Philippe Pétain: verschil tussen versies

Maarschalk Henri-Philippe Pétain (24 april 1856 - 23 juli 1951), beter bekend als Philippe Pétain of Maarschalk Pétain, was een beroemd Frans militair en het staatshoofd tijdens het Vichy-bewind.

Henri-Philippe Pétain werd geboren in 1856 in Cauchy-a-la-Tour. In 1876 nam hij dienst in het Franse leger en bezocht de militaire school van Saint-Cyr. Daarna diende hij vele jaren als infanterie officier en als instructeur. Na het bestuderen van de Russisch-Japanse oorlog (1904-1905) kwam hij tot de overtuiging, dat gezien de toegenomen vuurkracht van de moderne artillerie defensieve tactieken de voorkeur verdienden. Dat werd hem in het Franse leger niet in dank afgenomen. Daar heerste juist de tegenovergestelde gedachte (gestimuleerd door kolonel Loiseau de Grandmaison en generaal Ferdinand Foch) van "l'attaque à outrance" (de aanval tot het uiterste). Het betekende, dat zijn militaire carriere in het slop raakte.

Tegen het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog stond Pétain op het punt af te zwaaien. Vanwege de oorlog echter werd hij in plaats daarvan gepromoveerd tot brigade-generaal en nam hij deel aan het offensief in Artois. In 1916 benoemde opperbevelhebber Joseph Joffre hem tot commandant van de Franse troepen bij Verdun. Pétain reorganiseerde de bevoorrading van het front en wist de Duitse aanval bij Verdun te keren. Hij werd de 'overwinnaar van Verdun'.

Na het rampzalige offensief van generaal Robert Nivelle in het voorjaar van 1917, ontstonden er uitgebreide muiterijen in het Franse leger. Complete eenheden weigerden dienst en in sommige gevallen moest er zelfs artillerievuur op de muiters gericht worden. Nivelle werd ontslagen en Petain verving hem als opperbevelhebber. Hij bezocht de legereenheden en sprak met de soldaten. Hij stond bekend als een generaal die hart had voor de 'poilu'. Hij wist ook hier het tij te keren door betere verlofregelingen op te zetten en tijdelijk de inzet van het Franse leger te beperken tot defensieve operaties. Deze overwinning wordt wel Pétains 'morele Verdun' genoemd. Pétain speelde in die tijd een belangrijke rol bij de ontwikkeling van betere Franse tanks: de FT-17 en de Char 2C; van de FT-17 meende hij dat hij wezenlijk was voor behouden van het moreel tijdens latere offensieven.

Twee weken na de wapenstilstand werd Pétain bevorderd tot maarschalk. Hij bleef actief in militaire aangelegenheden en werd in 1934 zelfs minister van oorlog.

In 1940, toen hij al 83 jaar oud was, stemde hij toe in een benoeming tot staatshoofd van het Vichy-bewind, dat vrijwel geheel onder Duitse controle stond. Bovendien bleek Pétain antisemiet te zijn. Onder zijn bewind begonnen de Jodenvervolgingen. Na de geallieerde landingen bij Normandie vluchtte Pétain naar Zwitserland. In april 1945 echter kwam hij terug naar Frankrijk, werd daar gearresteerd en beschuldigd van hoogverraad. Hij werd schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Vanwege zijn hoge leeftijd werd het vonnis later omgezet in levenslange gevangenisstraf. Henri-Philippe Pétain overleed in de gevangenis in 1951.