Nationaal Park Nedersaksische Waddenzee: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Leopard (overleg | bijdragen)
k cosmetisch
(6 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 21: Regel 21:
| onderschrift = Een van de wadden voorkomend binnen het nationale park
| onderschrift = Een van de wadden voorkomend binnen het nationale park
}}
}}
'''Nationaal Park Nedersaksische Waddenzee''' ([[Duits]]: ''Nationalpark Niedersächsisches Wattenmeer'') is een [[nationaal park]] in [[Duitsland]] dat is opgericht in 1986. Het nationaal park beslaat de [[Oost-Friese Waddeneilanden]], de [[West-Friese eilanden]], de schorren en slikken bij de [[Dollard]], [[Cuxhaven (stad)|Cuxhaven]] en de vaargeul van de [[Elbe (rivier)|Elbe]]. Het nationaal park heeft een oppervlakte van 345.800 hectare. De organisatie die het park beheert is gevestigd in [[Wilhelmshaven]]. Sinds 2009 staat het nationaal park op de werelderfgoedlijst van [[UNESCO]].
'''Nationaal Park Nedersaksische Waddenzee''' ([[Duits]]: ''Nationalpark Niedersächsisches Wattenmeer'') is een [[nationaal park]] in [[Duitsland]] dat is opgericht in 1986. Het nationaal park beslaat de [[Oost-Friese Waddeneilanden]], de [[West-Friese eilanden]], de schorren en slikken bij de [[Dollard]], [[Cuxhaven (stad)|Cuxhaven]] en de vaargeul van de [[Elbe (rivier)|Elbe]]. Het nationaal park heeft een oppervlakte van 345.800 hectare. De organisatie die het park beheert is gevestigd in [[Wilhelmshaven]]. Sinds 2009 staat het nationaal park samen met de andere delen van de Waddenzee in Duitsland en Nederland (en later ook Denemarken) op de werelderfgoedlijst van [[UNESCO]].


== Ecologie ==
== Ecologie ==
Binnen het nationaal park zijn verschillende beschermde habitats aangewezen. Er komen in het park, [[schorren]], [[slikken]], [[wadden]], [[kwelders]], duinen en rivier[[monding]]en voor. Elk van deze habitats wordt gekenmerkt door zijn eigen flora en fauna. Veel van de flora en fauna in het park is uniek voor de [[Waddenzee]] waar het nationale park een onderdeel van is.
Binnen het nationaal park zijn verschillende beschermde milieus aangewezen. Er komen in het park, [[schorren]], [[slikken]], [[wadden]], [[kwelders]], duinen en rivier[[monding]]en voor. Elk van deze milieus wordt gekenmerkt door een eigen flora en fauna.


De bodem van de nabijgelegen Noordzee is erg vlak en daalt in sommige gevallen slechts centimeters per kilometer. Tijdens de vloed wordt er sediment vanuit de Noordzee afgezet in de Waddenzee, hetgeen zorgt voor de vorming van de duinen en de kust. De Waddenzee is op de [[tropische regenwouden]] na het productiefste ecosysteem op aarde. Binnen het nationale park komen levensvormen voor zoals [[diatomeeën]], [[slakken]], [[Wormen (dieren)|wormen]] en [[mosselen]]. Een bijzondere soort die voorkomt in het park, is de [[zeepier]].
De bodem van de nabijgelegen Noordzee is erg vlak met een verval van soms enige centimeters per kilometer. Tijdens de vloed wordt er sediment vanuit de Noordzee afgezet in de Waddenzee. De Waddenzee is op de [[tropische regenwouden]] na het productiefste ecosysteem op aarde.


Er komen ruim 4000 diersoorten voor in het nationale park waarvan een groot deel uniek is voor het ecosysteem. Er broeden soorten zoals de [[eidereend]] en de [[bergeend]]. Daarnaast broeden er [[Steltlopers|steltlopers]] en diverse soorten [[ganzen]]. In de kwelders broeden soorten zoals de [[kluut]] en de [[Sterns|stern]]. Daarnaast zijn de kwelders een geschikt habitat voor de [[lamsoor]] (''Limonium''). Een kenmerkende plant voor de duinen is het [[helmgras]] (''Ammophila arenaria'').
Er komen ruim 4000 diersoorten voor in het nationale park. Er broeden vogelsoorten zoals de [[eidereend]], de [[bergeend]], en verscheidene soorten [[Steltlopers|steltlopers]] zoals de [[Kluut]], en verschillende soorten [[stern]]s. In de winter verblijven vele uit noordelijke landen afkomstige vogels in het gebied, zoals verscheidene soorten [[ganzen]]. Binnen het zeegedelte van het nationale park komen veel [[weekdieren]] voor, zoals [[mosselen]], en [[Wormen (dieren)|wormen]], zoals de [[zeepier]].


Daarnaast zijn de kwelders en duinen een geschikt habitat voor vele hogere planten zoals [[lamsoor]] (''Limonium''). Een kenmerkende plant voor de duinen is het [[helmgras]] (''Ammophila arenaria''). In het water en op de wadplaten komen veel
== Geschiedenis ==
[[diatomeeën]] voor.
In 1971 kreeg het park beschermde status door de [[Conventie van Ramsar]], hetgeen aangeeft dat het behoud van het park van internationaal belang is. In 1979 werd er door Hans-Joachim Augst en Holger Wesemüller een model gemaakt dat het park in verschillende beschermingszones verdeelde. Elk niveau staat voor een andere beschermstatus. In 1992 meldde UNESCO dat het park volgens het ''plan mens en biosfeer'' een [[biosfeerreservaat]] is. Alle zones van het park werden aangewezen als vogelbeschermgebied volgens die Europese [[vogelrichtlijn]] en gebieden die onder zone II en III vallen, vallen onder de Europese [[habitatrichtlijn]].


== Geschiedenis park ==
In eerste instantie werd het park in 1986 beschermd door een plaatselijke verordening die in 1999 werd omgezet in nationale wetgeving. In 2001 werd de wet echter gewijzigd door het de regering van de deelstaat Nedersaksen. Deze wetswijziging zorgde ervoor dat vele gebieden geëxclaveerd werden waardoor functies zoals recreatie meer ruimte kregen. Dit werd gecompenseerd door het oostelijk deel van de Dollard bij het nationale park te trekken.
In 1971 kreeg het park beschermde status door de [[Conventie van Ramsar]], hetgeen aangeeft dat het behoud van het park van internationaal belang is voor vogels. In 1979 werd er door Hans-Joachim Augst en Holger Wesemüller een zonering voorgesteld dat het park in verschillende beschermingszones verdeelde, uiteenlopend van een laag tot een zeer hoog beschermingsniveau. In 1992 verleende UNESCO het park de status van een ''[[biosfeerreservaat|MAB (mens en biosfeer)-reservaat]]''. Het park kreeg bovendien Europese bescherming via de Europese [[vogelrichtlijn]] of Europese [[habitatrichtlijn]].


Tachtig deelgebieden dreigden een lagere beschermstatus te krijgen. In 2002 werd een klacht ingediend door een plaatselijke milieuorganisatie bij de [[Europese Commissie]] in Brussel. In 2006 werd de klacht niet ontvankelijk verklaard omdat er genoeg compenserende maatregelen waren genomen. In 2008 werd een voorstel gedaan om het park op te nemen op de lijst van [[werelderfgoed]] van de [[UNESCO]], hetgeen in 2009 gehonoreerd werd. Op 1 maart 2010 werd het park door een nieuwe wijziging van de ''federale Natuurbeschermingswet'' vergroot met 670 km² (voornamelijk in de omgeving van Cuxhaven en de monding van [[Elbe (rivier)|Elbe]], zodat het nu ongeveer 3500 vierkante kilometer beslaat.
Eerst (in 1986) werd het park beschermd via een plaatselijke verordening. Deze werd in 1999 omgezet in nationale wetgeving. In 2001 werd de wet echter gewijzigd door de regering van de deelstaat Nedersaksen. Deze wetswijziging zorgde ervoor dat in vele gebieden functies zoals recreatie meer ruimte kregen. Dit werd gecompenseerd door het oostelijk deel van de Dollard bij het nationale park te trekken.
Tachtig deelgebieden dreigden zo een lagere beschermstatus te krijgen. In 2002 werd een klacht ingediend door een plaatselijke milieuorganisatie bij de [[Europese Commissie]] in Brussel. In 2006 werd de klacht niet ontvankelijk verklaard omdat er genoeg compenserende maatregelen waren genomen. In 2008 werd een voorstel gedaan om het park op te nemen op de lijst van [[werelderfgoed]] van de [[UNESCO]], hetgeen in 2009 gehonoreerd werd. Op 1 maart 2010 werd het park door een nieuwe wijziging van de Federale Natuurbeschermingswet vergroot met 670 km² (voornamelijk in de omgeving van Cuxhaven en de monding van [[Elbe (rivier)|Elbe]], zodat het nu ongeveer 3500 vierkante kilometer beslaat.


== Beschermingszones ==
== Beschermingszones ==

Versie van 8 aug 2015 23:00

Nationaal Park Nedersaksische Waddenzee
Nationaal park
Nationaal Park Nedersaksische Waddenzee (Nedersaksen)
Nationaal Park Nedersaksische Waddenzee
Situering
Land Duitsland
Locatie Nedersaksen
Coördinaten 53° 42′ NB, 7° 20′ OL
Informatie
IUCN-categorie II (Nationaal park)
Oppervlakte 345.800.000 km²
Opgericht 1986
Website Officiële website
Foto's
Een van de wadden voorkomend binnen het nationale park

Nationaal Park Nedersaksische Waddenzee (Duits: Nationalpark Niedersächsisches Wattenmeer) is een nationaal park in Duitsland dat is opgericht in 1986. Het nationaal park beslaat de Oost-Friese Waddeneilanden, de West-Friese eilanden, de schorren en slikken bij de Dollard, Cuxhaven en de vaargeul van de Elbe. Het nationaal park heeft een oppervlakte van 345.800 hectare. De organisatie die het park beheert is gevestigd in Wilhelmshaven. Sinds 2009 staat het nationaal park samen met de andere delen van de Waddenzee in Duitsland en Nederland (en later ook Denemarken) op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

Ecologie

Binnen het nationaal park zijn verschillende beschermde milieus aangewezen. Er komen in het park, schorren, slikken, wadden, kwelders, duinen en riviermondingen voor. Elk van deze milieus wordt gekenmerkt door een eigen flora en fauna.

De bodem van de nabijgelegen Noordzee is erg vlak met een verval van soms enige centimeters per kilometer. Tijdens de vloed wordt er sediment vanuit de Noordzee afgezet in de Waddenzee. De Waddenzee is op de tropische regenwouden na het productiefste ecosysteem op aarde.

Er komen ruim 4000 diersoorten voor in het nationale park. Er broeden vogelsoorten zoals de eidereend, de bergeend, en verscheidene soorten steltlopers zoals de Kluut, en verschillende soorten sterns. In de winter verblijven vele uit noordelijke landen afkomstige vogels in het gebied, zoals verscheidene soorten ganzen. Binnen het zeegedelte van het nationale park komen veel weekdieren voor, zoals mosselen, en wormen, zoals de zeepier.

Daarnaast zijn de kwelders en duinen een geschikt habitat voor vele hogere planten zoals lamsoor (Limonium). Een kenmerkende plant voor de duinen is het helmgras (Ammophila arenaria). In het water en op de wadplaten komen veel diatomeeën voor.

Geschiedenis park

In 1971 kreeg het park beschermde status door de Conventie van Ramsar, hetgeen aangeeft dat het behoud van het park van internationaal belang is voor vogels. In 1979 werd er door Hans-Joachim Augst en Holger Wesemüller een zonering voorgesteld dat het park in verschillende beschermingszones verdeelde, uiteenlopend van een laag tot een zeer hoog beschermingsniveau. In 1992 verleende UNESCO het park de status van een MAB (mens en biosfeer)-reservaat. Het park kreeg bovendien Europese bescherming via de Europese vogelrichtlijn of Europese habitatrichtlijn.

Eerst (in 1986) werd het park beschermd via een plaatselijke verordening. Deze werd in 1999 omgezet in nationale wetgeving. In 2001 werd de wet echter gewijzigd door de regering van de deelstaat Nedersaksen. Deze wetswijziging zorgde ervoor dat in vele gebieden functies zoals recreatie meer ruimte kregen. Dit werd gecompenseerd door het oostelijk deel van de Dollard bij het nationale park te trekken.

Tachtig deelgebieden dreigden zo een lagere beschermstatus te krijgen. In 2002 werd een klacht ingediend door een plaatselijke milieuorganisatie bij de Europese Commissie in Brussel. In 2006 werd de klacht niet ontvankelijk verklaard omdat er genoeg compenserende maatregelen waren genomen. In 2008 werd een voorstel gedaan om het park op te nemen op de lijst van werelderfgoed van de UNESCO, hetgeen in 2009 gehonoreerd werd. Op 1 maart 2010 werd het park door een nieuwe wijziging van de Federale Natuurbeschermingswet vergroot met 670 km² (voornamelijk in de omgeving van Cuxhaven en de monding van Elbe, zodat het nu ongeveer 3500 vierkante kilometer beslaat.

Beschermingszones

Het park kent drie beschermingszones.

  • Zone I: Deze zone beslaat 68,5% van het gehele gebied en is alleen te bezien via enkele paden of enkele keren per jaar tijdens wandelingen.
  • Zone II: Deze zone bedraagt 31% van het hele gebied en is het gehele jaar te bezoeken met uitzondering van de broedgebieden voor de vogels.
  • Zone III: Deze zone beslaat 0,5% van het gebied en is voornamelijk een herstelzone.

De beschermstatus van een gebied kan indien nodig aangepast worden.