Naomie Pieter
| Naomie Pieter | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Alphen aan den Rijn, 20 januari 1990 | |||
| Geboorteland |  Nederland
| |||
| Opleiding | Dansopleiding ROC Amsterdam Choreografieopleiding Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten | |||
| Beroep(en) | Performancekunstenaar | |||
| ||||
Naomie Pieter (Alphen aan den Rijn, 20 januari 1990) is een Nederlands performancekunstenaar, choreograaf en antiracisme- en queeractivist.
Biografie
De ouders van Naomie Pieter komen uit Curaçao. Na de middelbare school volgde zij een mbo-dansopleiding aan het ROC in Amsterdam, tot een knieblessure in 2009 een einde maakte aan haar danscarrière.[1] Op zestienjarige leeftijd kwam Pieter uit de kast als queer.[2] Ze organiseerde in Den Haag feesten voor lesbische vrouwen, zoals On Heelz in 2011, en werd een queer rolmodel. In 2012 organiseerde ze de Vrouwenemancipatieboot bij de Pride Amsterdam en in 2013-2015 was ze jongerenambassadeur in Den Haag.[3][4]
In 2016 begon ze met een choreografieopleiding aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Ze voltooide deze opleiding op dertigjarige leeftijd in 2020.[5] Sindsdien ziet zij zichzelf meer als een performancekunstenaar en wil zich toeleggen op ruimtes ontwerpen, decors waar zijzelf of anderen kunnen performen. Volgens een interview in dagblad Trouw kunnen zo ook haar activisme en haar danspassie met elkaar verenigd worden; "een demonstratie is per slot van rekening ook een soort performance".[1]
Op maandag 19 januari 2019 trad ze met de performance Timeless Demonstrations op bij het event TEDx Alkmaar.[6][7]
Activisme
In 2014 werd Pieter actief bij Kick Out Zwarte Piet, en was ze het gezicht van de Black Lives Matterdemonstraties in Nederland.[8] Gaandeweg raakte zij ervan overtuigd dat in de lhbti-beweging een antiracistisch geluid nodig is.[9] Ze richtte de The Black Queer Archives en Black Queer & Trans Resistance Netherlands op: initiatieven ter bevordering van de emancipatie van de zwarte lhbti-gemeenschap. In 2018-2019 organiseerde ze het queer dancehallfeest Pon di Pride. Ze werd bestuurslid van COC Amsterdam en richtte binnen Pride Amsterdam de Pride of Colourcommissie op.[3][8] Zij organiseerde de eerste Black Gay Pride NL (Amsterdam, 25 juli 2020)[10] en is een van de initiatiefnemers van Daughters of Ivory, dat rondom Pride evenementen organiseert voor lesbische, biseksuele en transgender meiden van kleur.[11]
Onderscheidingen
- In 2020 kreeg Pieter van de werkgroep seksuele diversiteit van GroenLinks het Roze Lieverdje uitgereikt, een Amsterdamse prijs voor voorvechters van lhbti-rechten.[12] Het jaar erop had ze zitting in de jury voor deze prijs.[13]
- In 2020 ontving Pieter de vredesprijs Pax Duif van de katholieke organisatie PAX.[3][1][14]
- In 2020 riep Opzij haar uit tot winnaar van de Top 100 Meest Invloedrijke Vrouwen 2020 in de categorie cultuur.[15]
- In 2021 kreeg ze de Winq Inspiration Award.[16]
- In 2021 werd aan Pieter de Jos Brink-innovatie-prijs uitgereikt door demissionair minister Ingrid van Engelshoven in het DeLaMar Theater in Amsterdam.[17]
- In 2021 kreeg zij van COC Nederland (bij het 75-jarig jubileum) de Bob Angelo Sterren van de Toekomst-trofee.[18]
Persoonlijk
Naomi Pieter heeft een relatie met schrijfster Clarice Gargard.[19]
- ↑ a b c Robin Goudsmit, Dansend beweegt Naomie Pieter door het racismedebat. ‘Praten, praten, blijven praten’. Trouw (19 december 2020). Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Sheila Kamerman & Hendrik Spiering, 'Het verwijt was: jij bent niet zwart genoeg'. NRC (24 juli 2020).
- ↑ a b c Vera Spaans, 'Ik dacht: waar waren jullie al die tijd?'. Het Parool (16 december 2020). Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Haagse Jongerenambassadeurs. Geraadpleegd op 12 januari 2022.
- ↑ Naomie Pieter. Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Geraadpleegd op 12 januari 2022.
- ↑ Naomie Pieter - Anti-racist activist - Art performance (datum en tijd op overige pagina's van deze website). tedxalkmaar.nl. Gearchiveerd op 16 april 2021. Geraadpleegd op 6 januari 2022.
- ↑ (en) Art performance - Timeless Demonstrations. TEDx (29 januari 2019). Geraadpleegd op 6 januari 2022 – via YouTube.
- ↑ a b Cyril Rosman, 'Kick Out Zwarte Piet zal doorgaan tot Zwarte Piet volledig verdwenen is'. Algemeen Dagblad (8 december 2020). Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Jan Hürxkens, In gesprek met Naomie Pieter: waarom Pride en anti-racistisch activisme onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Vogue (10 juni 2020). Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Brandpunt Plus, Naomie Pieter. NPO 3. Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Daughters of Ivory. Mama Cash. Geraadpleegd op 1 januari 2021.
- ↑ Winnaar 2020 Naomie Pieter. RozeLinks. Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Jury. RozeLieverdje.nl. Geraadpleegd op 6 januari 2022.
- ↑ PAX Duif voor Khadija Arib, Rikko Voorberg, Minka Nijhuis en Naomie Pieter. vredesweek (14 september 2020). Geraadpleegd op 12 januari 2022.
- ↑ Winnaar categorie Cultuur Top 100 Meest Invloedrijke Vrouwen 2020: Naomi (sic) Pieter. Opzij (14 december 2020). Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Winnaar Winq Inspiration Award 2021: Naomie Pieter. Winq.nl. Geraadpleegd op 2 mei 2021.
- ↑ Egbert Van Den Bosch, Glenn Helberg wint Jos Brink Oeuvreprijs 2021. Regio Online (31 mei 2021). Geraadpleegd op 1 juni 2021.
- ↑ COC kroont op 75e verjaardag nieuwe generatie activisten en rolmodellen. COC Nederland (7 december 2021). Gearchiveerd op 7 december 2021. Geraadpleegd op 6 januari 2022. "Naomie Pieter – zet zich met kracht en energie in voor de regenbooggemeenschap en tegen racisme, onder meer als medeoprichter van de Black Queer Archives en Black Queer & Trans Resistance Netherlands. Ze is een van de gezichten van de antiracisme protesten in Nederland, voormalig bestuurslid van COC Amsterdam en initiatiefnemer van Black Pride."
- ↑ Esther van Fenema en Naomie Pieter over een getroebleerde jeugd, ambities en het n-woord. FD.
