Hans van Wissen: verschil tussen versies

Hans van Wissen (Groningen, 21 juli 1946 - Amsterdam, 7 april 1999) was een Nederlands sportjournalist/journalist. Hij was oorspronkelijk student neerlandistiek, werkte vanaf begin jaren '70 voor dagblad de Volkskrant en is de bewerker van het boek 42.195 meter: de marathon ^{[1] [2]}. Als sportjournalist was hij gespecialiseerd in atletiek, judo, zwemmen, turnen, tennis en sportpolitiek. Ook was hij hoofdredacteur van het blad Loopsport en vervolgens tot eind 1993 van Runners - maandblad voor de loopsport, waarna hij aan dat blad en aan Runner's World, de voortzetting ervan vanaf 1994, als staflid en columnist verbonden was.

Naar eigen verklaring zou zijn debuut in de journalistiek een artikel zijn geweest in het weekblad de Haagse Post in 1968 over de Black Panthers ^[3].

Bettine Vriesekoop

Van Wissen was eerst gehuwd met de atlete en het latere PvdA-kamerlid Mieke Sterk en vervolgens had hij een relatie met de tafeltennister Bettine Vriesekoop, die hij tot redactielid benoemde van het blad Runners - maandblad voor de loopsport, waarvan hij zelf hoofdredacteur was. In april 1999 overleed hij op 52-jarige leeftijd aan een hartaanval. De tafeltennisster was op dat moment drie maanden zwanger van hun zoon Tymo. Het stel leerde elkaar kennen tijdens de Olympische Zomerspelen 1988. Van Wissen was bevriend met onder meer Martin Simek, die Vriesekoop kort na de dood van haar partner aannam als medewerker aan zijn radioprogramma. De voormalig tafeltennister heeft beweerd dat Van Wissens gezondheid "verslechterd" zou zijn, zelfs met uiteindelijk de dood "als gevolg", naar aanleiding van de affaire waarin hij in februari 1998 had gepubliceerd dat Wouter Huibregtsen kroonprins Willem-Alexander voor "judas" zou hebben uitgemaakt.

Zie Judas-affaire voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In de door Huibregtsen tegen Van Wissen en dagblad de Volkskrant aangespannen civiele procedure werd op 28 oktober 1998 door de rechtbank te Amsterdam geoordeeld dat middels de gewraakte publicatie onrechtmatig was gehandeld. In de zaak waren principiële aspecten van de journalistieke zorgvuldigheid aan de orde. Aanvankelijk was dan ook aangekondigd dat de Volkskrant tegen betreffend vonnis in beroep zou gaan bij het Gerechtshof. Hans Verploeg, de secretaris van de journalistenvakbond NVJ, noemde het instellen van beroep zelfs "geboden" ^[4].

Van dat instellen van beroep werd toch afgezien. Een voormalig medewerker van de krant en Runners had reeds in februari 1998 aan Huibregtsen en zijn advocaat aangeboden te getuigen over zijn ervaringen met Van Wissen voorafgaand aan de affaire: hij zou onvoldoende zorgvuldig zijn in het hanteren van het onderscheid tussen meningen en feiten, alsook tussen feiten en kwalificaties, terwijl dat predicaat "judas" herkenbaar zou zijn als "typische Van Wissen-retoriek"^{[5] [6]}.

Drankgebruik

Ook waren er aanwijzingen dat drankgebruik van Van Wissen in de affaire een rol speelde, en dat hij zich in verband daarmee had overgegeven aan confabulaties:

Enkele dagen na het ontstaan van de verwikkeling schreef columnist Gerard Mulder in de Volkskrant een cursiefje met schertsende toonzetting, waarin hij onder meer mijmerde "Als we niet verder komen met de werkhypothese dat Van Wissen een op drank en overspel strandende loopbaan nieuwe vaart heeft willen geven door een goed verhaal uit zijn fantasie te plukken, wat dan?" ^[7].

In NRC Handelsblad schreef cabaretier en columnist Youp van 't Hek onder meer: "Ik zag hoofdredacteur Pieter Broertjes op televisie, maar volgens mij is hij geen Judas, maar een gewone ordinaire farizeeër. Hij zei dat de heer Van Wissen hem had verzekerd dat jij dat allemaal hebt gezegd, maar als iemand weet dat de heer Van Wissen een doorlopend Jellinekgeval is, die klapwiekend van de whiskey over de redactie stommelt, dan is het Pieter Broertjes. Elke krant heeft een paar van die notoire zuipschuiten die uit een bepaald soort medelijden gehandhaafd worden, maar open met hun verhaaltjes nou niet de krant, zou ik willen zeggen. Ik hoorde die Van Wissen afgelopen dinsdag op de radio en door de alcohol sprak de man in lettergrepen." ^[8].

Een mogelijk verband tussen het beruchte drankgebruik van Van Wissen en de publicatie speelde ook zijn collega's parten: René Zwaap schreef in opinieweekblad De Groene Amsterdammer dat de aantekeningen van Van Wissen van het telefoongesprek met Huibregtsen "haastige krabbels op een bierviltje" betroffen (in de rechtszaak zouden echter ten bewijze van de gewraakte beweringen notities achterop bankafschriften worden overlegd, waarover Van Wissen zijn vriendin Bettine Vriesekoop onder ede had willen laten verklaren), die vervolgens door een "primeurbeluste eindredactie" tot voorpaginanieuws zouden zijn bewerkt ^[9].

^[bron?] é

1. ↑ Hans van Wissen & Volker Kluge 42.195 meter: de marathon - magie en geschiedenis van een verslaving, uitg. BZZTôH, 's-Gravenhage; gebaseerd op door Van Wissen vertaalde artikelen van Kluge die waren verschenen in Runners -maandblad voor de loopsport
2. ↑ oorspronkelijke auteur was de ex-DDR-sportjournalist Volker Kluge
3. ↑ in 1968 verscheen echter geen enkel artikel over dat onderwerp in de Haagse Post; wel eind 1969, zonder vermelding van een auteur.
4. ↑ Hans Verploeg "Mensen maken kranten en moderne kranten citeren mensen", in De Journalist, 13 november 1998 (jrg.103, nr.121), pag.55
5. ↑ Herman Kuiphof in NRC Handelsblad 3 november 1998, pag.13
6. ↑ Ex-medewerker Volkskrant steunt Wouter Huibregtsen in Rotterdams Dagblad maandag 23 februari 1998, pag.5 en in dagblad De Gooi- en Eemlander maandag 23 februari 1998
7. ↑ Gerard Mulder "Sa-bo-teur. Heb je dat, Van Wissen?" in dagblad de Volkskrant 14 februari 1998, katern Stroom pag.1.
8. ↑ Youp van 't Hek FAX aan Wouter Huibregtsen in NRC Handelsblad 15 februari 1998.
9. ↑ René Zwaap Handen af van Anton!, in De Groene Amsterdammer, 20 januari 1999 (jrg.123, nr.3)