Fiscale eenheid: verschil tussen versies

Een fiscale eenheid is een situatie waarbij meerdere belastingplichtigen voor een bepaalde belastingsoort als één belastingplichtig lichaam wordt beschouwd. Een fiscale eenheid komt in Nederland voor bij de vennootschapsbelasting en de omzetbelasting.

Vennootschapsbelasting

De fiscale eenheid voor de vennootschapsbelasting is geregeld in artikel 15 van de wet Vennootschapsbelasting 1969. Voor het kunnen aangaan van een fiscale eenheid is het nodig dat de moedermaatschappij tenminste 95% van de aandelen in een deelneming heeft. Na het aangaan van een fiscale eenheid wordt de vennootschapsbelasting berekend over de gezamenlijke resultaten, waarbij behaalde resultaten op onderlinge transacties worden geëlimineerd. In aanmerking voor een fiscale eenheid komen de NV, BV, Coöperatieve vereniging of Onderlinge waarborgmaatschappij. Ook een vergelijkend lichaam uit een EU-land kan worden opgenomen in een fiscale eenheid, voor zover er sprake is van een in Nederland gedreven onderneming.

Om een fiscale eenheid te kunnen aan gaan moet door alle bedrijven een verzoek worden gedaan bij de belastingdienst, die daarover een beschikking verleent.

De voor- en nadelen van een fiscale eenheid zijn:

• beperking administratieve lasten (maar één aangifte voor het geheel)
• winst op interne leveringen blijven buiten beschouwing
• het tariefopstapje (20-25%) en de investeringsaftrek geldt maar 1 keer
• hoofdelijke aansprakelijkheid van alle gevoegde bedrijven ten opzichte van de belastingdienst

Een fiscale eenheid eindigt nadat een verzoek daartoe is gedaan of wanneer niet langer aan de voorwaarden is voldaan.

Bij de totstandkoming van de fiscale eenheid wordt door de belastingdienst een beschikking afgegeven. Voor de behandeling van de eventuele verrekenbare verliezen van een bij de eenheid gevoegd bedrijf (ook wel voorvoegingsverliezen genoemd) kunnen alleen worden verrekend met latere winsten van dat bedrijf en dus niet met winsten van andere gevoegde bedrijven.

Omzetbelasting

Twee of meer ondernemers kunnen voor de wet Omzetbelasting als één onderneming worden aangemerkt. Daarvoor is het volgens artikel 7 Wet Omzetbelasting 1968 nodig dat sprake is van zowel een financiële, economische als organisatorische verwevenheid. Uit jurisprudentie blijkt dat financiële verwevenheid wordt verondersteld als er een belang van meer dan 50% is in de andere onderneming. Zodra aan alle voorwaarden is voldaan kan een verzoek worden gedaan om als fiscale eenheid te worden aangemerkt. De belastingdienst kan ook op eigen initiatief besluiten een fiscale eenheid te veronderstellen.

De voor- en nadelen van een fiscale eenheid zijn:

• beperking administratieve lasten (maar één aangifte voor het geheel)
• prestaties tussen bedrijven onderling worden als interne prestatie beschouwd, waarvoor de Wet OB niet van toepassing is
• hoofdelijke aansprakelijkheid van alle gevoegde bedrijven ten opzichte van de belastingdienst

De fiscale eenheid voor de omzetbelasting eindigt van rechtswege zodra niet meer aan de vereisten wordt voldaan. Voor het eindigen van de hoofdelijke aansprakelijkheid moet door de belastingdienst een beschikking worden afgegeven.