Mark Rutte: verschil tussen versies

Mark Rutte
Algemeen
Volledige naam	Mark Rutte
Geboren	14 februari 1967 in Den Haag
Functie	Minister-president en Minister van Algemene Zaken
Partij	Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD)
Titulatuur	drs.
Functies
1988-1991	Voorzitter JOVD
1993-1997	Lid hoofdbestuur VVD
2002-2004	Staatssecretaris Sociale Zaken en Werkgelegenheid
2003, 2006-2010	Lid Tweede Kamer
2004-2006	Staatssecretaris Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen
2006-heden	Politiek leider VVD
2006, 2010	Lijsttrekker
2006-2010	Fractievoorzitter Tweede Kamer
2010-heden	Minister van Algemene Zaken
2010-heden	Minister-president
Officiële website
Portaal    Politiek

Mark Rutte (Den Haag, 14 februari 1967) is een Nederlands politicus. Sinds 14 oktober 2010 is hij minister-president van Nederland en minister van Algemene Zaken van het kabinet-Rutte (demissionair sinds 23 april 2012). Hij is tevens politiek leider van de conservatief-liberale Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD).

Na een gymnasiumopleiding in zijn geboortestad Den Haag volgde Rutte vanaf 1985 een geschiedenisstudie aan de Rijksuniversiteit Leiden, die hij voltooide in 1992. Ook was hij van 1988 tot 1991 voorzitter van de JOVD. Na zijn studie werkte Rutte gedurende tien jaar bij het levensmiddelenbedrijf Unilever op de afdeling personeelszaken en zat hij enige jaren in het partijbestuur van de VVD.

In 2002 stapte Rutte over van het bedrijfsleven naar de landelijke politiek. Hij was staatssecretaris van Sociale Zaken en vervolgens van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in het eerste en tweede kabinet-Balkenende; tussen deze kabinetten in was hij nog kortstondig Tweede Kamerlid. Rutte verruilde in 2006 zijn staatssecretariaat voor het fractievoorzitterschap in de Tweede Kamer om zo als lijsttrekker zijn partij te leiden bij de verkiezingen van dat jaar. Die mondden uit in een nederlaag voor de VVD, waarna Rutte als leider van de fractie in de Tweede Kamer bleef. Bij de Tweede Kamerverkiezingen 2010 werd de VVD onder leiding van Rutte met 31 zetels de grootste partij en werd het kabinet-Rutte gevormd, bestaande uit de VVD en het christendemocratische CDA, gedoogd door de PVV. Nadat de PVV in april 2012 haar gedoogsteun opzegde, werd het kabinet demissionair.

Levensloop

Jeugd en maatschappelijke carrière

Rutte is de jongste uit een hervormd gezin met zes andere kinderen. De eerste vrouw van zijn vader overleed in Japanse gevangenschap, waarna zijn vader hertrouwde met de zus van zijn vrouw. Uit het eerste huwelijk kwamen drie kinderen voort, uit het tweede huwelijk vier. Zijn grootvader was ouderling van de N.H. Badkapel in Scheveningen. Het gezin stemde op de ARP (later opgegaan in het CDA) en las dagblad Trouw.^[1] Zijn vader was een vertegenwoordiger (importeur) van een handelsonderneming in Nederlands-Indië en later (in Nederland) directeur. Zijn moeder was secretaresse.

Na het behalen van het diploma gymnasium-A overwoog hij naar het conservatorium te gaan (hij speelt piano), maar het werd een studie geschiedenis aan de Universiteit Leiden, waarin hij in 1992 zijn doctoraalexamen haalde. Hij was daarna werkzaam bij Unilever. Tot 1997 was hij, onder andere bij het toenmalige Unilever-onderdeel Loders Croklaan in Wormerveer, verantwoordelijk voor opleidingen en trainingen van medewerkers en begeleidde hij enkele reorganisaties.

In 1997 trad hij binnen Unilever als personeelsmanager in dienst van Van den Bergh Nederland. Hij werd in 2000 benoemd in de Corporate Human Resources Group. In 2002 was hij als directeur Human Resources in dienst van de IGLOMora Groep BV, een werkmaatschappij van Unilever.

Rutte was van 1988 tot 1991 landelijk voorzitter van de liberale jongerenorganisatie JOVD en van 1993 tot 1997 lid van het hoofdbestuur van de VVD.

Staatssecretariaat

In 2002 werd Rutte staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in het kortstondige Kabinet-Balkenende I en hij behield die post in het kabinet-Balkenende II. In deze positie was hij belast met volksverzekeringen, bijstand en arbeidsomstandigheden. Hij heeft de Wet werk en bijstand tijdens de Tweede Kamerbehandeling verdedigd (en "er doorheen geloodst"). Tussentijds zat hij in de eerste helft van 2003 ook in de Tweede Kamer.

Op 16 juni 2004 stapte hij over naar het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap waar hij Annette Nijs opvolgde als staatssecretaris. Daar was hij belast met het hoger onderwijs en het mbo. Bij Sociale Zaken en Werkgelegenheid werd hij opgevolgd door Henk van Hoof.

In 2007 deed de Haarlemse rechtbank uitspraak in een zaak van een Somalische man die op grond van uiterlijke kenmerken door sociale rechercheurs staande was gehouden. De man weigerde de recherche toegang tot zijn woning waarna hij zijn uitkering verloor. Als staatssecretaris had Rutte in 2003 gemeenten geadviseerd Somalische inwoners te traceren en te controleren. Volgens de rechtbank zette Rutte de gemeenten hiermee aan tot rassendiscriminatie.^[2]

Politieke doorbraak

Naast staatssecretaris was Rutte ook de VVD-campagneleider voor de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen 2006. Nadat Jozias van Aartsen direct na deze gemeenteraadsverkiezingen zich op 8 maart 2006 had teruggetrokken als fractievoorzitter en daarmee ook als kandidaat-lijsttrekker voor de Tweede Kamerverkiezingen 2006, maakte Rutte op 9 maart bekend kandidaat-lijsttrekker te zijn. Op 21 maart lanceerde hij onder de titel "De toekomst is nu" een negen-puntenplan, waarin hij zijn inhoudelijke prioriteiten presenteerde. Deze punten waren:^[3]

• Pokon voor de economie: meer banen, meer welvaart
• Vakmensen hun vak terug: bureaucratie aan banden
• Groen ondernemen = economische groei
• Ruim baan voor tweeverdieners en middeninkomens, handen af van de hypotheekrenteaftrek
• Bestrijding van armoede
• Integratie en immigratie: een magneet voor internationaal talent
• Geen valse bescheidenheid in Europa en de wereld
• Ervaring van ouderen benutten
• Veiligheid: de kant van het slachtoffer kiezen

Na een stormachtige campagneperiode en een heftige tweestrijd binnen de partij (over de vraag of de populaire Verdonk lijsttrekker moest worden of de meer gematigde Rutte) werd op 31 mei 2006 bekendgemaakt dat 51,5% van de VVD-leden hem tot lijsttrekker hadden verkozen in een intern referendum, waarmee hij tegenstrevers Rita Verdonk en Jelleke Veenendaal versloeg.

Op 27 juni 2006 nam Rutte ontslag als staatssecretaris op het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, omdat de algemene opinie onder alle (of in ieder geval de meeste) politieke partijen was, dat hij als lijsttrekker beter geen deel meer kon uitmaken van het kabinet. Op 28 juni 2006 werd hij beëdigd als Kamerlid. Op 29 juni 2006 werd hij voorzitter van de Tweede Kamerfractie van de VVD. Bij de Tweede Kamerverkiezingen 2006 leed de VVD een verlies van zes zetels. Door de grote populariteit van zijn interne "concurrent" Rita Verdonk behaalde Rutte zelf niet de meeste voorkeurstemmen, hoewel hij als nummer één op de lijst stond (Rutte kreeg 553.200 voorkeurstemmen, terwijl de nummer twee op de lijst, Verdonk, er 620.555 haalde). Deze uitzonderlijke situatie was nog niet eerder voorgekomen in de Nederlandse parlementaire geschiedenis.

Als fractievoorzitter zette Rutte Verdonk op 13 september 2007 uit de fractie. Daarop vroeg zij vierentwintig uur bedenktijd om zich te beraden op haar positie.^[4] Tijdens een hierop volgend partijcongres werd besloten dat er een poging gedaan moet worden Rita Verdonk voor de VVD te behouden, maar moties met als doel de beslissing van Rutte terug te draaien of zijn positie ter discussie te stellen werden verworpen.

Kabinet-Rutte

Zie Kabinet-Rutte voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Onder leiding van Rutte steeg de VVD bij de Tweede Kamerverkiezingen 2010 van 22 naar 31 zetels en werd daarmee de grootste partij van het land. Hierdoor mocht deze partij het voortouw nemen bij de daaropvolgende kabinetsformatie.

Op 7 oktober 2010 benoemde de koningin Rutte tot formateur belast met de vorming van een kabinet bestaande uit VVD en CDA. Op 14 oktober wordt het kabinet-Rutte beëdigd, waarna de twaalf ministers van VVD- en CDA-huize zich samen met Koningin Beatrix opstellen voor Paleis Huis ten Bosch voor de bordesscène.

Rutte is de eerste liberale premier van Nederland sinds Pieter Cort van der Linden (1913-1918), als VDB-man Wim Schermerhorn, die het "nood-kabinet" van 1945-1946 leidde, buiten beschouwing wordt gelaten. Hij is ook de eerste niet-sociaaldemocratische of christendemocratische premier in 92 jaar en de eerste premier van VVD-huize.

Zijn kabinet behaalde in de vroege nachtelijke uren van vrijdag 28 januari 2011 haar eerste grote overwinning. De geïntegreerde politietrainingsmissie naar Kunduz (Afghanistan) vond haar doorgang, nadat de motie-Cohen/Roemer werd verworpen aangezien deze door een minderheid van 71 Kamerleden gesteund werd. De oppositiepartijen PvdA, SP, PvdD stemden voor de motie. Ook de gedoogpartner van dit kabinet, de PVV, stemde voor de motie, hoewel zij andere redenen voor het tegenhouden van deze missie hadden dan Job Cohen. Uiteindelijk stemde een meerderheid van VVD, CDA, D66, GroenLinks, ChristenUnie en de SGP voor de missie. Alleen Ineke van Gent van GroenLinks stemde tegen, waardoor 78 van de 150 Kamerleden de missie steunden.

Op 17 februari 2011 weigerde Rutte naar de Tweede Kamer te komen op verzoek van alle 74 leden van de oppositie, deze keer inclusief de SGP. Het ging in dit debat om de bezuinigingen van 300 miljoen op het passend onderwijs. De oppositie sprak die avond van een dieptepunt in haar relatie met premier Rutte.^[5]

Op 26 april 2011 hield de Tweede Kamer een spoeddebat met premier Rutte over een gesprek dat hij samen met Geert Wilders (PVV) had gehad met Statenlid Johan Robesin van de Partij voor Zeeland, over mogelijke steun die deze bij de Eerste Kamerverkiezingen 2011 aan het kabinet zou kunnen verlenen.^[6] De premier toonde zich niet onder de indruk van de kritiek en verklaarde dat hij het een volgende keer weer zou doen.

Op 23 april 2012 bood Rutte het ontslag van zijn kabinet aan aan de koningin nadat Geert Wilders zijn gedoogsteun aan het kabinet, na het daaraan voorafgaande Catshuisoverleg over de begroting van 2013, had ingetrokken.

Met Rutte als lijsttrekker behaalde de VVD bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2012 in totaal 41 zetels, het hoogste aantal ooit voor de partij.

Buiten de politiek

Sinds september 2008 is Mark Rutte tevens gastdocent aan de Johan de Witt Scholengroep - Varias College in Den Haag.^[1][7] Hij sprak zijn waardering uit over Kars Veling (voormalig voorman ChristenUnie) van de Johan de Witt Scholengroep, vanwege diens inzet voor 'elitevorming' onder talentvolle scholieren.

Mark Rutte is ongehuwd. Hij is lid van de Protestantse Kerk in Nederland, waar de Nederlandse Hervormde Kerk in opging in 2004.

Trivia

• In 2009 pleitte Mark Rutte voor een zo groot mogelijke vrijheid van meningsuiting; hij eiste met partijgenoot Atzo Nicolaï de opheffing van het verbod op godslastering en bovendien van het verbod op Holocaustontkenning.^[8] Rutte verklaarde: "Hoe onzinnig het ook is dat iemand de Holocaust ontkent, verbieden moet niet!"
• Mark Rutte werd in december 2010 door de Nederlandse parlementaire pers verkozen tot politicus van het jaar. Ook door NU.nl werd hij uitgeroepen tot politicus van het jaar 2010.^[9] In december 2011 werd hij opnieuw door de parlementaire pers uitgeroepen tot politicus van het jaar.^[10]

Externe links

Commons heeft media­bestanden in de categorie Mark Rutte.

• Minister-president en Minister van Algemene Zaken Rutte
• Curriculum vitae
• Markrutte.nl: De officiële website van Mark Rutte
• De toekomst is nu - 9 puntenplan Mark Rutte, 2006

Wikiquote heeft een of meer citaten van of over Mark Rutte.

Sjabloon:Navigatie bewindspersonen kabinet-Rutte

Sjabloon:Navigatie politieke leiders in Nederland