Ed Spanjaard: verschil tussen versies

Eduard Philip (Ed) Spanjaard (Haarlem, 22 december 1948) is een Nederlands dirigent en pianist.

Levensloop

Spanjaard studeerde aan het Conservatorium van de Vereniging Muzieklyceum in Amsterdam en vervolgens aan de Guildhall School of Music and Drama in Londen. Gedurende zijn studie was hij, naast dirigent van amateurensembles als het Leids Studenten Kamer Orkest (LeSKO), assistent van Bernard Haitink, Sir Georg Solti en Herbert von Karajan. In Londen werkte hij als repetitor van de Royal Opera Covent Garden. In 1978 dirigeerde hij het London Philharmonic Orchestra in Mozarts Così fan tutte tijdens het Glyndebourne Festival. In 1980 en 1981 was hij assistent-dirigent bij Herbert von Karajan bij de Salzburger Festspiele.

Voor de Bayreuther Festspiele 1983 was hij assistent van Sir Georg Solti bij Wagners Ring des Nibelungen en legde zo de basis voor zijn werk in de opera.

Hij was enkele jaren vaste gastdirigent van het Nederlands Balletorkest en het Limburgs Symfonie Orkest (LSO) (1982-1988), en leidde vrijwel alle Nederlandse orkesten. Sinds 1982 is Spanjaard vaste dirigent van het Nieuw Ensemble, dat in 1998 de Prins Bernardfonds muziekprijs ontving.

Als gastdirigent trad hij op over de hele wereld. De laatste jaren werkt Spanjaard als dirigent in het hedendaagse en het klassieke repertoire. In Nederland leidde hij bij De Nederlandse Opera Verdi's Rigoletto, bij de Nationale Reisopera Charles Gounods Faust en Verdi's Don Carlos en bij de Opera Zuid Giacomo Puccini's) La Bohème, en Madame Butterfly alsook Humperdincks Hänsel und Gretel. Ook met het Residentie Orkest en in het buitenland (Canada) maakte hij operaproducties. In 2000 dirigeerde hij in het Ahoy in Rotterdam het Nederlands Balletorkest in Verdi's La Traviata en Brittens Peter Grimes met de Nationale Reisopera. Met het Nieuw Ensemble bracht hij de kameropera's Wolvendorp en Night Banquet van de Chinese componist Guo Wenjing in première. Begin 2004 werd hij door de opera van Lyon uitgenodigd, om de opera Pelléas et Mélissande van Claude Debussy te dirigeren.

Met het Israel Philharmonic Orchestra dirigeerde hij Mahlers Lieder aus Des Knaben Wunderhorn en 1e symfonie in 1995 tijdens het staatsbezoek van Koningin Beatrix. Regelmatig verzorgt hij optredens met het Ensemble InterContemporain in Parijs en met het Klangforum in Wenen. In 2000 dirigeerde hij in Frankfurt am Main, met groot succes en lof van de pers het Ensemble Modern.

Op 2 februari 2002 was Spanjaard verantwoordelijk voor de muzikale begeleiding van het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima. Zij was in het bijzonder geroerd door Adiós Nonino van Ástor Piazzolla met Carel Kraayenhof op bandoneón. Het succes van de uitvoering leidde tot een CD-opname met dezelfde uitvoerenden inclusief het Concertgebouw Kamerorkest en het Nederlands Kamerkoor.

Sinds augustus 2001 is Spanjaard chef-dirigent van het Limburgs Symfonie Orkest. Met het LSO voerde hij in september 2003 tijdens het Musica Sacra festival te Maastricht Schuberts Winterreise uit. Deze uitvoering werd in de landelijke pers geloofd en een hoogtepunt van het festival genoemd. Ook een CD-opname met werken van Gabriel Fauré door het LSO en het Nederlands Kamerkoor kreeg van de vakcritici waardering.

De dirigent Ed Spanjaard profileert zich in een breed repertoire, zowel in het algemeen geliefde als het avontuurlijke.

In 2009 dirigeerde Ed Spanjaard Das Rheingold^[1],^[2], uit Wagners Ring des Nibelungen met de Nationale Reisopera en het Orkest van het Oosten in Enschedé waar in 2010 hij uit de Ring Die Walküre dirigeerde.

Naast een veelgevraagd dirigent is Spanjaard ook pianist. Met het Nederlands Kamerkoor kwam een CD tot stand met werken van Rudolf Escher, die in 1999 met de Edison onderscheiden werd.

Bibliografie

• Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziekencyclopedie, Haarlem: De Haan, (1979)-1984, ISBN 978-90-228-4930-9

Externe link

• Website van Ed Spanjaard

^[bron?]

1. ↑ klinkt als een klok|work=De Volkskrant|author=Roland de Beer|date=27 September 2009|accessdate=27 September 2009
2. ↑ Henri Drost, "Wachten op de trein naar het Walhalla", 8weekly.nl, 28 september 2009. Geraadpleegd op 28 september 2009.