GVB (Amsterdam): verschil tussen versies

GVB NV
Logo GVB op Combino
Algemene informatie
Land	Nederland
Hoofdvestiging	Amsterdam
Hoofdkantoor	Sloterdijk
Actief	1897 - 1943 (Gemeenteveren Amsterdam) 1900 - 1943 (Gemeentetram Amsterdam) 1943 - 2007 (GVB Amsterdam, fusie Gemeenteveren + Gemeentetram) 2007-heden (GVB)
Website
Bedrijfsstructuur
Aandeelhouder(s)	Gemeente Amsterdam
Materieel
Bussen	Amsterdams busmaterieel
Trams	Amsterdams trammaterieel
Metro	Amsterdamse metro
Lightrail	Sneltrammaterieel S1/S2
Boot	Amsterdamse veren
Exploitatie
Bus	Amsterdam (stadsvervoer)
Tram	Amsterdam (stadsvervoer)
Metro	Amsterdam (stadsvervoer)
Lightrail	Amstelveenlijn
Boot	Amsterdamse veren
Portaal    Openbaar vervoer Economie

GVB is een Nederlands openbaarvervoerbedrijf en verzorgt het openbaar vervoer in de gemeenten Amsterdam, Diemen en het tot de gemeente Ouder-Amstel behorende Duivendrecht. Daarnaast exploiteert het drie lijnen in Amstelveen, drie lijnen in de Haarlemmermeer en veren over het IJ en het Noordzeekanaal.

Het hoofdkantoor is gevestigd aan de Arlandaweg in de kantorenwijk Teleport te Amsterdam bij het Station Sloterdijk. Tot 2004 was het gevestigd in het Scheepvaarthuis en daarvoor tot 1983 in het pand aan de Stadhouderskade 1, dat in 1923 was gebouwd voor de Gemeentetram.

Geschiedenis

Op 1 januari 1900 werd de Gemeentetram Amsterdam (GTA) opgericht door middel van naasting door de gemeente Amsterdam van het particuliere trambedrijf AOM (Amsterdamsche Omnibus Maatschappij). In 1908 werd de eerste buslijn geopend maar werd al snel weer opgeheven. Vanaf 1922 volgden nieuwe buslijnen. Op last van de Duitse rijkscommissaris voor de bezette Nederlandse gebieden ontstond op 1 januari 1943 het Gemeentevervoerbedrijf, door de Gemeentetram te fuseren met de Gemeenteveren Amsterdam. De eerste nachtbuslijnen werden in 1969 ingesteld. De eerste metrolijn werd in 1977 geopend en de eerste sneltramlijn in 1990.

In 2001 wilde de gemeente Amsterdam het GVB verzelfstandigen. Een comité met raadslid Saar Boerlage en OR-voorzitter Ger Geldhof haalde ruim 40.000 handtekeningen op, genoeg om een referendum af te dwingen. Op 15 mei 2002 sprak 66% van de stemmers zich uit tegen het plan en voor het behoud van het GVB als gemeentebedrijf. Op 1 januari 2007 is GVB alsnog extern verzelfstandigd. GVB werd een naamloze vennootschap en is los komen te staan van de gemeente. Sindsdien is de naam GVB niet meer de afkorting van Gemeentevervoerbedrijf.

De gemeente bleef wel in het bezit van alle aandelen. Het bedrijf kreeg een driehoofdige directie en een raad van commissarissen, benoemd door de gemeente Amsterdam als enig aandeelhouder.

De opdrachtgever van het GVB is sinds 1 januari 2006 de Stadsregio Amsterdam (SRA) (voorheen het Regionaal Orgaan Amsterdam, ROA). Op 26 augustus 2010 werd bekendgemaakt dat GVB ook in de periode 2012-2017 de concessie behoudt. Deze concessie is onderhands gegund. De volgende aanbesteding zal niet meer onderhands gegund mogen worden. Hierdoor hebben alle vervoerbedrijven kans om het vervoer van het GVB te mogen overnemen.^[1]

Directeuren

• J.H. Neiszen (1900-1917)
• T.E. van Putten (1917-1932)
• W.B.I. Hofman (1932-1955)
• W.H. Ybema (1956-1968)
• J.M. Ossewaarde (1968-1989)
• B.J.J. Smit (1989-1996)
• A.L.F.M. Testa (1996-2002)
• J.G. Kroon (2002-2010)
• Bart Schmeink (1 december 2011 - 3 december 2013)
• Alexandra van Huffelen (vanaf 1 juni 2014)

Exploitatie

Het GVB exploiteert in het dienstregelingjaar 2016 14 tramlijnen, 1 sneltramlijn, 3 metrolijnen, 9 veerdiensten en 33 buslijnen. De nachtdienst bestaat uit 11 nachtbuslijnen en vijf veerdiensten. Het GVB heeft daarvoor momenteel voor de normale dienst de beschikking over 514 dienstvaardige vervoermiddelen: 200 trams, 61 metro-treinstellen,^[2] 29 sneltrams, 207 bussen en 17 veren.

GVB heeft twee tramremises (waarvan één voor een aanzienlijk deel in de openlucht), een openluchtstalling voor de trams van lijn 26, twee busgarages, een basiswerkplaats rail met een openluchtstalling voor bussen, een lijnwerkplaats metro en hoofdwerkplaats Rail, vijf 'tailtracks' waar de metrostellen staan opgesteld, een ponthaven en drie fuikparen voor de veren over het Noordzeekanaal.

Bijzondere wijzen van vervoer

Brandstofcelbussen

Van 14 december 2003 tot begin 2008 zette het bedrijf als proef ook drie brandstofcelbussen in op lijn 32 en 35 met brandstofcellen van het type PEM FC. Aangezien deze waterstof als brandstof hadden werden ze ook waterstofbus genoemd. Van begin 2012 tot en met eind 2014 werd er wederom een proef genomen waarbij een tweetal gelede Philias waterstofbussen op lijn 22 werden ingezet.

De Stop/Go

Een bijzondere vorm van busvervoer was de Stop/Go (van februari 2001 tot en met december 2007 de Opstapper). Omdat de straten langs de grachten in de stad te smal waren voor grote bussen, werden onder de naam Stop/Go kleine busjes ingezet die door de grachtengordel reden. Deze busdienst reed sinds 1 januari 2008 op de route Oosterdokseiland – Centraal Station – Prinsengracht – Waterlooplein, had geen vaste haltes en stopte overal waar de reiziger wilde in- en uitstappen. Daarmee deed de Stop/Go denken aan de buurtbus. De strippenkaart was geldig in de Stop/Go en een los kaartje kostte een euro. In verband met bezuinigingen hebben B&W de Stop/Go per 1 januari 2011 opgeheven. Deze heeft zo net niet zijn 10 jarig bestaan gevierd. Sinds 14 oktober 2011 werd de lijn in afgeslankte vorm en onder een andere naam door een particulier geëxploiteerd, maar die is inmiddels ook opgeheven.

Stadsmobiel

Een andere bijzondere vervoervorm is de Stadsmobiel, een vorm van vervoer voor ouderen en licht-gehandicapten. Dit vervoer bestaat sinds midden jaren negentig. Tot voor 2004 kon men ook met de Stadspas, een kortingspas voor Amsterdammers met een laag inkomen, van de Stadsmobiel gebruikmaken. De gemeentelijke dienst die verantwoordelijk is voor Stadsmobiel is de Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling, de uitvoering ligt bij GVB. Naast GVB, dat de hoofdmoot van de ritten rijdt, zijn belangrijke onderaannemers Garskamp, ziekenvervoerder VZA, en een aantal andere taxibedrijfjes in Amsterdam. Stadsmobiel rijdt onder andere met (rolstoel-)busjes en luxewagens.

Literatuur

• Van Paardentram naar Dubbelgelede, Auteur: W.J.M. Leideritz, Uitgave De Alk, Alkmaar, 1979. ISBN 90-6013-904-6.
• De kunst van het vervoer. Een beeld van 150 jaar Amsterdams openbaar vervoer. Auteur: Jan Freeke. Uitgave: SDU Uitgeverij, Den Haag, 1990. ISBN 90-12-06-44-22
• Lijnenloop Openbaar Vervoer Amsterdam 1839-1989, Auteur: H.J.A. Duparc, Uitgave: Gemeentevervoerbedrijf, Amsterdam, 1989. ISBN 90-9013-957-5.
• Onze tram in Amsterdam, Auteur: B. Korthals Altes, Uitgave Canaletto/Repro Holland, Alphen aan den Rijn, 1999, nr. 33 van de boekenreeks van de Nederlandse Vereniging van Belangstellenden in het Spoor- en tramwegwezen (NVBS). ISBN 90-6469-744-2.
• In grote lijnen: het Amsterdamse openbaar vervoer (1900-2000), ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van het GVB. Auteur: Noëlle Visser. Uitgave: Gemeentevervoerbedrijf Amsterdam, 2000.

Jaarcijfers

* Dit betreft voor autovervoer geschikte pontveren. De twee ponten die vóór 2013 in eigendom waren bij GVB, werden tot 2007 ingezet op het Distelwegveer, daarna nog slechts incidenteel.

Zie ook

• Amsterdams busnet
• Amsterdamse tram
• Amsterdamse metro
• Amsterdamse veren

Externe links

• Website van GVB

Zie de categorie GVB (Amsterdam) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.