Maria-Aalter: verschil tussen versies

Maria-Aalter, soms ook Sint-Maria-Aalter genoemd, is een dorp van de gemeente Aalter in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen.

Maria-Aalter ligt in een bosrijke omgeving in Zandig Vlaanderen. Het dorp ligt in het westen van de provincie, op de grens met de provincie West-Vlaanderen.

Geschiedenis

Hoewel in het gebied rondom Maria-Aalter al sinds de middeleeuwen enkele verspreide boerderijen stonden, werd het gebied in 1578, toen de geuzenoorlog woedde, verlaten. De huidige kern ontwikkelde zich pas vanaf het begin van de 19e eeuw, hetgeen uiteindelijk resulteerde in de bouw van een eigen kerk.

Op de bevolking van Maria-Aalter werd vroeger door de bewoners van grotere dorpen enigszins laatdunkend neergekeken. Vanwege de grote armoede en de geïsoleerde ligging sprak men soms van 'bosmensen'. Dit misprijzen duurde nog tot de eerste helft van de twintigste eeuw. Om de kost te verdienen deed men seizoenarbeid in Noord-Frankrijk (trimards en fransmans), o.a. bietenoogst en in de winter jeneverstoken. Heel wat vrouwen deden kantklossen en spellewerken. Ook vond er vanuit de streek een massale emigratie naar de Amerika plaats.

Bezienswaardigheden

De driebeukige neogotische parochiekerk met uitspringend koor, gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw Hulp der Christenen uit 1853, van de architect Jan Clarysse. Deze kerk bezit schilderijen die afkomstig zijn uit het klooster der Broeders Alexianen te Antwerpen. Het betreft de Zeven Werken van Barmhartigheid en een Onze-Lieve-Vrouw, beide geschilderd door Jan van Balen in 1648. Daarnaast is er nog een schilderij van Jan Swerts uit 1853, dat Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand voorstelt.
Het Hooggoedbos is een domein dat in 1687 werd vermeld als een op cijnsgoed gebouwde hofstede. De naam is ontleend aan de relatief hoge ligging van dit gebied. In 1722 werd het gekocht door de jezuïeten van Antwerpen, maar in de Franse tijd werd deze orde opgeheven en kwam het bezit weer in handen van particulieren. In 1985 kwam 67 ha van het gebied in handen van de Vlaamse Gemeenschap. Het is een afwisselend gebied met naald- en loofbos en enkele weilanden. Men kan delen ervan bezoeken. In dit bos zijn de volgende "kastelen", eigenlijk 19e eeuwse villa's, te vinden :
- Kasteel Blekkervijver.
- Hooggoedkasteel.
Daarnaast vindt men ten noordwesten van Maria-Aalter nog het Kasteel van Schuurlo. Hier zijn nog restanten van de vroegere omwalling te vinden, waarop men een interessante plantengroei aantreft met onder meer Holpijp. De naam "Schuurlo" werd reeds in 1375 vermeld in verband met weiland en vijvers, maar het kasteel werd pas in 1890 gebouwd en in 1931 weer gesloopt omdat het er te vochtig was. De nabijgelegen hoeve stamt oorspronkelijk uit 1780.
Een monument voor de vroegere seizoensarbeiders en kantklossters, uit 1974, ontworpen door Cyr Frimout. Het stelt enkele gereedschappen van de beroepsgroepen voor, namelijk een bietenvork en -mes, en een kantklos. Het monumentje bevindt zich tegenover de kerk in de Wingenestraat.
Het Sint-Pietersveld, voor een deel ook gelegen op grondgebied Ruiselede was een stuk woeste grond. Ontginningen in 1836 met het oog op suikerbietenteelt mislukten. De 'Société de Bruges pour la fabrication de betteraves' ging al na één jaar failliet. De Belgische overheid kocht in 1847 deze gronden en gebouwen. Toen in België een aantal aardappeloogsten mislukten ontstond er grote armoede, waarbij dakloze jongeren uit noodzaak gingen stelen. Het parlement kondigde in 1848 de Wet op de Hervormingsscholen af, waarna op het Sint-Pietersveld een Ecole de Réforme werd opgericht. Er werd beer uit de Gentse gevangenis en straatvuil gebruikt om de gronden te bemesten. Deze staatsinstelling bestaat nog steeds, maar heeft tegenwoordig een veel humaner en meer verantwoord beleid.
Hoeve Bakensgoed. Van deze hoeve in het Bulskampveld werd reeds in 1525 melding gemaakt. De huidige hoeve dateert uit de 18e eeuw.
In de nabijheid van Hoeve Bakensgoed bevindt zich een pijlerkapel, waarvan de bouwdatum onbekend is. Het is een ronde bakstenen pilaar met nis waarin een Mariabeeldje is geplaatst.

Sjabloon:Deelgemeentes van Aalter

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
-'''Maria-Aalter''', soms ook '''Sint-Maria-Aalter''' genoemd, is een klein [[kerkdorp]] in de [[België|Belgische]] provincie [[Oost-Vlaanderen]]..
+'''Maria-Aalter''', soms ook '''Sint-Maria-Aalter''' genoemd, is een [[dorp]] van de gemeente [[Aalter]] in de [[België|Belgische]] provincie [[Oost-Vlaanderen]].
-Maria-Aalter ligt in een bosrijke omgeving in [[Zandig Vlaanderen]]. Het dorp ligt in het westen van de provincie, tegen de grens met de provincie [[West-Vlaanderen]].
+Maria-Aalter ligt in een bosrijke omgeving in [[Zandig Vlaanderen]]. Het dorp ligt in het westen van de provincie, op de grens met de provincie [[West-Vlaanderen]].
 ==Geschiedenis==
 Hoewel in het gebied rondom Maria-Aalter al sinds de middeleeuwen enkele verspreide boerderijen stonden, werd het gebied in [[1578]], toen de [[Geuzen (geschiedenis)|geuzenoorlog]] woedde, verlaten. De huidige kern ontwikkelde zich pas vanaf het begin van de 19e eeuw, hetgeen uiteindelijk resulteerde in de bouw van een eigen [[kerkgebouw|kerk]].
-Op de bevolking van Maria-Aalter werd vroeger door de bewoners van de grotere dorpen enigszins laatdunkend neergekeken. Vanwege de grote armoede en de geïsoleerde ligging sprak men wel van 'bosmensen'. De achterstelling duurde nog tot ruim na het begin van de twintigste eeuw. Om de kost te verdienen bedreef men seizoens- en trekarbeid naar Noord-Frankrijk (''[[trimard]]s'' en ''[[fransmans]]''), zoals [[suikerbiet|bietenoogst]], [[jenever]]stoken in de winter, en [[kantklossen]] voor de vrouwen (''spellewerksters''). Ook vond er een massale [[emigratie]] naar [[Verenigde Staten van Amerika|Amerika]] plaats.
+Op de bevolking van Maria-Aalter werd vroeger door de bewoners van grotere dorpen enigszins laatdunkend neergekeken. Vanwege de grote armoede en de geïsoleerde ligging sprak men soms van 'bosmensen'. Dit misprijzen duurde nog tot de eerste helft van de twintigste eeuw. Om de kost te verdienen deed men seizoenarbeid in Noord-Frankrijk (''[[trimard]]s'' en ''[[fransmans]]''), o.a. [[suikerbiet|bietenoogst]] en in de winter [[jenever]]stoken. Heel wat vrouwen deden [[kantklossen]] en ''spellewerken''. Ook vond er vanuit de streek een massale [[emigratie]] naar de [[Verenigde Staten van Amerika|Amerika]] plaats.
 ==Bezienswaardigheden==
@@ Regel 15: / Regel 15: @@
 *Daarnaast vindt men ten noordwesten van Maria-Aalter nog het ''Kasteel van Schuurlo''. Hier zijn nog restanten van de vroegere omwalling te vinden, waarop men een interessante plantengroei aantreft met onder meer [[Holpijp]]. De naam "Schuurlo" werd reeds in [[1375]] vermeld in verband met weiland en vijvers, maar het kasteel werd pas in [[1890]] gebouwd en in [[1931]] weer gesloopt omdat het er te vochtig was. De nabijgelegen hoeve stamt oorspronkelijk uit [[1780]].
 *Een monument voor de vroegere seizoensarbeiders en [[kantklossen|kantklos]]sters, uit [[1974]], ontworpen door Cyr Frimout. Het stelt enkele gereedschappen van de beroepsgroepen voor, namelijk een bietenvork en -mes, en een kantklos. Het monumentje bevindt zich tegenover de kerk in de Wingenestraat.
-*Het ''Sint-Pietersveld'' was een stuk woeste grond. Ontginningen in [[1836]] ten behoeve van suikerbietenteelt mislukten, de "Société de Bruges pour la fabrication de betteraves" ging failliet en de Belgische overheid nam de grond over. Toen in België de aardappeloogsten een aantal malen mislukten ontstond er grote armoede, waarbij dakloze jongeren uit noodzaak moesten stelen. Het parlement kondigde in [[1848]] de ''[[Wet op de Hervormingsscholen]]'' af, waarop op het Sint-Pietersveld het ''Verbeteringsgesticht'' werd gebouwd. Beer uit de Gentse gevangenis en straatvuil werd gebruikt om de grond te bemesten. Het Hoofdgebouw van deze inrichting, in [[neoclassicistisch]]e stijl, is tegenwoordig een geklasseerd monument. Het instituut bestaat nog steeds, maar heeft tegenwoordig een veel humaner en meer verantwoord regiem.
+*Het [[Sint-Pietersveld]], voor een deel ook gelegen op grondgebied [[Ruiselede]] was een stuk woeste grond. Ontginningen in [[1836]] met het oog op suikerbietenteelt mislukten. De 'Société de Bruges pour la fabrication de betteraves' ging al na één jaar failliet. De Belgische overheid kocht in 1847 deze gronden en gebouwen. Toen in België een aantal aardappeloogsten mislukten ontstond er grote armoede, waarbij dakloze jongeren uit noodzaak gingen stelen. Het parlement kondigde in [[1848]] de ''[[Wet op de Hervormingsscholen]]'' af, waarna op het Sint-Pietersveld een ''Ecole de Réforme'' werd opgericht. Er werd beer uit de Gentse gevangenis en straatvuil gebruikt om de gronden te bemesten. Deze staatsinstelling bestaat nog steeds, maar heeft tegenwoordig een veel humaner en meer verantwoord beleid.
 *''Hoeve Bakensgoed''. Van deze hoeve in het Bulskampveld werd reeds in [[1525]] melding gemaakt. De huidige hoeve dateert uit de 18e eeuw.
-*In de nabijheid van Hoeve Bakensgoed bevindt zich de ''pijlerkapel'', waarvan de bouwdatum onbekend is. Dit is een ronde bakstenen zuil waarin zich een nis bevindt. In deze nis is een Mariabeeldje geplaatst.
+*In de nabijheid van Hoeve Bakensgoed bevindt zich een ''pijlerkapel'', waarvan de bouwdatum onbekend is. Het is een ronde bakstenen pilaar met nis waarin een Mariabeeldje is geplaatst.
 {{Deelgemeentes van Aalter}}
 {{coördinaten|51_5_46_N_3_22_18_E_type:city_zoom:14_region:BE|51° 6' NB, 3° 22' OL}}

Versie van 28 nov 2008 17:56

Geschiedenis

Bezienswaardigheden