Internationale Socialisten

Internationale Socialisten
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Personen
Partijleider Centraal Comité
Geschiedenis
Opgericht 1988
Algemene gegevens
Actief in Nederland
Richting Revolutionair Links, Extreemlinks
Ideologie Marxisme, Socialisme, Revolutionair Socialisme, Communisme, Trotskisme
Internationale organisatie International Socialist Tendency
Website www.socialisme.nu
Portaal  Portaalicoon   Politiek
Nederland

De Internationale Socialisten (IS) zijn een Nederlandse trotskistische organisatie[1], die actief is sinds 1988. De IS richt zich vooral op activisme. Hun denkbeelden richten zich, naar eigen zeggen, tégen het kapitalisme, imperialisme, fascisme, oorlog, racisme, seksisme en homofobie. De IS zijn actief in de bewegingen tegen oorlog, sociale afbraak en de neoliberale globalisering. Zij plaatsen zichzelf in de traditie van socialisme van onderaf.

De IS maken deel uit van een internationale groep van trotskistische organisaties, waartoe ook de Britse Socialist Workers' Party en het Duitse Linksruck behoren.

Activiteiten

De IS zijn lokaal en landelijk actief door het organiseren van o.a. bijeenkomsten, scholingen, campagnes, demonstraties en andere acties. Ook organiseren de IS het Marxisme Festival, een jaarlijkse reeks bijeenkomsten en scholingen over socialistische politiek, theorie en discussie in Nederland.

De IS geven het maandblad De Socialist uit, dat door de leden bij activiteiten en op straat verkocht wordt. Onder andere door middel van de krantverkoop op straat en tijdens demonstraties proberen de IS leden te werven, mensen te informeren over hun visie op bepaalde zaken en hun ideeën te verspreiden.

Protest tegen het oorlogsbeleid van de Verenigde Staten, dat zij in hun analyses bestempelen als imperialistisch, lijkt een belangrijk speerpunt voor de IS. En hoewel zij kritisch staan tegenover de zelfverklaarde trotskist[2] Hugo Chávez, getuigen de IS solidariteit met de Bolivariaanse Revolutie.

De IS hielpen met het mobiliseren voor demonstraties, zoals met de demonstratie van 15 februari 2003 toen wereldwijd 20 miljoen mensen protesteerden tegen de politiek van George W. Bush, de blokkade van de G8 top in Heiligendamm (waarvan een reportage is gemaakt[3]) en waren betrokken bij de internationale demonstratie tegen de viering van 50 jaar NAVO in april 2009.

Tegen rechtse politici

De Internationale Socialisten verkondigen veelal een tegengeluid tegen rechtse politici als Pim Fortuyn, Rita Verdonk en recentelijk voornamelijk Geert Wilders. Regelmatig wordt zowel in hun maandblad "De Socialist" als op hun politieke website geageerd tegen uitspraken gedaan door rechtse politici.

Pim Fortuyn

Vóór de moord op Pim Fortuyn hadden de Internationale Socialisten opgeroepen tot deelname aan een tegen Fortuyn gerichte demonstratie. Een door hen vervaardigde aankondiging voor deze demonstratie bevatte het portret van Pim Fortuyn en de leuzen "Geef racisme geen ruimte" en "Stop de Hollandse Haider".[4] Na de moord op Fortuyn werd de demonstratie afgelast. Over deze moord spraken de IS hun "principiële afkeer" uit, met als motivering: "Niets staat verder af van de opvattingen van socialisten over hoe politieke veranderingen totstandkomen dan het middel van individuele terreur." Hieraan werd toegevoegd dat Fortuyn "de laatste maanden van zijn leven [heeft] gebruikt om een boodschap van haat te propageren."[5]

Later deden de advocaten Gerard Spong en Oscar Hammerstein een poging om een aantal mensen vervolgd te krijgen wegens "aanzetten tot haat" tegen Fortuyn. Naast de voltallige redactie van NRC Handelsblad, de verantwoordelijken voor enkele websites en vijf andere personen was daarbij ook IS-lid Peter Storm, redacteur van "De Socialist".[6] Deze had Fortuyn o.a. betiteld als een "fascist zonder fascistische beweging", "horend in het rijtje van recente fascistische kopstukken, Haider, De Winter, Le Pen" en "fascistoïde leider".[4] De poging hem en de anderen vervolgd te krijgen faalde echter. De aangiften werden niet ontvankelijk verklaard.

Rita Verdonk

De Internationale Socialisten waren ook fel gekant tegen het beleid van voormalig minister Rita Verdonk. De IS steunden daarbij pogingen om uitzettingen van uitgeprocedeerde asielzoekers te voorkomen.

Geert Wilders

In januari 2008 werden activisten van de IS tot twee maal toe gearresteerd omdat zij op straat stonden met affiches die een afbeelding van Geert Wilders bevatten, met daaronder de teksten "Extremist" en "brengt u en de samenleving ernstige schade toe". Bij de tweede gelegenheid werd ook GroenLinks-Kamerlid Tofik Dibi opgepakt. Na uitgebreide media-aandacht verklaarde het Openbaar Ministerie echter een vergissing te hebben begaan, en het besloot de arrestanten niet te vervolgen.[7] Wilders vond dat de politie hen niet had mogen oppakken: "Zoals ik mag zeggen wat ik vind, mogen zij dat ook". Wel zei hij de IS een "een abjecte club" te vinden en merkte hij op dat dit soort uitlatingen een sfeer kunnen creëren die tot geweld tegen hem kan leiden.[8]

Tegen Israël

De Internationale Socialisten kiezen stelselmatig de kant van de Palestijnen in het Israëlisch-Palestijnse conflict, omdat naar hun oordeel Israël een 'apartheids- en bezettingspolitiek' voert tegenover de Palestijnse bevolking. De IS waren de afgelopen jaren bij de organisatie van een aanzienlijk aantal demonstraties betrokken:

Daarnaast roepen de IS op tot een boycot van Israël.[15]

Organisatie

De jaarlijkse conferentie van alle leden is het hoogste orgaan binnen de IS. Op deze conferentie wordt het beleid bepaald en het dagelijks bestuur gekozen, dat tussen de conferenties door verantwoordelijk is voor de landelijke leiding.

Eén van de grondbeginselen van de Internationale Socislisten is het democratisch centralisme. In de woorden van Lenin betekent dit: "vrijheid van discussie en kritiek, eenheid in actie". Dit wil zeggen dat over de koers uitgebreid gediscussieerd wordt, maar na een meerderheidsbesluit zal de hele organisatie werken aan de uitvoering van dit besluit, inclusief de minderheid die tegenstemde. Deze doctrine was ooit één van de redenen voor de splitsing tussen de Bolsjewieken en de Mensjewieken in 1903.

Slapend lidmaatschap is niet toegestaan; donaties door sympathisanten wel. Leden nemen verplicht deel aan activiteiten van de organisatie en helpen met het verkopen van De Socialist. Aan het lidmaatschap van de IS is een maandelijkse contributie verbonden die afhankelijk is van het inkomen van het lid.

Sovjet-Unie en staatskapitalisme

De IS behoren tot de trotskistische traditie in het socialisme. Dat wil zeggen dat ze de voormalige Sovjet-Unie en China niet zien als socialistische arbeidersdemocratieën zoals Marx die voor ogen had (in tegenstelling tot wat meestal de zogenaamde Stalinisten of Maoïsten wel geloven).

Binnen de trotskistische traditie zijn er verschillende opvattingen over wat zulke "socialistische" staten dan wel waren. Volgens orthodox-trotskisten zijn zulke staatsvormen blijven steken in de ontwikkeling van kapitalisme naar werkelijk communisme, een "gedegenereerde arbeidersstaat': "Het is niet het beste, maar het is altijd beter dan het Westen." De IS wijken van dit standpunt af. Zij noemen de stelsels van het voormalige oostelijk blok "staatskapitalistisch".

Staatskapitalisme is een economisch stelsel waarbij de staat de enige kapitaalhouder is. De staatsbureaucratie duldt geen concurrentie van particuliere ondernemers op de nationale markt. Het is als het ware een enorm nationaal bedrijf waarin arbeiders door de staat worden uitgebuit. Volgens de IS is staatskapitalisme slechts een andere vorm van kapitalisme en dus niet principieel beter of slechter dan de vrijmarktvorm zoals we die veelal in het Westen kennen. Vandaar dat de IS ten tijde van de Koude Oorlog de leuze voerden: "Noch Washington, noch Moskou, maar arbeidersmacht!"

De omwenteling in Oost-Europa rond 1989 betekende voor de IS dan ook niet het einde van het socialisme. De arbeidersopstanden die staatskapitalistische regimes in Roemenië en Rusland ten val brachten waren juist een teken van arbeidersmacht.

Invloed en samenwerking

Het exacte ledenaantal is onbekend, maar ruwe schattingen liggen rond de honderden actieve leden. De leden en sympathisanten zijn voornamelijk te vinden in de grote Nederlandse steden en studentensteden en veel van de IS'ers zijn dan ook studenten en voormalig studenten, waaronder enkele promovendi en (assistent-)docenten.

De IS proberen vanuit het principe van het Eenheidsfront met zoveel mogelijk linksgeoriënteerde organisaties samen te werken. De IS zijn vertegenwoordigd in een aantal samenwerkingsverbanden, waaronder Nederland Bekent Kleur, Samen Tegen Racisme, Keer het Tij, Stop de Oorlog, het Nederlands Sociaal Forum en Rekening Retour. Daarnaast probeert het nauw samen te werken met gevestigde linkse politieke partijen als GroenLinks en de Socialistische Partij.

Relatie met de SP

Hoewel opgericht als aparte "partij in opbouw" besloten de IS in 2005 zich aan te sluiten bij de SP.[16] Dit viel niet in goede aarde bij het SP-bestuur, dat alle dubbelleden dwong te kiezen tussen het IS- en het SP-lidmaatschap. Desondanks wordt er door de IS nog steeds naar een nauwe samenwerking met de SP gestreefd.

Bekende leden

Externe links