Jim Neu
James A. "Jim" Neu (Brooklyn, 18 november 1943 - aldaar, 19 juli 2010) was een Amerikaans toneelschrijver, die bekend was voor zijn eigenzinnige en experimentele stukken, die Off-Off-Broadway opgevoerd werden.
Na zijn studies, ging hij bij het leger en werd tijdens de Vietnamoorlog gestationeerd in Zuid-Korea.[1]
Na zijn legerdienst, verhuisde hij naar de Lower East Side in Manhattan. Hij woonde er in 1970 een workshop bij met de avant-gardistische theaterdirecteur Robert Wilson. Wilson zocht naar acteurs zonder toneelervaring en zo raakte Neu betrokken bij het werk van Wilson, als uitvoerder en als medewerker voor een aantal stukken. Neu begon vervolgens zelf stukken te schrijven, waarvan er verschillende vertoond werden in de experimentele theaterclub La MaMa van Ellen Stewart. Neu trad regelmatig zelf op in zijn werk en hield van het gebruik van jazzriedels van Duke Ellington en Thelonious Monk.
Onder zijn werk is te vermelden The Floatones uit 1995, Mondo Beyondo uit 1997 en Undercurrent Incorporated uit 1999. In 2001 maakte hij samen met choreograaf Douglas Dunn het stuk Aerobia, zijn eerste danstheaterproductie, over zes personen in een fitnessclub van de toekomst, waar de mensen naartoe komen om hun "sociomusculariteit" te beoefenen.[2] Andrew Horn regisseerde een speelfilm van twee van zijn stukken, Doomed Love in 1983 en The Big Blue in 1988.[1] Neu overleed in juli 2010 aan longkanker.
References
- ↑ a b Weber, Bruce. "Jim Neu, Creator of Wry Plays, Is Dead at 66", The New York Times, July 21, 2010. Accessed July 21, 2010.
- ↑ Scherr, Appollinaire. "Dance; Talking and Dancing, Reconcilable Differences", The New York Times, 11 november 2001. Accessed July 21, 2001.
