Joël Voordewind

Joël Voordewind
Algemeen
Volledige naam	Joël Stephanus Voordewind
Geboren	9 juli 1965
Functie	Lid Tweede Kamer
Partij	PvdA ChristenUnie
Titulatuur	drs.
Functies
1991-1994	Junior beleidsmedewerker PvdA-Tweede Kamerfractie
2003	duo-Statenlid Provinciale Staten Noord-Holland
2006-heden	Lid Tweede Kamer
Officiële website
Portaal    Politiek

Joël Stephanus Voordewind (Sleen, 9 juli 1965) is een Nederlandse politicus voor de ChristenUnie.

Levensloop

Voordewind groeide op in de Bijlmermeer (Amsterdam) en Vianen (Utrecht), en werd voor zijn bekering thuis en door vrienden Jos genoemd. Zijn vader is Dick Voordewind,^[1] die tot 1987 legerpredikant was namens de Broederschap van Pinkstergemeenten, die hij na een conflict moest verlaten.

Joël Voordewind werkte als jongerenwerker bij Jeugd met een Opdracht en Youth for Christ, en studeerde politicologie en internationale betrekkingen aan de Vrije Universiteit Amsterdam. In 1991, tijdens de Golfoorlog, werkte hij een halfjaar in Irak voor de ontwikkelingsorganisatie Tearfund. Van 1991 tot 1994 was hij junior beleidsmedewerker bij de Tweede Kamerfractie van de PvdA. Daarna was hij als veld- en beleidsmedewerker werkzaam bij de Europese Unie, de Verenigde Naties en de internationale christelijke hulporganisatie Dorcas. Ook werkte hij enige tijd als voorlichter bij het ministerie van Defensie.

Politiek

Voordewind, voor wie het geloof in zijn studententijd een persoonlijke zaak was geworden, was bij de PvdA terechtgekomen omdat hij zich aangesproken voelde door Jan Pronk, die volgens hem politiek handelde vanuit zijn geloofsovertuiging. Later kreeg hij moeite met bepaalde standpunten van deze partij en kwam hij voor zichzelf tot de slotsom dat hij er beter aan deed naar een christelijke politieke partij over te stappen. Hij verruilde daarom de PvdA voor de ChristenUnie. Als gevolg hiervan werd hij in 1999 beleidsmedewerker van de Tweede Kamerfractie van laatstgenoemde partij, een functie die hij tot 2001 bekleedde toen hij voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2002 en die van 2003 landelijk campagneleider van deze partij werd. Vervolgens vervulde hij nog een tweetal leidinggevende functies bij de ChristenUnie, eerst een met betrekking tot de achterban, om daarna de leiding van de communicatie op zich te nemen. Het laatste verruilde hij in het voorjaar van 2006 voor die van de communicatie van de Tweede Kamerfractie.

Voordewind deed als nummer vier op de kandidatenlijst van de ChristenUnie mee aan de Tweede Kamerverkiezingen van 2010. Hij heeft als lid van de Tweede Kamer momenteel de portefeuilles Asiel en Immigratie, Buitenlandse Zaken, Ontwikkelingssamenwerking, Jeugdzorg, Primair en Voortgezet onderwijs en Media onder zijn hoede. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2006 stond hij ook als nummer vier op de kandidatenlijst van de ChristenUnie en werd, omdat de ChristenUnie zes zetels in de wacht sleepte, tot Kamerlid verkozen. Zijn portefeuille omvatte Buitenlandse Zaken, Defensie, Jeugd en Gezin en Ontwikkelingssamenwerking. Al eerder was hij in politieke zin voor de ChristenUnie opgetreden. Zo was hij voor een korte periode duo-Statenlid van de Provinciale Staten van Noord-Holland en was hij in 2002 en 2006 lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen voor Amsterdam. Hij kwam echter niet in de gemeenteraad omdat de ChristenUnie geen zetels wist te verwerven.

Voordewind diende in januari 2007 samen met PvdA-collega Jet Bussemaker de motie in die leidde tot een algemeen rookverbod in de horeca. Ook was hij in september 2009 samen met Martijn van Dam (eveneens PvdA) indiener van de motie die een einde maakte aan de missie Task Force Uruzgan. Hij zorgde er verder voor dat Nederlandse bedrijven die gebruikmaken in de productieketen van kinder- of dwangarbeid een boete krijgen en dat zij geen enkele steun of subsidie meer ontvangen van de overheid. Ook zette hij zich in voor een nationale Preventieplan tegen zelfdoding en de financiering voor de een hulptelefoon 113.

In februari 2008 viel Voordewind op doordat hij een pleidooi hield voor het boycotten van de openingsceremonie van de Olympische Spelen dat jaar in China. Hij zei het ongepast te vinden als Nederlandse atleten feest gaan vieren "als er enkele straten verderop mensen worden opgepakt". Wegblijven bij dit deel van de Spelen zou volgens Voordewind een goed signaal kunnen zijn om de mensenrechtensituatie in China aan te kaarten. Ook was hij initiatiefnemer voor een hoorzitting die de Tweede Kamer op 23 april hield over dit onderwerp.^[2] Op 11 juni 2008 bleek dat er geen Kamermeerderheid voor een boycot te vinden was.^[3]

Meer succes had een motie van Voordewind die het kabinet-Balkenende IV opriep China aan te spreken op het beleid van dat land om vluchtelingen uit Noord-Korea terug te sturen naar hun land, waar hun zware straffen wachten. Hiermee zou China het Vluchtelingenverdrag van Genève schenden. De motie werd op 24 juni 2008 unaniem door de Tweede Kamer aangenomen.^[4]

Verder maakt Voordewind zich onder andere sterk voor de bestrijding van kinderarbeid, het rookverbod in de horeca en heeft hij gepleit voor een snelle start van de bouw van huizen voor de 1,3 miljoen ontheemden in de tentenkampen van Haïti. Begin 2011 voerde hij het woord bij de stemmingen over de Nederlandse politietrainingsmissie in Kunduz, waarin de CU een van de oppositiepartijen was met een doorslaggevende stem.

Voordewind reist regelmatig op eigen gelegenheid naar landen die iets te maken hebben met zijn werk als Kamerlid. In mei 2009 verbleef hij met een delegatie in Israël om leden van de nieuwe regering-Netanyahu te ontmoeten, gesprekken te voeren op de Westelijke Jordaanoever met onder andere christen-Palestijnen en dorpen aan de rand van de Gazastrook zoals Sderot en Ashkelon te bezoeken.^[5] Eind augustus 2010 verbleef hij op Haïti, dat eerder dat jaar door een grote aardbeving was getroffen, onder meer om te kijken hoe de hulp vordert en verslag te doen aan het Nederlands Dagblad.^[6]

Op 1 maart 2012 diende Voordewind samen met Diederik Samsom (PvdA) een wetsvoorstel in om asielkinderen die acht jaar of langer in Nederland wonen, recht te geven op een verblijfsvergunning vanwege hun verworteling in Nederland en omdat de staat niet binnen deze acht jaar uitsluitsel heeft kunnen geven over hun vertrek of verblijf. De voorgestelde wet kreeg de naam 'Kinderasielwet' mee; ook werd wel gesproken over de 'Wortelingswet' of de 'Maurowet'.

In juni 2012 werd hij verkozen tot Fair Politician of the Year door de Evert Vermeer Stichting, die toelichtte dat Voordewind zich "het afgelopen jaar het meest van alle Kamerleden ingezet [heeft] voor beleidscoherentie: eerlijk beleid ten opzichte van ontwikkelingslanden".^[7]

Voordewind werd op 5 juli van datzelfde jaar door de Volkskrant genoemd als meest succesvol motie-indienend Kamerlid van de afgelopen zes jaar na zijn partijgenote Esmé Wiegman. Wiegman had 100 en Voordewind 95 moties aangenomen weten te krijgen.^[8]

Op 9 juli 2012 diende hij het initiatiefwetsvoorstel Verhoging alcoholleeftijd naar 18 jaar in, met steun van de meerderheid van de Tweede Kamer (PvdA, CDA, SGP, SP, GroenLinks, Partij voor de Dieren).

Bestuur Dorcas

Als nevenfunctie was Voordewind van 1999 tot 2010 voorzitter van de christelijke hulpverleningsorganisatie Stichting Dorcas Hulp Nederland.

Persoonlijk

Kerkelijk behoort hij tot de Vineyardbeweging, een evangelische beweging; hij is betrokken bij de Amsterdamse afdeling daarvan. Joël Voordewind is getrouwd en vader van twee kinderen. Hij is woonachtig in Amsterdam.

Bibliografie

• Ben ik nou gek? Idealen in crisistijd. Met een voorwoord door Jan Pronk. Heerenveen: Uitgeverij Medema, mei 2012. ISBN 9789063536251

Externe link

• Website Joël Voordewind bij de ChristenUnie