Hendrik Brugmans: verschil tussen versies
tp/lf |
van 1972 tot 1990 (of was het 1980 ?) |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
== Levensloop == |
== Levensloop == |
||
Brugmans studeerde Franse taal- en letterkunde en promoveerde in 1934 op een proefschrift over de Franse dichter en dramaturg Georges de Porto-Riche. |
Brugmans studeerde Franse taal- en letterkunde en promoveerde in 1934 op een proefschrift over de Franse dichter en dramaturg Georges de Porto-Riche. |
||
Hij was van 1948 tot 1950 bijzonder hoogleraar in de Franse letterkunde in [[Utrecht (stad)|Utrecht]] en van 1950 tot 1972 rector van het [[Europacollege]] in [[Brugge]], waarvan hij een der voornaamste stichters was. Door dit college werd hij tot ererector benoemd. Het academisch jaar 1997-98 werd de Promotie Hendrik Brugmans genoemd. Elk jaar wordt een 'Lecture H. Brugmans' gehouden. Van 1972 tot |
Hij was van 1948 tot 1950 bijzonder hoogleraar in de Franse letterkunde in [[Utrecht (stad)|Utrecht]] en van 1950 tot 1972 rector van het [[Europacollege]] in [[Brugge]], waarvan hij een der voornaamste stichters was. Door dit college werd hij tot ererector benoemd. Het academisch jaar 1997-98 werd de Promotie Hendrik Brugmans genoemd. Elk jaar wordt een 'Lecture H. Brugmans' gehouden. Van 1972 tot 1990 was hij buitengewoon docent aan de Katholieke Universiteit Leuven, Afdeling Kortrijk met als leeropdracht Europese cultuurgeschiedenis. |
||
Voor de [[Tweede Wereldoorlog]] was hij lid van de [[Tweede Kamer der Staten-Generaal|Tweede Kamer]] voor de [[Sociaal Democratische Arbeiders Partij|SDAP]]. Gedurende korte tijd was hij na de oorlog regeringsvoorlichter onder de regeringen Schemerhorn en Beel. |
Voor de [[Tweede Wereldoorlog]] was hij lid van de [[Tweede Kamer der Staten-Generaal|Tweede Kamer]] voor de [[Sociaal Democratische Arbeiders Partij|SDAP]]. Gedurende korte tijd was hij na de oorlog regeringsvoorlichter onder de regeringen Schemerhorn en Beel. |
||
| Regel 9: | Regel 9: | ||
In 1951 werd hem de [[Internationale Karelsprijs Aken|Karel de Grote prijs]] toegekend. Hij nam de eerste [[Taaluniepenning]] van de [[Nederlandse Taalunie]] in 1990 in ontvangst. Hij was medeoprichter van de Europese Culturele Stichting ter ontwikkeling van de culturele samenwerking in Europa; hij is hierbij 43 jaar betrokken geweest. Brugmans was tevens de eerste president van de [[Unie van Europese Federalisten]] (UEF). |
In 1951 werd hem de [[Internationale Karelsprijs Aken|Karel de Grote prijs]] toegekend. Hij nam de eerste [[Taaluniepenning]] van de [[Nederlandse Taalunie]] in 1990 in ontvangst. Hij was medeoprichter van de Europese Culturele Stichting ter ontwikkeling van de culturele samenwerking in Europa; hij is hierbij 43 jaar betrokken geweest. Brugmans was tevens de eerste president van de [[Unie van Europese Federalisten]] (UEF). |
||
De zeldzame eer viel hem te beurt bij zijn afscheid van het Europa College, toen hij door de stad Brugge tot ereburger werd benoemd. Hij bleef tot aan zijn dood in Brugge wonen. |
|||
Uit zijn eerste huwelijk met Engelina Carolina Mary Kan (lerares Frans) had hij een dochter. In tweede huwelijk was hij verbonden met Joanna Bral (pseudoniem: [[Hanna Kirsten]]). |
Uit zijn eerste huwelijk met Engelina Carolina Mary Kan (lerares Frans) had hij een dochter. In tweede huwelijk was hij verbonden met Joanna Bral (pseudoniem: [[Hanna Kirsten]]). |
||
Versie van 2 feb 2010 15:17
Hendrik Brugmans (Amsterdam, 13 december 1906 - Brugge, 12 maart 1997) was een Nederlands politicus. Hij was zoon van de historicus Hajo Brugmans (1868-1939) en Maria Keizer.
Levensloop
Brugmans studeerde Franse taal- en letterkunde en promoveerde in 1934 op een proefschrift over de Franse dichter en dramaturg Georges de Porto-Riche. Hij was van 1948 tot 1950 bijzonder hoogleraar in de Franse letterkunde in Utrecht en van 1950 tot 1972 rector van het Europacollege in Brugge, waarvan hij een der voornaamste stichters was. Door dit college werd hij tot ererector benoemd. Het academisch jaar 1997-98 werd de Promotie Hendrik Brugmans genoemd. Elk jaar wordt een 'Lecture H. Brugmans' gehouden. Van 1972 tot 1990 was hij buitengewoon docent aan de Katholieke Universiteit Leuven, Afdeling Kortrijk met als leeropdracht Europese cultuurgeschiedenis.
Voor de Tweede Wereldoorlog was hij lid van de Tweede Kamer voor de SDAP. Gedurende korte tijd was hij na de oorlog regeringsvoorlichter onder de regeringen Schemerhorn en Beel.
In 1951 werd hem de Karel de Grote prijs toegekend. Hij nam de eerste Taaluniepenning van de Nederlandse Taalunie in 1990 in ontvangst. Hij was medeoprichter van de Europese Culturele Stichting ter ontwikkeling van de culturele samenwerking in Europa; hij is hierbij 43 jaar betrokken geweest. Brugmans was tevens de eerste president van de Unie van Europese Federalisten (UEF).
De zeldzame eer viel hem te beurt bij zijn afscheid van het Europa College, toen hij door de stad Brugge tot ereburger werd benoemd. Hij bleef tot aan zijn dood in Brugge wonen.
Uit zijn eerste huwelijk met Engelina Carolina Mary Kan (lerares Frans) had hij een dochter. In tweede huwelijk was hij verbonden met Joanna Bral (pseudoniem: Hanna Kirsten).
Tijdens zijn verblijfsjaren in Brugge bekeerde Brugmans zich tot het rooms-katholicisme. Hij werd in de Kerk opgenomen door de Brugse bisschop Emiel-Jozef De Smedt.
Publicaties
Brugmans is een onvermoeibare publicist geweest voor de bevordering van een federaal Europa. Te vermelden zijn:
- Cité européenne. Programme fédéraliste, Paris, 1950.
- Schets van een Europese samenleving, Rotterdam, 1952.
- Levend in Europa. Ontmoetingen en herinneringen, Alphen aan den Rijn, 1980.
- Wij, Europa. Een halve eeuw strijd voor emancipatie en Europees federalisme. Opgetekend door H. Kirsten, Leuven/Amsterdam, 1988.
Literatuur
- Annemarie Van Heerikhuizen, Pioniers van een verenigd Europa, Digitale Bibliotheek Nederland, 2007
