Kinesiotaping: verschil tussen versies

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Kinesiotaping is het toepassen van kinesiotape, een bepaald soort elastische tape. Het is een methode om spieren te omzwachtelen (te tapen).^[1] De methode, die oorspronkelijk in Japan in de jaren zeventig is ontwikkeld, kan bij problemen met betrekking tot de bewegingsfysiologie worden toegepast.

De tape is, anders dan traditionele sporttape, rekbaar. Deze rekbaarheid bedraagt ca. 140%, is daarmee vergelijkbaar met die van de huid. Zo worden de spieren niet vastgezet, maar kunnen vrij bewegen, zonder dat zij meer kunnen uitrekken dan gewenst is. Hoe en waar getapet kan worden, is niet willekeurig. Fysiotherapeuten, verbandmeesters en (sport)masseurs zijn de aangewezen personen om, na het volgen van een instructiecursus, deze verbanden aan te leggen.

Werkzaamheid

Kinesiotaping kan het lichaam in vijf verschillende deelgebieden beïnvloeden, te weten de huid, fascie, circulatie/lymfe, spieren en gewrichten. Door middel van het aanpassen van de richting en rek van de Kinesiotape kan er een zekere invloed op worden uitgeoefend.