Panarabisme: verschil tussen versies
k diakritische en andere typo's , typos fixed: gedachtengoed → gedachtegoed met AWB |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[Afbeelding:Arab_world.png||thumb|220px|right|Een van de interpretaties van wat tot de [[Arabische wereld]] gerekend kan worden; niet-Arabische gebieden van [[Soedan]] en [[Irak]] zijn in lichtgroen.]] |
[[Afbeelding:Arab_world.png||thumb|220px|right|Een van de interpretaties van wat tot de [[Arabische wereld]] gerekend kan worden; niet-Arabische gebieden van [[Soedan]] en [[Irak]] zijn in lichtgroen.]] |
||
Het ''' |
Het '''pan-Arabisme''' (of '''Qawmiya''') is een beweging die ijvert voor het verenigen van de [[Arabië|Arabische]] volkeren en naties van het [[Midden-Oosten]] en noord Afrika. Pan-Arabisme wordt meestal omschreven als [[secularisme|seculier]], [[socialisme|socialistisch]] en anti-[[Westerse cultuur|Westers]]. Als uiting van het [[nationalisme]] van het Arabische [[volk]] wordt het als variant op het meestal als Westers getypeerde volksnationalisme ook wel ''Arabisch nationalisme'' genoemd. |
||
Het |
Het pan-Arabisme werd voor het eerst verdedigd door [[Hoessein ibn Ali]], de [[Sjarif van Mekka]], die streefde naar onafhankelijkheid van het [[Ottomaanse Rijk]] en de oprichting van een Arabische staat. Tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] kreeg hij steun van de [[Entente]] (met name de [[Verenigd Koninkrijk|Britten]]), die Arabië maar al te graag wilde afzonderen van het Ottomaanse Rijk, dat met de [[Centralen]] meevocht. Na de oorlog beslisten het [[Verenigd Koninkrijk]] en [[Frankrijk]] echter dat de meeste Arabische gebieden onder de twee mogendheden verdeeld zouden worden. Het beloofde Arabië, het latere [[Saoedi-Arabië]], werd gecreëerd in het meer zuidelijk gelegen woestijngebied. De [[Balfour-verklaring]] werd door Groot-Brittannië gebruikt om hun inpalming van [[Palestina]] als Brits [[mandaatgebied]] te rechtvaardigen. De idealen van het pan-Arabisme werden na de Eerste Wereldoorlog nog lang niet gerealiseerd, en het gebied begon zelfs aan een lange periode van Britse en Franse bezetting. |
||
Een meer formele pan-Arabische ideologie werd opgericht door [[Michel Aflaq]], een stichter van de [[Ba'ath Partij]], rond [[1940]] in [[Syrië]]. De Ba'ath partij combineerde socialisme met [[Italië|Italiaans]] [[fascisme]]. Het |
Een meer formele pan-Arabische ideologie werd opgericht door [[Michel Aflaq]], een stichter van de [[Ba'ath Partij]], rond [[1940]] in [[Syrië]]. De Ba'ath partij combineerde socialisme met [[Italië|Italiaans]] [[fascisme]]. Het pan-Arabisme lag aan de oorzaak van verschillende unificatiepogingen, met als meest in het oog springende voorbeeld de [[Verenigde Arabische Republiek]], een unie van [[Egypte (land)|Egypte]] en Syrië, die echter niet lang bestond. |
||
De oprichting van de nog steeds functionerende [[Arabische Liga]] op [[22 maart]] [[1945]] was ook een poging om tot een Pan-Arabische eenheid te komen. Eveneens is de door [[Nasser]] gevoerde politiek van het verenigen van Egypte en Syrië in de [[Verenigde Arabische Republiek]] (VAR) en de [[confederatie]] de [[Verenigde Arabische Staten]] (VAS) met toenmalig [[Noord-Jemen]] zo'n mislukte poging geweest. |
De oprichting van de nog steeds functionerende [[Arabische Liga]] op [[22 maart]] [[1945]] was ook een poging om tot een Pan-Arabische eenheid te komen. Eveneens is de door [[Nasser]] gevoerde politiek van het verenigen van Egypte en Syrië in de [[Verenigde Arabische Republiek]] (VAR) en de [[confederatie]] de [[Verenigde Arabische Staten]] (VAS) met toenmalig [[Noord-Jemen]] zo'n mislukte poging geweest. |
||
De [[Syrië|Syrische]] regering, evenals de voormalige [[Ba'ath Partij|Ba'ath]]-regering van [[Irak]], ondersteunden het |
De [[Syrië|Syrische]] regering, evenals de voormalige [[Ba'ath Partij|Ba'ath]]-regering van [[Irak]], ondersteunden het pan-Arabisme gedachtegoed. |
||
Pan-Arabisme kreeg een stevige deuk toen een verenigd Arabisch leger werd verslagen door [[Israël]] tijdens de [[Zesdaagse Oorlog]] en de onmacht om een in enig welk Arabisch land stevige economische groei te creëren. Tegen de jaren [[1980|'80]] werd pan-Arabisme overschaduwd door panislamitische gedachten. |
|||
In Europa is met name de [[Arabisch-Europese Liga]] (AEL) een Arabisch-nationalistische beweging. Het richt zich primair naar Arabische minderheden in [[Nederland]] en [[België]]. Het verzet zich tegen [[Assimilatie (sociologie)|assimilatie]] en probeert een Arabisch bewustzijn te stimuleren. |
In Europa is met name de [[Arabisch-Europese Liga]] (AEL) een Arabisch-nationalistische beweging. Het richt zich primair naar Arabische minderheden in [[Nederland]] en [[België]]. Het verzet zich tegen [[Assimilatie (sociologie)|assimilatie]] en probeert een Arabisch bewustzijn te stimuleren. |
||
Versie van 22 feb 2008 23:59
Het pan-Arabisme (of Qawmiya) is een beweging die ijvert voor het verenigen van de Arabische volkeren en naties van het Midden-Oosten en noord Afrika. Pan-Arabisme wordt meestal omschreven als seculier, socialistisch en anti-Westers. Als uiting van het nationalisme van het Arabische volk wordt het als variant op het meestal als Westers getypeerde volksnationalisme ook wel Arabisch nationalisme genoemd.
Het pan-Arabisme werd voor het eerst verdedigd door Hoessein ibn Ali, de Sjarif van Mekka, die streefde naar onafhankelijkheid van het Ottomaanse Rijk en de oprichting van een Arabische staat. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kreeg hij steun van de Entente (met name de Britten), die Arabië maar al te graag wilde afzonderen van het Ottomaanse Rijk, dat met de Centralen meevocht. Na de oorlog beslisten het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk echter dat de meeste Arabische gebieden onder de twee mogendheden verdeeld zouden worden. Het beloofde Arabië, het latere Saoedi-Arabië, werd gecreëerd in het meer zuidelijk gelegen woestijngebied. De Balfour-verklaring werd door Groot-Brittannië gebruikt om hun inpalming van Palestina als Brits mandaatgebied te rechtvaardigen. De idealen van het pan-Arabisme werden na de Eerste Wereldoorlog nog lang niet gerealiseerd, en het gebied begon zelfs aan een lange periode van Britse en Franse bezetting.
Een meer formele pan-Arabische ideologie werd opgericht door Michel Aflaq, een stichter van de Ba'ath Partij, rond 1940 in Syrië. De Ba'ath partij combineerde socialisme met Italiaans fascisme. Het pan-Arabisme lag aan de oorzaak van verschillende unificatiepogingen, met als meest in het oog springende voorbeeld de Verenigde Arabische Republiek, een unie van Egypte en Syrië, die echter niet lang bestond.
De oprichting van de nog steeds functionerende Arabische Liga op 22 maart 1945 was ook een poging om tot een Pan-Arabische eenheid te komen. Eveneens is de door Nasser gevoerde politiek van het verenigen van Egypte en Syrië in de Verenigde Arabische Republiek (VAR) en de confederatie de Verenigde Arabische Staten (VAS) met toenmalig Noord-Jemen zo'n mislukte poging geweest.
De Syrische regering, evenals de voormalige Ba'ath-regering van Irak, ondersteunden het pan-Arabisme gedachtegoed.
Pan-Arabisme kreeg een stevige deuk toen een verenigd Arabisch leger werd verslagen door Israël tijdens de Zesdaagse Oorlog en de onmacht om een in enig welk Arabisch land stevige economische groei te creëren. Tegen de jaren '80 werd pan-Arabisme overschaduwd door panislamitische gedachten.
In Europa is met name de Arabisch-Europese Liga (AEL) een Arabisch-nationalistische beweging. Het richt zich primair naar Arabische minderheden in Nederland en België. Het verzet zich tegen assimilatie en probeert een Arabisch bewustzijn te stimuleren.
