Partij voor de Vrijheid: verschil tussen versies

Zie het artikel Partij van de Vrijheid voor de voorloper van de Nederlandse VVD. Zie Partij voor Vrijheid en Vooruitgang voor de voorloper van de Vlaamse VLD.

Partij voor de Vrijheid
Personen
Partijvoorzitter	Geert Wilders
Partijleider	Geert Wilders
Fractieleider in de Tweede Kamer	Geert Wilders
Fractieleider in de Eerste Kamer	Machiel de Graaf
Delegatieleider in het Europees Parlement	Barry Madlener
Zetels
Tweede Kamer	24 / 150
Eerste Kamer	10 / 75
Europees Parlement	4 / 29
Geschiedenis
Opgericht	22 februari 2006
Algemene gegevens
Actief in	Nederland
Jongerenorganisatie	Geen
Wetenschappelijk bureau	Geen[1]
Europese fractie	Niet-ingeschrevenen in het Europees Parlement
Website	www.pvv.nl
Portaal    Politiek Nederland

De Partij voor de Vrijheid (afgekort: PVV) is een Nederlandse politieke partij.

Oprichter Geert Wilders is het enige lid van de partij en daarnaast fractievoorzitter in de Tweede Kamer, partijleider en partijvoorzitter. Sinds de Tweede Kamerverkiezingen 2010 heeft de partij 24 Kamerzetels.^[2]

De PVV werd in 2005 onder de naam Vereniging Groep Wilders opgericht door Wilders, een Kamerlid dat zich het jaar daarvoor had afgescheiden van de VVD en sindsdien als eenmansfractie Groep Wilders opereerde. Bij de Tweede Kamerverkiezingen 2006 werd de PVV voor het eerst met negen zetels in de Tweede Kamer gekozen. Sinds 2009 is de partij vertegenwoordigd in het Europees Parlement.

Sinds oktober 2010 is de PVV gedoogpartij van het kabinet-Rutte. Dit minderheidskabinet, bestaande uit VVD en CDA, kan op bepaalde punten uit het regeer- en gedoogakkoord rekenen op de 24 zetels van de PVV waarmee er een meerderheid behaald wordt in de Tweede Kamer (76 zetels).

Geschiedenis

zie ook Geert Wilders en Groep Wilders

Aanloop (2004-2006)

Tot 3 september 2004 was Geert Wilders Kamerlid voor de VVD. Wegens onenigheid stapte hij op die datum uit de VVD en behield zijn zetel op persoonlijke titel. Vanaf dat moment vormde hij een eenmansfractie, de Groep Wilders. Wilders richtte op 24 november 2004 de "Stichting Groep Wilders" (thans: "Stichting Vrienden van de PVV") op, met als doel het uitdragen van standpunten en inzamelen van geld. Wilders is het enige bestuurslid van deze stichting. Omdat de Nederlandse Kieswet voorschrijft dat alleen verenigingen als partij mee kunnen doen bij een verkiezing, werd op 30 maart 2005 ook de "Vereniging Groep Wilders" (thans: "Partij voor de Vrijheid") opgericht. Omdat een vereniging twee oprichters moet hebben, werd dit gedaan door de "Stichting Groep Wilders" samen met Wilders in privé-hoedanigheid. Wilders is ook het enige lid van deze vereniging.

In de periode 2004-2006 bestond de Groep Wilders uit het Kamerlid Wilders en zijn beleidsmedewerker Martin Bosma. Na de verkiezingen van 2006 ging de partij onder de naam "Partij voor de Vrijheid" door. De "Vereniging Groep Wilders" liet op 22 februari 2006 bij de Kiesraad de Partij voor de Vrijheid (PVV) registreren. Tot de Tweede Kamerverkiezingen 2006 werd de partij voor de herkenbaarheid aangeduid als "Groep Wilders - Partij voor de Vrijheid".

In maart 2006 werd het verkiezingsprogramma van de PVV bekend gemaakt, getiteld Klare wijn. Wilders noemde bij de presentatie de ideologie van zijn partij "nieuw realisme". In het programma stond onder meer dat de belastingen fors omlaag moesten, dat buitenlandse imams een spreekverbod zouden moeten krijgen en dat artikel 1 van de Nederlandse Grondwet kon worden vervangen door een artikel over "de dominantie van de joods-christelijke en humanistische traditie en cultuur".^[3][4] Als belangrijkste doel noemde hij dat "Nederlanders weer trots moesten worden op hun cultuur".^[5][6] Ook kondigde hij aan dat zijn partij organisatorisch een andere opzet zou hebben dan de bestaande politieke partijen.^[7] Als resultaat bij eerstvolgende Tweede Kamerverkiezingen achtte hij tien zetels reëel.^[8]

Eerste verkiezingen

Onder de nieuwe naam Partij voor de Vrijheid nam de partij van Wilders deel aan de Tweede Kamerverkiezingen 2006. Bij deze verkiezingen behaalde de partij ruim 579.000 stemmen en daarmee 9 zetels. Daarmee werd ze een van de winnaars van de verkiezingen. De concurrenten op het zogenaamde 'gat op rechts', Lijst vijf Fortuyn, EénNL en Partij voor Nederland, behaalden geen enkele zetel. Wilders benadrukte dat het niet op een "herhaling van de LPF" zou uitlopen, daarmee doelend op de deceptie gevolgd door een kabinetscrisis na het aanvankelijke succes van de Lijst Pim Fortuyn bij de verkiezingen in 2002.^[9] Er bleken vervolgens echter geen partijen te zijn die bereid waren te regeren met Wilders. De Partij voor de Vrijheid scoorde vooral in delen van Limburg, waar Wilders vandaan komt, aanzienlijk meer stemmen dan in de rest van Nederland. In sommige delen van Limburg behaalde Wilders rond de 17% van de stemmen.

Bij de Provinciale Statenverkiezingen van maart 2007 deed de Partij voor de Vrijheid nog niet mee, omdat er nog geen tijd geweest was om lijsten met kandidaten samen te stellen. Wilders riep zijn aanhang op om, net als hijzelf, blanco te stemmen.

Aan de Europese Parlementsverkiezingen van 2009 nam de PVV wel deel. Op 5 april 2009 werd de kandidatenlijst voor de Europese Parlementsverkiezingen 2009 van de partij bekend gemaakt. Barry Madlener was de lijsttrekker. Geert Wilders fungeerde als lijstduwer, maar mocht hij door middel van voorkeursstemmen toch gekozen worden, zou hij naar eigen zeggen^[10] geen zitting nemen in het Europese Parlement. Bij de verkiezingen behaalde de PVV 4 zetels, waarmee de PVV de op een na grootste Nederlandse partij werd.^[11] Wilders werd inderdaad met voorkeursstemmen gekozen, maar kondigde meteen aan zijn zetel niet te zullen innemen. In het parlement behoort de partij tot de niet-ingeschrevenen.

Op 9 oktober 2009 maakte staatssecretaris Ank Bijleveld bekend dat de extra Nederlandse zetel in het Europees Parlement (onder het verdrag van Lissabon) naar de PVV zou gaan. Hiermee kwam de PVV op vijf zetels, evenveel als het CDA.^[12]

De partij heeft bij de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen 2010 alleen in Den Haag en Almere meegedaan.^[13] In Almere werd de PVV met negen zetels de grootste partij, in Den Haag de tweede met acht zetels. De partij is in Den Haag niet tot de nieuwe coalitie toegetreden, volgens informateur Boele Staal (D66) omdat in de collegeonderhandelingen het hoofddoekjesverbod voor de PVV een breekpunt bleek. Wilders ontkende dit en verweet Staal partijdigheid.^[14] Ook in Almere is de PVV ondanks de vele zetels niet tot de nieuwe coalitie toegetreden.

Provinciale Staten

Bij de Provinciale Statenverkiezingen op 2 maart 2011 deed de PVV in alle twaalf provincies mee. In Limburg werd het de grootste partij. Na twee maanden onderhandelingen werd duidelijk dat de PVV in de Gedeputeerde Staten van Limburg zou zitten en voor het eerst in haar bestaan bestuurders zou gaan leveren. De partij behaalde net als het CDA 10 zetels, maar kreeg wel meer stemmen. Hierdoor mocht de PVV het voortouw nemen bij de collegeonderhandelingen. De partij begon te onderhandelen met het CDA en de VVD. Op 4 mei 2011 werden de onderhandelingen succesvol afgerond.^[15] De PVV leverde aldaar twee gedeputeerden, Antoine Janssen en Theo Krebber.^[16]

Eerste Kamer

Tijdens de Eerste Kamerverkiezingen van 23 mei 2011 behaalde de PVV 10 zetels. De lijsttrekker voor de Eerste Kamer verkiezingen van mei 2011 was Machiel de Graaf^[17]. Ronald Sørensen, bekend als raadslid voor Leefbaar Rotterdam en oorspronkelijk medestander van Pim Fortuyn, stond op plaats 5^[18].

Het regeerakkoord van 2010

Eind september 2010 sloten het CDA, de VVD, naast een gezamenlijk regeerakkoord ook een gedoogakkoord met de PVV. Daarin staat alles waar de drie partijen het over eens waren geworden. Daarnaast is gezamenlijk afgesproken dat de PVV de regeringscoalitie niet mag laten vallen op de punten die in het regeerakkoord werden vermeld. Dankzij Geert Wilders waren delen uit het verkiezingsprogramma van een Deense 'gedoogpartij', de Dansk Folkeparti, in dit gedoogakkoord overgenomen.^[19]

Richting

De neutraliteit van dit gedeelte wordt betwist. Zie de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie.

De PVV heeft zowel conservatieve, liberale, rechtse als linkse standpunten. Het speerpunt van de partij is zich keren tegen 'islamisering van de Nederlandse samenleving', waarvan in haar ogen sprake is. De partij geldt ook als populistisch van aard.^[20]

De PVV ziet zichzelf vooral als liberaal^[bron?] en distantieert zich daarnaast zelf nadrukkelijk van rechtsextremisme en racisme.^[21][22]

Onderzoeken

De PVV werd in een studie uit 2009 van de IVA Beleidsonderzoek en Advies aangeduid met de term 'nieuw rechts radicaal': een partij die in ideologisch opzicht ‘nationaaldemocratisch’ is, niet extreem rechts maar wel positief ter sprake komt op een aantal extreemrechtse webfora, maar die anderzijds niet in verband kan worden gebracht met wat in dit verband het "oud rechts radicalisme" wordt genoemd, of met het neonazisme.^[23] In de Negende Monitor Racisme en Extremisme,^[24] verschenen in 2010, noemen Peter R. Rodrigues (Anne Frank Stichting) en Jaap van Donselaar (Anne Frank Stichting en Universiteit Leiden) de PVV "nieuw extreemrechts" of "nieuw rechts radicaal". De toon die met name Geert Wilders zowel binnen als buiten de Tweede Kamer hanteert en de manier waarop de PVV zich uitlaat over bijvoorbeeld Marokkaanse jongeren, moslims en zaken als abortus wordt daarnaast door groeperingen als de AFA gebruikt als argumenten om de partij als extreemrechts aan te duiden.^[25] In 2009 duiden drie onderzoekers in hun rapport over radicalisering, uitgevoerd in opdracht van het Ministerie van Binnenlandse Zaken, de PVV aan als een extreemrechtse partij, die een gevaar vormt voor zowel de sociale cohesie als voor de democratie.^[26][27] De Antifascistische Onderzoeksgroep Kafka kwam in februari 2011 (in de aanloop naar de Provinciale Statenverkiezingen) met een rapport, waaruit bleek dat diverse PVV-kandidaatsleden en aanhangers van de partij (die de “Verklaring van ondersteuning van een kandidatenlijst” ondertekenden) banden met extreemrechts hadden.^[28]

Universitair

De Nederlandse politicoloog Sarah de Lange van de Universiteit van Amsterdam beschouwt de PVV als radicaal rechts-populistisch.^[29]. Paul Lucardie van het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen van de Rijksuniversiteit Groningen ziet de PVV als "rechts, halfslachtig liberaal, nationalistisch en populistisch".^[30]Koen Vossen, onderzoeker aan de Universiteit Leiden duidt de PVV in vergelijkbare termen: conservatief-liberaal, neoconservatief en in toenemende mate nationaal-populistisch.^[31] Volgens de aanvankelijke indeling van politicoloog André Krouwel van de Vrije Universiteit was de PVV rechts en conservatief. Op zijn assenstelsel leverde dat in 2006 een positie op in het uiterste hoekje rechtsonder. In 2010 neemt de partij ondanks de sterk anti-linkse retoriek op zijn as links-rechts echter een middenpositie in (zie afbeelding).

Media

In media, binnen en buiten Nederland, wordt de PVV als rechts tot zeer rechts en/of populistisch aangeduid.^[32] De Washington Post betitelde de PVV of Wilders als populistisch, ^[33] net als Der Spiegel.^[34], CNN als rechts tot zeer rechts en anti-islamitisch, Le Monde en Le Figaro als extreemrechts, Al Jazeera als uiterst-rechts, BBC News als extreem-rechts of anti-islamitisch rechts.^{[35][36][37] [38]}

Partijorganisatie

De Vereniging Groep Wilders, die onder de naam Partij voor de Vrijheid aan de verkiezingen heeft meegedaan, is een vereniging met een besloten karakter. De vereniging voldoet aan de wettelijke eis dat deze twee oprichters moet hebben en minimaal één lid. De oprichters zijn Geert Wilders en de Stichting Groep Wilders, het lid is Geert Wilders. Sympathisanten kunnen zich aanmelden als donateur en vrijwilliger, maar niet als lid. Over het beleid van de partij kan dus niet gestemd worden.

In april 2011 is door aanhangers van de PVV de Vereniging voor de PVV (VvPVV) opgericht, die zich wil inzetten voor democratisering van de PVV. Op 2 november 2011 liet organisator Brinkman weten dat er in maart of april 2012 een eerste PVV-jongerendag zal worden gehouden waarbij partijleider Wilders ook aanwezig zal zijn^[39].

Zie ook de kritiek van Hero Brinkman.

Standpunten

De neutraliteit van dit gedeelte wordt betwist. Zie de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie.

Islam

Evenals Fortuyn bekritiseert Wilders de islam en waarschuwt hij voor "islamisering van de Nederlandse samenleving" waar volgens hem sprake van is. De PVV vindt dat er beperkingen aan de "Nederlandse vrijheid" worden opgelegd door wat de partij zelf de islamisering van Nederland noemt. Een belangrijk programmapunt van de Partij voor de Vrijheid is dan ook het tegengaan van deze islamisering en in verband hiermee de immigratie van niet-westerse allochtonen. Daarnaast pleit de partij voor volledige culturele assimilatie van immigranten in de westerse maatschappij.^[40] Tevens wil de PVV een verbod op het preken in moskeeën in een andere dan de Nederlandse taal en een verbod op uitbreiding van het aantal moskeeën in Nederland. Een aantal standpunten werd vastgelegd in het op 21 maart 2006 door Wilders bekend gemaakte partijprogramma "Klare Wijn".

Vanaf 2007 pleit de PVV ook voor een algeheel verbod op het dragen van gezichtsbedekkende islamitische kleding (met name boerka's en nikabs) in het openbaar op straffe van een celstraf of boete, omdat het dragen van dergelijke kleding de integratie zou belemmeren en Wilders het naar eigen zeggen als een symbool voor de onderdrukking van vrouwen ziet. In juli 2007 diende Wilders hiervoor een initiatiefwetsvoorstel in.^[41][42] In september 2009 kwam Wilders met een nieuw voorstel voor het heffen van belasting op het dragen van hoofddoekjes, de zogeheten kopvoddentaks.^[43] Later trok de PVV dit standpunt weer in.^[bron?] In april 2011 diende de Noord-Hollandse fractie van de PVV een motie in om voortaan geen provincieambtenaren meer in dienst te nemen als zij hoofddoekjes droegen, als afgezwakte versie van een eerder aangekondigde motie voor een hoofddoekjesverbod dat voor het hele Noord-Hollandse provinciehuis zou gelden. De motie werd echter verworpen.^[44]

Zie ook Boerkaverbod

Sinds augustus 2007 pleit Wilders ook voor een verbod op de Koran.^[45]. Dit is dan ook een programmapunt van de PVV.^[46] Één van Wilders' argumenten is dat er in de koran nog veel meer anti-semitisme zou staan dan in Mein Kampf. In maart 2008 kwam zijn film Fitna uit, waarin Korancitaten worden afgewisseld met archiefbeelden.

Immigratie

Tot het programma van de PVV behoort een algehele immigratiestop voor niet-westerse allochtonen naar Nederland van minstens vijf jaar. Van de PVV mogen alleen de "echte vluchtelingen" een tijdelijke Nederlandse verblijfsvergunning.^[47]

In juni 2011 pleitte de PVV voor een wetswijziging om ook de kleinkinderen van immigranten nog als allochtonen te beschouwen.^[48]

De PVV heeft NYFER een onderzoek laten verrichten naar de kosten van immigratie. ^[49] Hoewel de onderzoekers spreken van een partieel onderzoek en er in over dit rapport veel mitsen en maren bestaan ^[50] zei Wilders in een reactie rechtvaardiging te zien in de maatregelen die de PVV tegen niet-westerse allochtonen wil. Bovendien stelt hij een immigratiestop voor voor mensen uit islamitische landen. ^{[51] [52][53] [54][55][56][57][58]}

Integriteit van het Koninkrijk

De PVV heeft op 5 december 2007 in een Tweede Kamer- motie de Nederlandse Antillen een grotendeels corrupt boevennest genoemd en er voor gepleit deze autonome onderdelen van het Koninkrijk der Nederlanden aan de hoogste bieder te verkopen^[59]. Alle overige partijen hebben zich gedistantieerd van dit standpunt. Antilliaanse parlementariërs gaven te kennen geen Nederlandse delegatie van de Tweede Kamer te ontvangen, als daar een PVV-lid bij aanwezig is^[60].

Grondwet

Wilders is van mening dat bepaalde grondrechten tijdelijk of voorgoed moeten worden beperkt ter bescherming van de Nederlandse nationale identiteit en veiligheid. Zo wil de partij artikel 1 van de Grondwet, waarin staat dat iedereen in Nederland in gelijke gevallen gelijk behandeld moet worden, vervangen of doorschuiven zodat er plaats gemaakt wordt voor een ander artikel waarin de joods-christelijke en humanistische traditie en cultuur van Nederland als dominante cultuur wordt vastgelegd.

Dubbele nationaliteit

In 2007 kwam de Tweede Kamerfractie van de PVV tweemaal in actie tegen de dubbele nationaliteit voor (potentiële) bewindslieden. Op 15 februari trachtte Fritsma een motie in te dienen om te voorkomen dat de PvdA-politici Nebahat Albayrak en Ahmed Aboutaleb (die naast de Nederlandse de Turkse respectievelijk Marokkaanse nationaliteit bezitten) tot staatssecretaris zouden worden beëdigd in het kabinet-Balkenende IV. Fritsma werd echter door Kamervoorzitter Verbeet verzocht niet verder te gaan en de motie werd onder druk van de Kamer niet ingediend. Op 1 maart, tijdens de regeringsverklaring, kwam de PVV echter opnieuw over dit onderwerp in het geweer, toen beide politici inmiddels waren beëdigd. Fractievoorzitter Wilders diende een motie van wantrouwen in tegen Albayrak en Aboutaleb, met als argument dat hun dubbele nationaliteit tevens een dubbele landenloyaliteit met zich mee zou brengen. De schijn van belangenverstrengeling moest worden voorkomen, zo meende Wilders, en hij gebruikte onderzoeken die zouden aantonen dat een groot deel van de Nederlandse bevolking zijn standpunt deelde. De motie was een week van tevoren bekendgemaakt en veroorzaakte vooraf al veel tumult. Zij werd door geen enkele andere fractie gesteund, maar leidde binnen en buiten het parlement wel tot veel discussie over het verschijnsel dubbele nationaliteit. Vlaams Belang-leider Filip Dewinter besloot een paar weken later Wilders te volgen in zijn strijd tegen de dubbele nationaliteit.^[61]

Een week later diende de PVV opnieuw een motie in tegen een van oorsprong Marokkaanse politicus. Ditmaal ging het om het Kamerlid Khadija Arib (PvdA). Haar lidmaatschap van een adviescommissie voor de onafhankelijke Raad van de Mensenrechten in Marokko vormde volgens Wilders een beletsel bij loyaliteit aan Nederland. Ook deze motie leverde fel, emotioneel debat op en opnieuw kreeg de PVV-fractie in de stemming geen steun van een andere partij. De VVD-fractie toonde echter wel begrip.

In 2010 ontstond er een meningsverschil binnen de gedoogcoalitie VVD/CDA/PVV door het dubbele Zweeds-Nederlandse paspoort van CDA-staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner. De PVV wilde per motie dat Veldhuijzen dit Zweedse paspoort opgaf, waarvoor ze geen steun van andere partijen kreeg.^[62]

Europa en de eurozone

De PVV is van mening dat lidstaten van de Europese Unie die niet aan hun terugbetalingsverplichtingen kunnen voldoen zonder meer uit de eurozone moeten treden.^[63] Daarnaast vindt de partij dat als het Europese migratiebeleid niet wordt aangescherpt, Nederland net als Denemarken een opt-outregeling op dit gebied zou moeten krijgen.^[64] De PVV is van mening dat de EU zo terughoudend mogelijk moet zijn over de toetreding van nieuwe lidstaten. De PVV ziet Nederland het liefst uit de eurozone stappen, zodat de gulden kan worden heringevoerd of Nederland samen met andere Noord/West-Europese landen een nieuwe munteenheid zou kunnen beginnen, de zogenaamde 'neuro'.^[65]

Opwarming van de aarde

De PVV gelooft niet in de opwarming van de Aarde. Niet alleen gelooft de PVV niet in de menselijke invloed op het klimaat, maar ook trekt de PVV de opwarming zelf in twijfel. Daarbij zegt de PVV onder andere niet te geloven in dat het ijs van de Noordpool aan het smelten is. Naar de klimaatverandering wordt onder andere verwezen met de bewoording "onbewezen theorieën".^[66][67] De PVV verwijst onder andere naar bronnen van weekblad Elsevier, dat zegt bewijzen te hebben tegen de opwarming van de aarde.^[68] Sinds zijn toetreding tot de Tweede Kamer in 2009 is het vooral Richard de Mos die zich regelmatig publiekelijk sceptisch uitlaat over de invloed van de mens op het klimaat.

Kernenergie

De PVV is voorstander van kernenergie, omdat het volgens de partij een goede vervanging is voor fossiele brandstof en het een schone stabiele elektriciteitsproductie levert.^[69] Het feit dat kerncentrale bij de productie van energie geen koolstofdioxide uitstoot is voor de PVV nauwelijks een argument omdat de partij immers niet gelooft in de opwarming van de aarde als gevolg van dit gas.

Sociaal-economische standpunten

De PVV wordt sociaal-economisch vaak zowel in de linkse als in de rechtse hoek geplaatst. Bij het plaatsen in de rechtse hoek wordt vaak de argumentatie gebruikt dat de PVV voor een kleine overheid is, tegen ontwikkelingshulp, tegen een grote financiële bijdrage aan de Europese Unie of het met nieuwe lidstaten uitbreiden van de Europese Unie,^[70] voor zo weinig mogelijk obstakels voor ondernemers en voor belastingverlagingen. Bij het plaatsen in de linkse hoek wordt als argument vaak aangevoerd dat de PVV zich keert tegen verhoging van de AOW-leeftijd naar 67 jaar, tegen afschaffing van het minimumloon, tegen het wijzigen van het ontslagrecht en tegen drastische verlaging van de uitkeringen.^[71][72] Bovendien keert de partij zich tegen het korten van de pensioenen in verband met de kredietcrisis.^[71] Daarnaast bepleit de partij lagere belastingen en minder overheidsingrijpen. De PVV wil niets doen aan de hypotheekrenteaftrek.

De PVV wil de AOW en andere sociale verzekeringen financieren door het verminderen of geheel afschaffen van beleid dat men bij monde van PVV-leider Wilders als „linkse hobby's” beschouwt, zoals op het gebied van immigratie, ontwikkelingssamenwerking, klimaatverandering en "Vogelaarwijken", ten bate van de gewone man ("Henk en Ingrid").^[71] Op 10 oktober 2009 verklaarde Wilders dat hij bereid was tot een gesprek met FNV-leider Agnes Jongerius om te bezien of zij samen zich konden verzetten tegen de kabinetsplannen met betrekking tot de AOW-plannen.^[73] Dit werd echter door de FNV afgewezen. Tijdens de verkiezingscampagne voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 maakte Wilders het verhogen van de AOW-leeftijd tot 67 jaar tot een 'breekpunt' voor regeringsdeelname. Daags na de verkiezingen trok hij deze belofte echter in.

In november 2011 liet de PVV onderzoeken of het voor Nederland voordelig was de euro weer in te ruilen voor de gulden. Hoewel de meeste partijen geen bezwaar maken tegen een dergelijk onderzoek, beschouwen premier Rutte, de minister van Financiën Jan Kees de Jager de terugkeer naar de gulden als een slecht plan.^[74]

Opheffen van België

Op 16 mei 2009 vroeg de PVV aan Balkenende - die op dat moment premier was - actief mee te werken aan de opheffing van de staat België, onder meer door het sturen van een aparte ambassadeur naar het Vlaamse gewest. Directe aanleiding hiertoe was een onderzoek waaruit zou moeten blijken dat het imago van België in de wereld zeer slecht is. Wilders en Bosma pleitten voor een Nederlandse ambassadeur in Vlaanderen in plaats van in België.^[75][76]

De PVV is hiermee de enige Nederlandse politieke partij, die een samenvoeging van Nederland en Vlaanderen (vooralsnog in federatieve vorm) als actief programmapunt op de politieke agenda heeft staan. In Vlaanderen is er steun voor dit programmapunt vanuit de NV-A en het Vlaams Belang. ^[77]

Israël

De PVV steunt Israël onvoorwaardelijk inzake het Arabisch-Israëlisch conflict ^[78]. Dit is in overeenstemming met de opvatting van Wilders die persoonlijk een sterke affiniteit met het land zegt te voelen.^[79] De PVV is van mening dat er al een Palestijnse Staat is, namelijk Jordanië. ^[80] Collega-Kamerlid Wim Kortenoeven, woordvoerder Buitenlandse Zaken, is sterk pro-Israël, noemt het land "de eerste verdedigingslinie". ^[81] en schreef enkele boeken over het land en het Midden-Oosten.^[82] Raymond de Roon, woordvoerder "Israël en buurlanden", zegt een gepassioneerd vriend van het land te zijn.^[83][84][85]

Referenda

De PVV is voorstander van bindende referenda.^[86] Wilders zei dat hij in Nederland een 'Zwitsers model' wilde invoeren, waarbij het volk, als het genoeg handtekeningen heeft verzameld, een bindend referendum kan laten organiseren.^[bron?]

Koninklijk Huis

De PVV is een voorstander van een ceremonieel koningschap, waarbij de Koning geen deel meer uitmaakt van de regering. De Kamerleden Elissen en Helder hebben op 1 september 2011 een initiatiefwetsvoorstel tot wijziging van de grondwet ingediend waarin een en ander wordt geregeld.^[87]

Homorechten en weigerambtenaren

De PVV is uitgesproken voorstander van homorechten en Wilders noemt de onderdrukking van homoseksuelen in de islam een motivatie voor zijn kritiek op de islam. In het partijprogramma van de PVV worden homorechten een 'essentieel element van de Nederlandse cultuur' genoemd. In maart 2010 zei hij zijn komst naar een wereldwijde première in Los Angeles af van een film die over hem was gemaakt (Islam Rising: Geert Wilders' Warning to the West) nadat hij erachter kwam dat de producent, Christian Action Network, een homofobe organisatie was en onder andere in de jaren negentig beledigende uitspraken had gedaan over homoseksuelen.^[88]

De PVV is ook een tegenstander van het fenomeen weigerambtenaren en vindt dat ambtenaren zowel heteroseksuele als homoseksuele stellen moeten trouwen. In oktober 2011 heeft de PVV aangekondigd te werken aan een wetsvoorstel dat het fenomeen weigeramtenaar moet verbieden. ^[89]

Kritiek op de PVV

De neutraliteit van dit gedeelte wordt betwist. Zie de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie.

Politieke stroming

De standpunten van de PVV over de islam worden door veel PVV-critici nationalistisch en islamofoob genoemd.^[90] Daarnaast wordt de partij door diverse media (en naar eigen zeggen ook door andere politieke partijen zoals GroenLinks en D66) verweten racisme en xenofobie aan te wakkeren.^[91][92] Wilders zelf en anderen betogen echter dat de PVV enkel geoorloofde kritiek op een "ideologie" uit.

Verschillende als extreemrechts en nationaalsocialistisch geldende personen en organisaties, waaronder de NVU-leider Constant Kusters en de Nationale Socialistische Aktie/Autonome Nationale Socialisten (NSA/ANS), hebben felle kritiek geleverd op de PVV vanwege het zionistisch geachte karakter van deze partij en Wilders' kritiek op de islam.^[93]

Democratisch gehalte

Bart Jan Spruyt - die in de eerste jaren nadat Wilders uit de VVD was gestapt zelf zeer nauw met Wilders samenwerkte - en andere critici van het bestuursbeleid van de PVV, waarbij Geert Wilders het enige lid is, zien dit beleid als autocratisch optreden van Wilders, die "geen concurrenten wil"^[94]. Mede omdat besluitvorming in goed overleg hierdoor niet goed mogelijk zou zijn binnen de PVV, wordt deze bestuursvorm door sommigen als ondemocratisch gezien. ^[95] De PVV stelt zelf dat deze partijorganisatiestructuur wel volledig democratisch is, omdat burgers de keuze wordt gegeven om gegeven deze structuur al dan niet op de PVV te stemmen.

Standpunten

Sommige voorstellen van de PVV worden door critici als onuitvoerbaar bestempeld, bijvoorbeeld omdat zij in strijd zijn met de grondwet of internationale verdragen.^{[96][97][98][99][100][101]}

Intern

Statenlid Harm Uringa stapte in juli 2011 uit de Limburgse PVV-fractie en behield zijn zetel op persoonlijke titel. Hierdoor werd het CDA in zetels de grootste fractie in de Provinciale Staten van Limburg. Uringa zou zowel het PVV-programma als het coalitieprogramma wel grotendeels blijven ondersteunen.

In september 2011 nam de Friese statenfractie afstand van de toon van Wilders tijdens de Algemene Beschouwingen. Fractievoorzitter Jelle Hiemstra gaf verder aan dat er belangrijkere onderwerpen spelen, zoals de afvaloven en er ook samenwerking wordt gezocht met de PvdA en GroenLinks^[102]. Een maand later liet hij weten de PVV te verlaten en als onafhankelijk Statenlid aan te blijven.

In oktober 2011 stapte statenlid Martijn Kap uit de PVV-fractie in Noord-Brabant, vanwege een verschil van inzicht met de fractie over de koers van de partij en omdat de partij volgens Kap "te veel schreeuwt".^[103]

In november 2011 verliet statenlid Olof Wullink de PVV-fractie in Gelderland, wegens een verschil van inzicht over het fractiebeleid.^[104]

In december 2011 werd bekend dat door het vrijkomen van de vijfde zetel in het Europees Parlement Daniel van der Stoep niet mocht terugkeren in de fractie; hij ging als zelfstandig lid verder^[105]. De Haagse PVV-fractie liet diezelfde dag weten te breken met de vice-voorzitter Arnoud van Doorn^[106]. Een week later verliet partijgenoot Marjolein van de Waal de fractie, omdat ze het niet eens was met de werkwijze. Samen met D66 is de PVV nu de derde partij^[107].

Dubbelfuncties

In oktober 2011 kwam aan het licht dat de Limburgse PVV-statenfractie de ongebruikelijke stap had gezet de Statenleden Michael Heemels en Cor Bosman tevens aan te stellen als fractiemedewerkers. Via vragen aan Uringa kwam aan het licht dat onder meer de andere partijen in de staten, het Interprovinciaal Overleg en het Ministerie van Binnenlandse Zaken bezwaar maakten tegen deze constructie, die niet in de geest van de Provinciewet is. Nadat ook Geert Wilders deze situatie onwenselijk had genoemd, besloot de Limburgse PVV-fractieleider Laurence Stassen hieraan een eind te maken.^[108][109]

Opspraak

Kort na de verkiezingen, in juli 2010, stond de PVV bij een opiniepeiling van Peil.nl op een recordaantal van 35 zetels.^[110] In november van dat jaar was het aantal zetels in een peiling van Synovate gedaald naar 25. In de media werd een verband gesuggereerd tussen deze daling en het feit dat enkele Kamerleden van de PVV in diezelfde periode en eerder in opspraak waren gekomen na - al dan niet bewezen -beschuldigingen van onder meer strafbaar gedrag in het verleden (m.n. Hero Brinkman, Dion Graus, Marcial Hernandez, Eric Lucassen en James Sharpe).^[111][112]

Verkiezingen

Verkiezingsuitslagen

Tweede Kamerverkiezingen

Europese Parlementsverkiezingen 2009

Provinciale Staten

De PVV nam op 2 maart 2011 voor het eerst deel aan de Provinciale Statenverkiezingen. De partij deed in alle 12 provincies mee aan de verkiezingen en behaalde in totaal 69 zetels.

De uitslagen waren als volgt:

Provincie	Uitslag (zetels)
Limburg Limburg	10
Noord-Brabant Noord-Brabant	8
Zuid-Holland Zuid-Holland	8
Flevoland Flevoland	6
Gelderland Gelderland	6
Noord-Holland Noord-Holland	6
Utrecht (provincie) Utrecht	5
Zeeland Zeeland	5
Friesland Friesland	4
Drenthe Drenthe	4
Overijssel Overijssel	4
Groningen (provincie) Groningen	3

Vertegenwoordigers

Tweede Kamer

Na de Tweede Kamerverkiezingen 2010 heeft de partij 24 vertegenwoordigers in de Tweede Kamer der Staten-Generaal, te weten:

Zie: alle (voormalige) Tweede Kamerleden voor de Partij voor de Vrijheid

Eerste Kamer

Bij de verkiezingen van 23 mei 2011 behaalde de partij tien zetels.

Zie: alle (voormalige) Eerste Kamerleden voor de Partij voor de Vrijheid

Europees Parlement

Sinds de Europese Parlementsverkiezingen van 2009 zitten de volgende vier politici namens de PVV in het Europees Parlement:

• Lucas Hartong ^[113]
• Barry Madlener - voorzitter PVV-delegatie
• Laurence Stassen
• Auke Zijlstra

Zie ook lijst van Europees Parlementsleden voor de PVV (huidige en voormalige)

Zie ook

• Kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen 2006
• Kandidatenlijst voor de Europese Parlementsverkiezingen 2009
• Kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen 2010
• Kandidatenlijst voor de Eerste Kamerverkiezingen 2011

Externe link

• Officiële website van de Partij voor de Vrijheid

^{<span title="Voor deze uitspraak is een bronvermelding gewenst. Motivering:}

">[bron?]