Neutronenster: verschil tussen versies

Een neutronenster is het eindstadium van een supernova van een ster waarvan de kernmassa tussen 1.4 en 5 maal die van de zon bedroeg. De straal is in de orde van grootte van 10 kilometer.

Een neutronenster bestaat geheel uit neutronen, doordat tijdens het ineenvallen van de sterkern de elektronen met de protonen fuseerden. Van elementen is dan geen sprake meer. Nog zwaardere sterren staat een levenseinde als zwart gat te wachten.

Vanwege het behoud van impulsmoment draaien neutronensterren sneller om hun as dan de (veel grotere) gewone sterren die ze ooit waren. De rotatiesnelheid kent wel een maximum: 760 omwentelingen per seconde. Als er meer massa instroomt, door bijvoorbeeld gas van een begeleidende ster, dan wordt de toegenomen energie omgezet in meer zwaartekrachtstraling en niet in een hogere rotatiesnelheid. Deze bevindingen werden door een team van astronomen, waaronder de Nederlanders Rudy Wijnands en Michiel van der Klis, gepubliceerd in het juli-nummer 2003 van het tijdschrift Nature.

Sommige neutronensterren zijn sterke bronnen van radiostraling als gevolg van hun sterke magnetisch veld. Deze wordt uitgezonden in twee 'jets' aan de beide polen. Vanwege de snelle draaiing, en omdat de magnetische polen niet hoeven samen te vallen met de polen van de rotatie-as, wordt dit waargenomen als korte pulsen van radiostraling. Een dergelijk astronomisch object heet dan ook een pulsar.

De eerste pulsar werd in 1967 ontdekt door Jocelyn Bell Burnell. Zij ontdekte dat er radiobronnen waren die vele malen per seconden aan en uit gingen.