Micha Kat: verschil tussen versies

Micha Kat (Amsterdam, 5 april 1963) is een Nederlands journalist en activist. Na een studie klassieke talen en een korte loopbaan als leraar op het Marnix Gymnasium in Rotterdam stapte hij over naar de journalistiek. Kat schreef onder andere voor het Advocatenblad en diverse websites op juridisch gebied. Ook schreef hij een viertal boeken.

Tegenwoordig is Kat met name bekend vanwege zijn website waarop hij aanvankelijk misstanden aan de kaak stelde. Steeds vaker echter bevatten de artikelen complottheorieën. Zo is Micha Kat aanhanger van holocaustontkenningtheorieën^{[1] [2]} en zou volgens Kat prins Johan Friso betrokken zijn bij de moord op Marianne Vaatstra.^[3] Een van de meest besproken onderwerpen op de website van Micha Kat is de zaak rondom secretaris-generaal van justitie Joris Demmink die door Micha Kat wordt beschuldigd van seksueel misbruik van minderjarigen en zelfs van moord.

Biografie

Tussen 1990 en 2002 schreef hij als stagiair en later als freelancer voor NRC Handelsblad, maar stapte daar in 2002 met ruzie op. Sindsdien beschuldigt Kat de krant de NRC middels zijn boek Lux, Libertas en Leugens en via diverse websites van verschillende onrechtmatigheden.^[4] In 2008 leidde dit tot een door NRC aangespannen rechtszaak, die echter door Kat gewonnen werd. De rechter oordeelde dat de uitlatingen van Kat op zijn website „niet letterlijk moeten worden opgevat en niet serieus genomen kunnen worden”.^[5][6]

In 2004 werd Kat voor de rechter gedaagd door de vicepresident van de Haagse rechtbank, mr. Westenberg, nadat diens integriteit door Kat in zijn boek Topadvocatuur en op zijn weblog in twijfel was getrokken. De rechtbank oordeelde eind 2005 dat Kat met zijn publicaties niet onrechtmatig had gehandeld. In 2008 oordeelde de rechtbank echter wel, dat de advocaat die door Kat aan het woord was gelaten, dat had gedaan. Westenberg kondigde in maart 2008 aan in hoger beroep te zullen gaan. Op 23 juni 2009 werd het hoger beroep echter grotendeels afgewezen.^[7] In juli 2008 publiceerde Kat een aantal artikelen op een aantal websites waarbij hij Fortis en haar bestuursvoorzitter Maurice Lippens in verband bracht met pedofilie en seksueel misbruik van kinderen. Deze artikelen heeft Kat moeten rectificeren.^[8]

Op 4 februari 2010 verstoorde Kat de verhoren van de commissie-De Wit. Tijdens het verhoor van Nout Wellink schreeuwde Kat vanaf de publieke tribune iets over de Trilaterale commissie en de Bilderbergconferentie. Nadat Kat was afgevoerd vertelde Wellink de commissie dat hij al langer door Kat werd achtervolgd.^[9] Later in dat jaar gaf Kat zich ten onrechte uit voor journalist van de Telegraaf. De Telegraaf besloot hierop Kat voor de voorzieningenrechter te slepen, die oordeelde dat Kat onrechtmatig gehandeld had en bij herhaling een dwangsom van 5000 euro zou moeten betalen.^[10]

In 2011 verklaarde Kat dat hij was verhuisd naar Laos. Dat jaar dreigde hij vanuit Laos het Ministerie van Veiligheid en Justitie en de Landsadvocaat anoniem met een bommelding. Zijn stem werd echter herkend door de medewerkers.^[11] In oktober 2011 werd hij veroordeeld tot 60 uur taakstraf wegens doodsbedreiging van Telegraaf-journalist Bart Mos.^[12] In februari 2012 werd hij veroordeeld tot twee maanden voorwaardelijk en een geldboete vanwege het bekladden van de woning van Demmink.^[13] In maart dat jaar verloor Kat een kort geding dat door een advocatenkantoor tegen hem was aangespannen.^[14] Kat schreef tientallen artikelen over het kantoor waarin hij de advocaten betichtte van onder meer oplichterij en corruptie. Ook discrimineerde hij een van de joodse advocaten van het kantoor. De rechter stelde Kat volledig in het ongelijk. Hij moest alle onrechtmatige artikelen van zijn site wissen en alle zoekmachines en websites die zijn artikelen hadden overgenomen, verzoeken de inhoud van het internet te verwijderen, op straffe van dwangsommen oplopend tot € 100.000,- per onrechtmatige handeling. Verder werd Kat een gebiedsverbod opgelegd. Hij mocht gedurende een jaar niet meer bellen naar het kantoor en niet dichter dan honderd meter in de buurt van het kantoorpand komen. In het voorjaar van 2012 werd Kat tevens geroyeerd door de Nederlandse Vereniging van Journalisten vanwege zijn strafrechtelijke veroordeling voor de doodsbedreiging van Mos.^[15] Op 25 april 2012 werd hij door de marechaussee aangehouden op Schiphol bij aankomst uit Laos, omdat de politie hem wilde verhoren in verband met verschillende aangiftes van bedreigingen.^[16] In juni werd hij opnieuw opgepakt in Nederland en vastgezet in de gevangenis omdat de rechter vond dat hij de voorwaarden van zijn voorwaardelijke veroordeling had geschonden. Begin september werd hij voorwaardelijk in vrijheid gesteld. In december werd hij opnieuw opgepakt voor ondervraging, maar daarop weer vrijgelaten. In februari 2013 werd in een nieuwe rechtszaak tegen Kat door het Openbaar Ministerie 285 dagen gevangenisstraf geëist tegen Kat, waarvan 180 voorwaardelijk. Ook eiste het OM een werkstraf van 120 uur en dat Kat alle artikelen met namen van personen die in de afgelopen jaren aangifte tegen hem hebben gedaan van zijn website verwijdert. Door de gebeurtenissen van afgelopen jaren heeft Kat momenteel geen vaste woon- of verblijfplaats.^[11]

Publicaties

• Publius Ovidius Naso: Minnekunst (Ars amatoria), uit het Latijn vertaald, ingeleid en van aantekeningen voorzien door Micha Kat. Baarn: Ambo Klassiek, 1993. ISBN 9026311818 (2e dr. 2000, Uitg. Flamingo: ISBN 9041404384)
• Lux, Libertas en Leugens: het morele en journalistieke verval van NRC Handelsblad, Breda: Papieren Tijger, 2004. ISBN 9067281697
• Topadvocatuur: in de keuken van de civiele rechtspraktijk, Amsterdam: Memory Productions, 2004. ISBN 9077640010
• In-House bij de legal counsel, een bundeling van columns op de website advocatie.nl. Amsterdam: KSU, 2007. ISBN 9789077890301
• Boekhoudfraude, 13 schokkende fraudezaken in binnen- en buitenland, auteurs Micha Kat en Pieter Lakeman, 2010. ISBN 9789079872145

Externe links

• Website Klokkenluideronline