Hillary Clinton

Hillary Rodham Clinton
Hillary Diane Rodham Clinton
Geboren	26 oktober 1947 Chicago (Illinois)
Politieke partij	Democratische Partij
Partner	Bill Clinton (sinds 1975)
Beroep	Politica Advocaat Auteur
Religie	Methodisme
Handtekening
67e minister van Buitenlandse Zaken
Aangetreden	21 januari 2009
Einde termijn	1 februari 2013
President	Barack Obama
Voorganger	Condoleezza Rice
Opvolger	John Kerry
Senator voor New York
Aangetreden	3 januari 2001
Einde termijn	21 januari 2009
Voorganger	Daniel Patrick Moynihan
Opvolger	Kirsten Gillibrand
44e first Lady van de Verenigde Staten
Aangetreden	20 januari 1993
Einde termijn	20 januari 2001
Voorganger	Barbara Bush
Opvolger	Laura Bush
First lady van Arkansas
Aangetreden	11 januari 1983
Einde termijn	12 december 1992
Voorganger	Gay Daniels White
Opvolger	Betty Tucker
Aangetreden	9 januari 1979
Einde termijn	19 januari 1981
Voorganger	Vacant
Opvolger	Gay Daniels White
Portaal    Politiek

Hillary Diane Rodham Clinton (Chicago (Illinois), 26 oktober 1947) is een Amerikaans politica van de Democratische Partij. Ze is getrouwd met voormalig president Bill Clinton en was deswege First Lady van 1993 tot 2001. In 2007-2008 was ze kandidaat voor de nominatie van haar partij voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen 2008. Van 21 januari 2009 tot 1 februari 2013 was zij de minister van Buitenlandse Zaken onder het presidentschap van Barack Obama. Daarvoor zat zij namens de staat New York in de Senaat. Zij is de eerste voormalige First Lady die Senaatslid was en een ministerspost in een Amerikaanse regering vervulde.

Biografie

Hillary groeide op in Park Ridge (Illinois) totdat ze ging studeren aan het prestigieuze Wellesley College in Wellesley in Massachusetts. Na het behalen van haar Bachelordiploma werd ze toegelaten tot de studie rechten aan de Yale Law School van de Yale University. Daar leerde ze haar huidige man, Bill Clinton, kennen.

Advocaat

Na hun afstuderen vestigden de Clintons zich in Little Rock, Arkansas. Terwijl Bill Clinton zich toelegde op allerlei publieke functies, trad Hillary als advocate in dienst bij de Rose Law Firm. Tijdens een van de campagnes voor het gouverneurschap van Arkansas, besloot Hillary, die tot dan toe alleen haar meisjesnaam Rodham had gebruikt, om "Clinton" aan haar naam toe te voegen. Dit om de meer conservatieve kiezers tegemoet te komen.

First Lady

Na de verkiezing van haar man tot president van de Verenigde Staten had zij voor het eerst van haar werkzame leven geen eigen baan. Ze werd voorzitter van een werkgroep die het stelsel van zorgverzekeringen moest hervormen om ook de onderste lagen van de bevolking een betere kans te geven op medische verzorging. Werkgevers moesten volgens het plan een zorgverzekering afsluiten voor hun werknemers. Het uiteindelijke voorstel haalde het niet in zowel het Huis van Afgevaardigden en de Senaat.

Hillary Clinton schreef een autobiografie, Living History, waaruit blijkt hoe kwaad ze zich heeft gemaakt over de voortdurende onderzoeken in de Whitewater-affaire en hoezeer zij zich gekwetst voelde door de affaire van haar man met Monica Lewinsky. Niettemin bleef zij haar man steeds steunen.

Senator

Op 7 november 2000 behaalde Hillary Clinton de verkiezingsoverwinning voor de senaatszetel in New York en op 7 november 2006 werd ze herkozen in de Senaat. In haar beide campagnes en in haar optreden in de Senaat manifesteerde ze zich als een 'main stream American'. Ze legde de nadruk op haar christelijk geloof, noemde abortus een "verdrietige keuze" en steunde de inval van de Verenigde Staten in Irak. Het wantrouwen van rechts Amerika nam ze er niet mee weg. Later liet Clinton weten dat ze "fout zat" over de inval in Irak.^[1]

Presidentsverkiezingen 2008

Op 20 januari 2007 kondigde Hillary Clinton de oprichting aan van een verkennend comité voor de verkiezingen van 2008, als eerste officiële teken van een nakende kandidaatstelling voor het Amerikaanse presidentschap. Clinton ambieerde het om de eerste vrouwelijke president van de Verenigde Staten te worden. Het was bovendien voor het eerst dat een voormalige first lady het hoogste ambt van het land nastreefde.

Zij was gedurende 2007 de topfavoriete voor de kandidatuur van de Democratische Partij voor de verkiezingen van 2008, met Barack Obama als haar grootste rivaal.

Op 3 januari 2008 begon Hillary slecht aan de voorverkiezingen met een derde plaats in de caucus van Iowa, achter winnaar Obama en (nipt) John Edwards. Later kwam ze onverwacht sterk terug met winst in New Hampshire, en in diverse peilingen.

Op 5 februari, ook wel Super Tuesday genoemd, won Clinton in de grootste staten zoals Californië, New York, New Jersey en Massachusetts terwijl Obama meer staten qua aantal won. Uiteindelijk liepen ze beide gelijk op. Obama won de volgende elf voorverkiezingen. Op 4 maart won Clinton de voorverkiezing in Ohio, Rhode Island en Texas. Op 22 april won Clinton de primary in Pennsylvania met bijna tien procentpunten, waardoor ze in de race bleef en binnen 24 uur tijd tien miljoen dollar aan donaties ontving om haar campagne door te kunnen zetten.

Bij de laatste primaries, op 3 juni, had Obama zoveel gedelegeerden achter zich gekregen (ruim 2100) dat hem het Democratische kandidaatschap niet meer kon ontgaan. Op 7 juni kondigde Clinton officieel aan dat ze haar strijd om het kandidaatschap opschortte en sprak ze publiekelijk haar volledige steun aan Obama uit.

Minister van Buitenlandse Zaken

Op 21 november werd door de New York Times bekendgemaakt dat Hillary Clinton instemde met het verzoek van Barack Obama om onder zijn presidentschap minister van Buitenlandse Zaken (Secretary of State) te worden.^[2] Op 1 december maakte Obama de benoeming officieel bekend.^[3] Clinton noemde terreur, het milieu en de slechte economie als speerpunten voor haar ministerie. Op 21 januari 2009 werd Clinton officieel benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken.^[4] Ze legde diezelfde dag nog de eed af en trad af als senator.^[5]

Clinton baarde opzien met een toespraak in januari 2010 waar zij een vergelijking trok tussen het ijzeren gordijn en het wel of niet hebben van vrijheid op het internet. Chinese politici reageerden gepikeerd, omdat het de eerste keer was dat een hoge Amerikaanse functionaris het nastreven van vrijheid op het internet aanduidde als een kernelement van de Amerikaanse buitenlandse politiek.

De Egyptische protesten in 2011 en de uitbraak van de Arabische Lente waren het grootste onderwerp gedurende Clintons ministerschap. Aanvankelijk steunde de Amerikaanse regering de Egyptische president Hosni Mubarak nog, maar riep al snel op tot een ordelijke overgang naar een democratische staat. Toen er opstanden uitbraken in verschillende andere Arabische landen was Clinton een van de belangrijkste woordvoerders van de Amerikaanse regering. Zij gaf aan zich te herkennen in de kritiek dat de Verenigde Staten sommige regimes stuurde, terwijl ze af wilde van andere machthebbers. Met betrekking tot Libië wijzigde Clinton van mening en werd een pleitbezorger van militaire interventie in Libië.

Clinton hield in december 2011 een speech voor de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties waarin zij stelde dat de Verenigde Staten zich hard zouden maken voor de rechten van homo's en dat het “nooit een misdaad zou mogen zijn om homo te zijn”. In diezelfde maand bezocht zij als eerste minister van Buitenlandse Zaken sinds 1955 Birma en ontmoette daar de leiders van het land en oppositieleider Aung San Suu Kyi.

Een aanval op het Amerikaanse consulaat in het Libische Benghazi op 11 september 2011 van islamitische extremisten, waarbij de Amerikaanse ambassadeur Christopher Stevens werd gedood, kwam als verrassing. Er leefden in de Verenigde Staten veel vragen over de beveiliging van het consulaat. Clinton liet weten geheel verantwoordelijk te zijn daarvoor. Een onafhankelijke onderzoekscommissie oordeelde achteraf dat het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken tekort was geschoten bij het waarborgen van de veiligheid van het Amerikaanse consulaat. Volgens de commissie negeerden functionarissen van Buitenlandse Zaken verzoeken uit Libië voor meer bewakers en betere veiligheidsmaatregelen. De onderzoekscommissie nam Buitenlandse Zaken bovendien kwalijk dat veiligheidsprocedures niet werden aangepast aan de verslechterende veiligheidssituatie in het land.

Op 17 maart 2012 maakte Clinton bekend geen tweede termijn als minister van Buitenlandse Zaken onder president Obama te willen dienen als hij 2012 herkozen zou worden.^[6]. Op 15 december 2012, kort voor het einde van haar termijn, viel Clinton flauw en liep daarbij een hersenschudding op. De val werd toegeschreven aan oververmoeidheid.^[7] Op 1 februari 2013 werd ze als minister opgevolgd door John Kerry.^[8]

Kritiek

Clinton kreeg veel kritiek voor het feit dat ze de Irakoorlog aan het begin vol overtuiging steunde, maar later haar steun hiervoor introk. Veel Amerikanen vinden dat zij daarmee zwak leiderschap heeft getoond. Na overtuigend de oorlog in Irak te steunen maakte zij een draai van 180° tijdens een meeting van de Democraten van het Amerikaanse Congres. Zelfs de andere Democratische Congresleden vonden dit naar eigen zeggen 'vreemd'. Hillary Clinton doopte de oorlog eerder als 'onze oorlog' maar tijdens die vergadering noemde zij de oorlog in Irak 'George W. Bush' oorlog'.

Presidentsverkiezingen 2016

Na haar aftreden als minister van Buitenlandse Zaken toonde zij geen interesse in een ambt als president van de Verenigde Staten^[9], hoewel zij populair was onder de Amerikaanse kiezers^[10] en peilingen aanduidden dat ze de absolute nummer één was bij de democraten om kandidate te zijn bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016.^[11] In september 2013 liet Clinton in het midden of ze zich kandidaat zou stellen voor de verkiezingen.^[12] Op 12 april 2015 maakte Clinton officieel bekend dat ze zich kandidaat stelde voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016.^[13][14][15] Of zij daadwerkelijk de democratische kandidaat wordt zal pas na 28 juni bekend zijn. Andere democratische tegenkandidaten zijn: Jeff Boss, Vermin Supreme en Robby Wells.

In een recente peiling van het conservatieve Fox News zou Clinton evenveel stemmen krijgen als Jeb Bush, indien er nu presidentsverkiezingen zouden zijn ^[16]. Volgens de peilingen zouden andere democraten het verliezen van Bush, terwijl Clinton de overige republikeinse kandidaten zou verslaan. Overigens heeft Jeb Bush zich nog niet kandidaat gesteld.

Persoonlijk

• De Clintons wonen in Chappaqua (New York) en hebben een dochter, Chelsea Clinton;
• Hillary Clinton is methodist, dit in tegenstelling tot haar echtgenoot die baptist is.^[17]

Externe links

Commons heeft mediabestanden op de pagina Hillary Rodham Clinton.

• (en) "Hillary for President"
• (en) Biografie van Hillary Rodham Clinton
• (en) Hillary Clintons veranderende standpunt over de Irakoorlog