Fong Leng

Carla Maria Fong Leng Tsang (Rotterdam, 13 augustus 1937) is een Chinees-Nederlandse modeontwerpster. Fong Leng opende in 1969 haar eerste boetiek in de Drugstore op de Nieuwendijk in Amsterdam. In 1971 verhuisde ze naar een grotere winkel in de P.C. Hooftstraat en noemde het Studio Fong Leng waar ze een trekker werd voor de jetset. Ze is het meest bekend geworden door haar extravagante jasjurken. Fong Lengs bekendste klant was Mathilde Willink, de ex-echtgenote van de Nederlandse magisch-realistische schilder Carel Willink.^[1]

Leven en carrière

Fong Leng werd geboren in Rotterdam en had een Chinese vader en Nederlandse moeder. Op de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam studeerde ze fotografie. Hierna had ze vijf jaar lang een fotopersbureau samen met haar ex-man Herbert Behrens. Ze maakten allerlei foto’s voor verschillende Nederlandse kranten.^[2] Het is niet bekend hoe oud ze was toen dit allemaal plaatsvond. Fong Leng heeft het altijd geweldig gevonden om mysterieus te blijven over haar leeftijd en wie ze nou eigenlijk precies is. In 1968 begon ze te werken als fotograaf en mode- en dessinontwerper voor de jersey fabrikant Ross International in Hoofddorp, vlakbij Amsterdam. Tijdens dit werk ontdekte ze haar affiniteit met stoffen en kleding.^[3]

Ontwerpen

Fong Lengs creaties zijn gemaakt van leer, suède, zijde, maraboeveren en bont en de materiaaltechnieken die zijn gebruikt zijn applicatie, incrustatie, matelassé, smokwerk en plissé. Meestal hebben de ontwerpen een figuratieve afbeelding erop. Fong Leng is het meest bekend van haar jasjurken voor vrouwen. High-society en extravagante vrouwen als Mathilde Willink en Kate Bush droegen de kleding van Fong Leng. De jasjurken kregen namen als Straalmantel, Nijinski, Paradijsvogel en Luipaardmantel (zie afbeelding).^[4]

Studio Fong Leng

Naast zelfgemaakte ontwerpen verkocht Studio Fong Leng ook van verschillende internationale ontwerpers als Zandra Rhodes, Ossie Clark en Alice Pollock.^[5] Studio Fong Lengs concept was iets dat nooit eerder was gedaan. In haar winkel schonk ze champagne en deelde hapjes uit. Een keer per jaar organiseerde de studio modeshows met dansende mannequins en harde popmuziek uit de speakers. De eerste twee shows werden gehouden in de winkel zelf, en later wanneer het steeds drukker werd, zorgde Fong Leng voor andere grotere locaties zoals de Beurs van Berlage, het Tropenmuseum en De Mirandabad.^[6] Fong Leng was artistiek directeur van Studio Fong Leng. Samen met haar zakenpartner Suzanne Kiss opende ze de studio. Kiss vertrok in 1974 maar kwam enkele malen terug als dat nodig was. Sinds 1974 werd Berry Brun hoofdontwerper van Studio Fong Leng. Hij hield het merk populair, maar gedurende de jaren kwam hij erachter dat Fong Leng te star vasthield aan haar successen van haar eerdere carrière. Brun verliet de Studio in 1984 om les te gaan geven bij de modeafdeling van de Kunstacademie in Arnhem.^[7]

Musea

Het Centraal Museum in Utrecht was in 1975 de eerste die een ontwerp van Fong Leng in de collectie opnam. Het museum kocht het direct vanuit het atelier – niemand had het eerder gedragen – en betaalde destijds 10.000 gulden voor de Straalmantel.^[8] Vandaag de dag hebben meerdere musea werk van (Studio) Fong Leng in hun collecties, zoals het Amsterdam Museum, Museum Rotterdam, en het Gemeentemuseum Den Haag. Door de jaren heen zijn er meerdere tentoonstellingen georganiseerd die in het teken stonden van Fong Lengs ontwerpen:

• 1974, Van Gogh Museum, Amsterdam
• 1983, Historisch Kostuum Museum (tegenwoordig onderdeel van collectie Gemeentemuseum), Den Haag
• 1986, Singer Museum, Laren
• 1987, Dutch Textielmuseum, Tilburg
• 1988, Museum Princessehof, Leeuwarden
• 1997, Het Kruithuis, Den Bosch
• 1998, Diva Fong Leng, Frisia Museum, Spanbroek
• 2013, Nieuwe Aanwinsten: Fong-Leng^[9]
• 2013-2014, Fong Leng. Fashion & Art^[10][11]

Fong Leng na de Studio

Studio Fong Leng ging failliet in 1987. Dit kwam door investeringen die Fong Leng had gedaan in het maken van merchandise voor de Amsterdamse Olympische spelen die niet door gingen. In 1984 was Amsterdam een van de kandidaten om de Olympische Spelen van 1992 te organiseren. Het Nederlandse Olympisch Comité vroeg Fong Leng om merchandise te ontwerpen. Fong Leng investeerde in de productie van ongeveer 75 artikelen zoals T-shirts, sneakers en zonnebrillen. Helaas gingen de Spelen van 1992 naar Barcelona en Fong Lengs ontwerpen werden niet meer gebruikt. Dit zorgde voor het faillissement van Studio Fong Leng.^[6] Tegen die tijd was Fong Lengs ook niet meer zo populair als voorheen. Zoals Berry Brun al eerder vond, de ontwerpen gingen niet mee met de mode. Hierom verplaatste Fong Leng vanaf de jaren ’80 haar focus naar interieurontwerp. Vandaag de dag concentreert Fong Leng zich voornamelijk op het maken van ‘’schilderijen in leer’’. Hiervoor gebruikt ze leertechnieken die ze eerder in haar carrière ook gebruikte.^[12]

Referenties

Literatuur

• Alrichs, Corine, ‘Van stoffige kleding naar gedachten van stof. De huidige status van hedendaags modedesign in musea’, Masterscriptie 2009.
• Boffin, Renee, Fong Leng: Modeontwerpster, Amsterdam (Kobra) 1982, ISBN 90-6393-777-6.
• Dekker, Annemarie den, Fong Leng. Fashion and art, [mus.cat.] Leerdam (Booxs) 2013, ISBN 978-90-71361-00-5.
• ‘Fong Leng’, Goed Handwerk, no. 95, May 1983.
• Fong Leng, Fong-Leng door Fong-Leng, Amsterdam (Bakker) 2003, ISBN 90-351-2567-3.
• Lampe, Bregje, ‘That ’70s Show’, De Volkskrant, 13 December 2013.
• Schacknat, Karin, Fong-Leng, Zwolle/Arnhem (d'Jonge Hond/ArtEZ Press) 2010, ISBN 978-90-8910-066-5.

Bronvermelding

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Fong Leng op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Zie de categorie Fong Leng van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.