George H.W. Bush
George Herbert Walker Bush (Milton (Massachusetts), 12 juni 1924) was de 41e President van de Verenigde Staten.
Een Amerikaans oud-politicus van de Republikeinse Partij, Bush was eerder de 43e Vicepresident van de Verenigde Staten onder president Ronald Reagan van 1981 tot 1989. Voordien was hij directeur van de CIA in 1976.
In 1988 won Bush de presidentsverkiezingen en volgde Ronald Reagan op als president. Tijdens zijn ambtstermijn voerde Amerika de Golfoorlog tegen Saddam Hoessein. Door het winnen van deze oorlog leek zijn herverkiezing een feit. Maar door de slechte economie en belastingverhoging verloor hij toch de verkiezingen van 1992 aan de democratische uitdager Bill Clinton.
Bush is geboren in een politieke familie. Zijn vader Prescott Bush was Senator van Connecticut van 1952 tot 1963. Zijn zonen zetten de traditie voort: George W. Bush was de 46e Gouverneur van Texas van 1995 tot 2000 en later de 43e President van de Verenigde Staten van 2001 tot 2009. Jeb Bush was de 43e Gouverneur van Florida van 1999 tot 2007.
Hij is tot op heden de oudst levende President van de Verenigde Staten sinds het overlijden van Gerald Ford in 2006.
Biografie
Jeugd
Bush' vader was bankier en senator. Zijn moeder, Dorothy Walker Bush, was de dochter van de rijke zakenman en bankier George Herbert Walker. Bush ging naar de middelbare school genaamd Phillips Academy in Andover, Massachusetts, waar hij al vroeg aanvoerder werd van het plaatselijke baseballteam.
In 1942 kwam hij bij de marine, waar hij piloot werd op een vliegdekschip. Hij werd de, op dat moment, jongste piloot ooit. Hij onderscheidde zich in zijn functie verschillende malen. Bush werd neergehaald door de Japanners, maar gered door de Amerikaanse onderzeeër USS Finback.
Na de Tweede Wereldoorlog ging hij studeren aan Yale, waar hij lid werd van de studentenvereniging Delta Kappa Epsilon (en van het geheime genootschap Skull and Bones). Op 6 januari 1945 trouwde hij met Barbara Pierce. Samen kregen ze zes kinderen, waaronder George W. Bush en John (Jeb).
Bush raakte in de loop van de jaren '50 van de twintigste eeuw betrokken bij de olie-industrie en legde belangrijke contacten met de koninklijke familie van Saoedi-Arabië en de familie Bin Laden.
Politieke carrière
Als eerste politieke stap van Bush kan zijn werk als CIA-agent worden genoemd, waar hij in 1959 aan begon. Ook was hij betrokken bij de invasie in de Varkensbaai bij Cuba in 1961.
In 1964 daagde hij de democratische senator Ralph Yarborough uit en richtte hij zijn campagne op diens steun aan de Civil Rights Act, die elke discriminatie tegen moest gaan. Deze wet was namelijk helemaal niet populair bij de Democraten, vooral niet in het zuiden van de VS, dat voornamelijk Democratisch stemde. Yarborough was daar een van de weinige voorstanders van de wet. Bush speelde hier op in, maar toch verloor hij.
In 1966 en 1968 had hij meer geluk en werd hij verkozen als volksvertegenwoordiger in het Huis van Afgevaardigden. In de Senaat ging het hem minder goed af, want in 1970 verloor hij weer, tegen Lloyd Bentsen.
Bush was ondertussen actief geworden in vele commissies en werd ambassadeur bij de Verenigde Naties en directeur van de CIA. Volgens een memo van J. Edgar Hoover werkte hij al in 1963 voor de CIA.[1][2]
Toen Ronald Reagan in 1980 kandidaat voor het presidentschap was, koos hij George Bush boven Gerald Ford als zijn running mate. Reagan werd verkozen, en Bush werd vicepresident van de Verenigde Staten. Zijn ambt werd verlengd in 1984 toen Reagan herkozen werd.
Presidentschap
Na de twee ambtstermijnen van Reagan schoven de Republikeinen George Bush naar voren als hun nieuwe kandidaat. Samen met zijn running mate Dan Quayle werd hij verkozen.
In 1990 veroverde en bezette Irak het buurland Koeweit. Bush organiseerde daarop een internationale coalitie die het land weer bevrijdde (zie Golfoorlog). Irak werd verslagen, maar Bush ging niet zover om het tot een verdrijven van de regering van Saddam Hoessein te laten komen. Het zou pas zijn zoon George W. Bush zijn, die Saddam Hoessein zou afzetten.
De in de Golfoorlog opgebouwde populariteit van George Bush verminderde als gevolg van de economische crisis. Ondanks de belofte om geen nieuwe belastingen in te voeren ("Read my lips: no new taxes"), werden er toch nieuwe belastingen geheven. Mede daarom kwam hij niet tot een tweede ambtstermijn.
Bush raakte betrokken in de Iran-Contra-affaire, waarbij de VS wapens verkocht aan Iran (dat in oorlog was met Irak) en waarvan winsten gebruikt werden om de anti-revolutionaire contra's van Nicaragua te steunen, teneinde de socialistische regering van de Sandinisten omver te werpen.
Einde van de regeerperiode
George Bush stelde zich kandidaat voor een tweede ambtstermijn. Hij nam het daarbij op tegen Bill Clinton en diens running mate Al Gore. Circa een jaar voor de verkiezingen leek Bush' succes in de Golfoorlog ervoor te zorgen dat hij de verkiezingen gemakkelijk zou winnen, maar de economische problemen deden hem de das om en hij verloor de verkiezingen van 1992 met een duidelijk verschil van 168 tegen 370 kiesmannen.
Bush verliet het openbare leven, maar bleef toch actief als ex-president. Zo is hij de enige ex-president die gebruik maakt van zijn recht om CIA-rapporten te ontvangen na afloop van zijn presidentschap.
Kabinetsleden onder G.H.W.Bush
| KABINETSLEDEN | MINISTERIE | Periode | Bijzonderheden: |
| James Baker | Buitenlandse Zaken | 1988 - 1992 | Minister van Financiën onder Reagan |
| Manuel Lujan | Binnenlandse Zaken | 1989 - 1993 | |
| Dick Cheney | Defensie | 1989 - 1993 | Vice-president onder G.W. Bush |
| Robert Mosbacher | Economische Zaken | 1989 - 1992 | |
| Nicholas Brady | Financiën | 1989 - 1993 | Idem onder Reagan |
| Louis Wade Sullivan | Gezondheidszorg + Sociale Zaken | 1989 - 1993 | |
| Jack Kemp | Huisvesting + Stedelijke Ontwikkeling | 1989 - 1993 | |
| Richard Thornburgh | Justitie | 1989 - 1991 | Idem onder Reagan |
| Clayton Yeutter | Landbouw | 1989 - 1991 | |
| Lauro Cavazos | Onderwijs | 1989 - 1990 | Idem onder Reagan |
| Elizabeth Dole | Arbeid | 1989 - 1990 | Minister van Transport onder Reagan |
| Samuel Skinner | Transport | 1989 - 1992 | |
| James Watkins | Energie | 1989 - 1993 | |
| Edward Derwinski | Veteranen Zaken | 1989 - 1993 | |
| Laimar Alexander | Onderwijs | 1990 - 1993 | |
| Lynn Martin | Arbeid | 1990 - 1993 | |
| William Barr | Justitie | 1991 - 1993 | |
| Edward Madigan | Landbouw | 1991 - 1993 | |
| Lawrence Eagleburger | Buitenlandse Zaken | 1992 - 1993 | |
| Barbara Franklin | Economische Zaken | 1992 - 1993 | |
| Andrew Card | Transport | 1992 - 1993 |
Referenties
· 
· 
· · 
