd Big Show door Ric Flair opgenomen in de Raw-brand. Op 12 juli 2002 won Big Show voor de derde keer het Hardcore Championship, maar verloor op diezelfde dag zijn titel.
In het najaar van 2002 werd Big show alsnog naar SmackDown gestuurd om Brock Lesnar maandenlang uit te dagen voor zijn WWE Championship. Op Survivor Series 2002 slaagde Big Show in zijn opzet om het WWE Championship, voor de tweede keer te winnen van Lesnar. Een jaar later, op No Mercy 2003 won Big Show het WWE United States Championship, voor de eerste keer door Eddie Guerrero te verslaan en behield de titel, tot WrestleMania XX toen John Cena Big Show versloeg. Op Taboo Tuesday 2005 won Big Show samen met Kane het WWE World Tag Team Championship, door toenmalig kampioenen Lance Cade en Trevor Murdoch te verslaan. Het duo, Big Show en Kane, behielden de titel tot 3 april 2006 toen ze verslagen werden door Spirit Squad. In de jaarovergang van 2005-2006 ging Big Show terug naar RAW.
Op 7 juni 2006, op WWE vs. ECW Head to Head, werd Big Show naar de ECW gestuurd. Op 4 juli 2006 won Big Show, met de hulp van ECW General Manager Paul Heyman, het ECW World Heavyweight Championship, door toenmalig kampioen Van Dam te verslaan. Big Show behield de titel tot 6 december 2006, toen Bobby Lashley hem versloeg. Op 8 februari 2007 kondigde de WWE aan dat zijn WWE-contract was afgelopen.
Rustperiode (2007-2008)
Na twee maanden sinds zijn vertrek van WWE, nam Wight de plaats in van Jerry "The King" Lawler toen de WWE hem terugtrok voor een match tegen voormalig nWo-partner Hulk Hogan op de PMG Clash of Legends in 27 april 2007.
Terugkeer World Wrestling Entertainment/WWE (2008-heden)
Op No Way Out 2008, op 17 februari, keerde Wight terug naar de WWE, als (The) Big Show en kreeg een psychische confrontatie met bokser Floyd Mayweather Jr.. De confrontatie eindigde toen Big Show een stoot kreeg van Mayweather Jr. en een bloedneus opliep. Big Show begon toen te worstelen op de SmackDown-brand. De ruzie met Mayweather Jr. bereikte zijn hoogtepunt, op WrestleMania XXIV. als een favoriet van de fans, maar verloor alsnog door een knock-out van Mayweather Jr. In het najaar van 2008 had Big Show een vete met The Great Khali en The Undertaker, ook had hij een geheime relatie met Vickie Guerrero, dat door John Cena werd bekendgemaakt.
Door de WWE Draft 2009, op 13 april, werd Big Show naar de Raw-brand gehaald. Op Night of Champions was Big Show aangekondigd als Chris Jericho's nieuwe tag teampartner om de plaats in te nemen van de toen geblesseerde Edge. Op dat moment waren Jericho en Edge Unified WWE Tag Team Champions, door Edge te vervangen werd Big Show samen met Jericho Unified WWE Tag Team Champions. Sindsdien vormden Big Show en Jericho een team, Jeri-Show. in een TLC: Tables, Ladders & Chairs Match, op 13 december, verloor het Jeri-Show Tag team hun titels aan D-Generation X.
In de RAW-aflevering op 8 februari 2010 herwon Big Show de titel van D-Generation X met zijn nieuwe tag teampartner The Miz. Big Show vormde toen met The Miz wekenlang een team, de ShoMiz. ShoMiz behield de titel tot 26 april 2010, toen The Hart Dynasty hen versloeg op Raw, en op diezelfde avond werd Big Show door de WWE Draft 2010 naar SmackDown gestuurd. In het midden en het najaar van 2010 deed Big Show mee in verscheidene pay-per-viewevenementen zoals Over the Limit, Fatal 4-Way, Money in the Bank, SummerSlam, Night of Champions en Bragging Rights, waar hij de kapitein was van het SmackDown-team.
In januari 2010 begon de vete tussen Big Show en de leden van The Corre. Big Show kreeg later, in maart, steun van Kane, die nog bijna-lid was van The Corre, om The Corre uit te dagen. Op 19 april 2011 won Big Show samen met Kane het WWE Tag Team Championship van de The Corre-leden, Heath Slater en Justin Gabriel. Ze behielden de titel tot 23 mei 2011 nadat ze verslagen werden door de The Nexus-leden, David Otunga en Michael McGillicutty.
In juni 2011 begon Big Show te ruziën met Mark Henry en verloor op Money in the Bank van Henry. Paar dagen later verscheen op WWE.com een bericht van Big Show, die een kuitbeenblessure opgelopen zou hebben tijdens de wedstrijd tegen Henry op Money in the Bank en was daardoor paar weken inactief. Tijdens de Raw-aflevering van 3 oktober 2011 was aangekondigd dat Big Show terug zou keren tijdens de SmackDown-aflevering van 7 oktober 2011. Op TLC: Tables, Ladders & Chairs (2011) versloeg hij Mark Henry en won het WWE World Heavyweight Championship maar moest later op diezelfde dag de titel weer afstaan aan Daniel Bryan, die de Money in the Bank koffer indiende. Op 8 januari 2013 moest hij de titel afstaan aan Alberto Del Rio, die de Last Man Standing match won.
In mei 2013 blesseerde hij zijn schouder en maakte tijdens de Raw-aflevering op 12 augustus 2013 zijn rentree als een 'held' om Mark Henry en Rob Van Dam te helpen om The Shield af te weren.
Wight had in 2015 een aantal ontmoetingen met Brock Lesnar bij WWE, waaronder een paar wedstrijden. Wight (Big Show) moest ondanks zijn postuur het onderspit delven. Zijn eerste en tevens laatste overwinning op Lesnar was in 2005.
Acteercarrière
Televisieoptredens
- Thunder in Paradise (1994)
- Figure It Out (1998)
- Cousin Skeeter (1999) in aflevering "Skeeter's Suplex"
- Saturday Night Live (2000)
- The Cindy Margolis Show (2000)
- The Weakest Link (2001) - WWF Editie
- Saturday Night Live (2002)
- TV total (2002)
- One on One (2002) in aflevering "Is It Safe?" als "Miles"
- Player$ (2004) in aflevering "Barenaked Players"
- MADtv (2004)
- Star Trek: Enterprise (2004) in aflevering "Borderland" als "Orion Slave Trader #1"
- Hogan Knows Best (2004–2005, 2007)
- Late Night with Kevin (2005)
- Late Night with Conan O'Brien (2008)
- Attack of the Show! (2008)
- VH1 Top 20 Countdown (2009)
- Royal Pains (2010) in aflevering "Keeping the Faith" als "Donald Green aka The Garbage Collector"
Films
Filmografie als acteur | |||
Jaar | Titel | Rol | Opmerkingen |
---|---|---|---|
1996 | Reggie's Prayer | Mr. Portola | |
1996 | Jingle All the Way | Huge Santa | |
1998 | McCinsey's Island | Little Snow Flake | |
2006 | The Waterboy | Captain Insano | |
2006 | Little Hercules | Marduk | 3-D film |
2010 | Knucklehead | Walter Krunk | WWE film |
In het worstelen
- Finishers
- Chokeslam
- WMD - Weapon of Mass Destruction
- colossal clutch
- Signature moves
- Abdominal stretch
- Bearhug
- Big boot
- Elbow drop
- Spinning inverted headlock elbow drop
- Headbutt
- Military press slam
- Open-handed chop to a cornered opponent's chest
- Showstopper
- Sidewalk slam
- Managers
- The Taskmaster
- Ric Flair
- Jimmy Hart
- Jim Strauser
- Robert "Leprechaun" Taylor
- Paul Bearer
- Joy Giovanni
- Shane McMahon
- Vince McMahon
- Paul Heyman
- Vickie Guerrero
- Bijnamen
- "The World's Largest Athlete"
- "The (500-pound) Giant"
Prestaties
- World Championship Wrestling
- WCW World Heavyweight Championship (2 keer)
- WCW World Tag Team Championship (3 keer; 1x met Lex Luger, 1x met Sting en 1x met Scott Hall)
- WCW World War 3 Winnaar (1996)
- World Wrestling Federation/World Wrestling Entertainment/WWE
- WWF/WWE Championship (2 keer)
- WWE World Heavyweight Championship (2 keer)
- ECW World Heavyweight Championship (1 keer)
- WWE Intercontinental Championship (1 keer)
- WWF Hardcore Championship (3 keer)
- WWE United States Championship (1 keer)
- WWE World Tag Team Championship (5 keer; 2x met The Undertaker, 1x met Kane en 1x met Chris Jericho en 1x met The Miz)
- WWE Tag Team Championship (3 keer; 1x met Chris Jericho, 1x met The Miz en 1x met Kane)
- Triple Crown Championship (24ste)
- Grand Slam Championship (12de)
- Slammy Award
- "Tag Team of the Year" (2009) – met Chris Jericho
- "Holy !@#$ Move of the Year" (2011) – met Mark Henry
- "Betrayal of the Year" (2012) - Telde John Cena uit op Over the Limit
- Wrestling Observer Newsletter awards
- Rookie of the Year (1996)
- Worst Feud of the Year (1999) vs. The Big Boss Man
- Worst Wrestler (2001, 2002)
- Most Embarrassing Wrestler (2002)
Externe links
- (en) Profiel op Online World of Wrestling
- (en) Paul Wight in de Internet Movie Database
- (en) Profiel op WWE