Duindoornvuurzwam: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k -/- spaties voor ref (verzoek op WP:VPB) |
k Correctie ISBN |
||
Regel 25: | Regel 25: | ||
== Beschrijving == |
== Beschrijving == |
||
Het harde, meerjarige<ref name="PE">Paddestoelen encyclopedie, door Gerrit J. Keizer, 2nd ed, ISBN |
Het harde, meerjarige<ref name="PE">Paddestoelen encyclopedie, door Gerrit J. Keizer, 2nd ed, ISBN 978-9039602393</ref> vruchtlichaam is hoef- tot consolevormig. De afmeting is 3–6 cm bij 2–4 cm breed en 2–4 cm dik<ref name="PE"/>. De kale tot flowelige bovenzijde is geel tot roestbruin, en vaak groen door [[alg]]en<ref name="PE"/>. |
||
== Ecologie == |
== Ecologie == |
Versie van 14 okt 2018 17:27
Duindoornvuurzwam | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Duindoornvuurwam | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Fomitiporia hippophaeicola (H. Jahn) Fiasson & Niemelä (1984) | |||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||
|
De duindoornvuurzwam (Fomitiporia hippophaeicola)[2] is een zwam in de familie Hymenochaetaceae.
De soort kent verschillende synoniemen:
- Phellinus hippophaecola H. Jahn 1976[1]
- Phellinus robustus f. hippophaes Donk 1937[1]
- Phellinus robustus f. hippophaes Pilát 1942[1]
Het eerstgenoemde synoniem wordt nog op veel plaatsen in de literatuur gebruikt.
Beschrijving
Het harde, meerjarige[3] vruchtlichaam is hoef- tot consolevormig. De afmeting is 3–6 cm bij 2–4 cm breed en 2–4 cm dik[3]. De kale tot flowelige bovenzijde is geel tot roestbruin, en vaak groen door algen[3].
Ecologie
De soort parasiteert[4] uitsluitend op de duindoorn[4], maar volgens G. Keizer groeit de zwam (ook) op meidoorn[3]. Ze komt met name voor op dikkere takken waar de struiken oud zijn en afsterven[4].
Gebruik
Door de hardheid van het vruchtlichaam is de soort niet consumeerbaar.
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ a b c d Catalogue of Life
- ↑ Nederlandse soortenregister
- ↑ a b c d Paddestoelen encyclopedie, door Gerrit J. Keizer, 2nd ed, ISBN 978-9039602393
- ↑ a b c Paddenstoelen in het natuurbeheer, door Wim Ozinga, Eef Arnolds, Peter-Jan Keizer en Thomas W. Kuyper, 2013