Gebruiker:Stunteltje/Kladblok/Marine signal kit

Deze Britse roestvrijstalen spiegel van 10 x 10 cm uit de jaren 40 met daaraan bevestigde vooruitziende toverstok en stoffen zakje is een voorbeeld van de spiegels die vaak in Britse noodpakketten in de Tweede Wereldoorlog werden gebruikt. Ze werden in 1942-1943 ontwikkeld zodat neergestorte piloten met gereflecteerd zonlicht signalen konden geven om vliegtuigen en schepen te redden. Dergelijke noodspiegels worden eerder "signaalspiegels" of "noodsignaleringsspiegels" genoemd in landen die niet tot het Gemenebest behoren, of als ze geen vooruitziende blik hebben. Signaalspiegels zijn in de meeste landen een vereiste uitrusting voor reddingsboten en worden meegeleverd in de overlevingspakketten van de meeste militaire piloten. Zowel de spiegel als de geverfde toverstaf zijn van 14 gauge staal. De spiegel heeft een kijkgat met een diameter van 1/4", aan de achterkant verzonken en zwart geverfd om reflecties te verminderen. De vooruitziende blik heeft een kop met een diameter van 7/8" met een kijkgat met een diameter van 3/16". De koffer heeft aparte vakken voor de spiegel en de toverstaf. De gebruiker hield de toverstok voor de spiegel en bracht het doel in beeld door door de achterkant van het kijkgat in de spiegel te kijken. Het viziergat van de toverstok werd vervolgens gecentreerd op de vooruitkijker gat, met behulp van de schaduwen die door de geschreven spiegellijnen op de vooruitziende blik worden geworpen, door de spiegel te kantelen. Toen het doel in de twee kijkgaten was gecentreerd en de schaduw van het spiegelgat gecentreerd was op het vooruitziende gat, de spiegel. gereflecteerd zonlicht op het doel. Het prototype van deze spiegel, en waarschijnlijk ook deze spiegel, is gemaakt door George Ibberson & Company General Machinists, 146 West Street, Sheffield 1. Het testen van het prototype is beschreven in het rapport 'Heliograph mirrors for'. emergency rubberboten", rapport nr., uitgegeven op 28 februari 1943 door het Marine Aircraft Experimental Establishment, Helensburgh. Dat rapport bevindt zich in het British National Archives, gecatalogiseerd onder AVIA 19/218 op