Donald Trump: verschil tussen versies

Donald Trump
Donald Trump
Geboren	14 juni 1946 Queens, New York
Politieke partij	Republikeinse partij
Partner	Melania Trump
Beroep	Ondernemer Auteur Presentator Politicus
Religie	Presbyteriaans
Handtekening
Website	donaldjtrump.com
45e president van de Verenigde Staten
Huidige functie
Aangetreden	20 januari 2017
Voorganger	Barack Obama
Portaal    Verenigde Staten

Donald John Trump (New York, 14 juni 1946) is sinds 20 januari 2017 de 45e president van de Verenigde Staten. Trump behoort tot de Republikeinse Partij. Vóór zijn presidentschap had hij nooit eerder een politiek mandaat vervuld, van beroep was hij ondernemer.

Trump is de zoon van Fred Trump, een vastgoedontwikkelaar uit New York. Toen Donald Trump naar de Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania ging, werkte hij voor het bedrijf van zijn vader en grootmoeder, Elizabeth Trump & Son, de voorloper van The Trump Organization, en in 1968 sloot hij zich officieel bij zijn vaders bedrijf aan. Hij kreeg de zeggenschap over het bedrijf in 1971 en veranderde de naam in The Trump Organization. Hij bleef hierna een grote mediapersoonlijkheid in de Verenigde Staten. Hij was de directeur en voorzitter van The Trump Organization en de oprichter van Trump Entertainment Resorts. Hij verwierf veel bekendheid vanwege zijn promotie-inspanningen, carrière, verschijningen in de media en boeken. Hij was de presentator van The Apprentice, een Amerikaans televisieprogramma op NBC.

Op 16 juni 2015 stelde Trump zich officieel kandidaat voor de presidentsverkiezingen van 2016 als Republikein. Het eerste stadium van zijn campagne bracht hem veel populariteit, tot verontrusting van de leiders van de Republikeinse Partij. Vanaf eind juli 2015 stond hij bovenaan in de peilingen voor de Republikeinse nominatie en sinds juli 2016 was hij de presidentskandidaat voor de Republikeinse Partij. Op 8 november 2016 won hij de presidentsverkiezingen en werd hij president-elect van de Verenigde Staten. Op 6 januari 2017 werd hij bevestigd als president door het Amerikaans Congres. Op 20 januari werd hij beëdigd als president.

Afkomst

De grootouders van de kant van Trumps vader waren Duitse immigranten uit Kallstadt. Grootvader Friedrich Trumpf emigreerde in 1885 op 16-jarige leeftijd naar New York City waarna hij zijn Duitse naam verengelste tot Frederick Trump.^[1]

Trumps moeder, Mary Anne MacLeod (1912-2000), werd in 1912 geboren in het dorp Tong op het eiland Lewis, dat zich aan de westkust van Schotland bevindt. In 1930, toen zij achttien jaar oud was, ontmoette zij Fred Trump (1905-1999) tijdens een vakantie in New York. Ze trouwden in 1936.

Jeugd en opleiding

Donald Trump werd geboren op 14 juni 1946 in Queens, een borough van New York. Hij was het vierde van de vijf kinderen van Fred Trump en Mary Anne MacLeod. Donald Trumps oudste broer, Fred jr., overleed in 1981 op 43-jarige leeftijd.

Toen Donald Trump in Jamaica Estates woonde, ging hij naar The Kew-Forest School in Forest Hills, waar zijn vader lid was van de raad van bestuur. Sommige van zijn broers en zussen gingen ook naar die school. Toen Trump dertien jaar was, werd hij van The Kew-Forest School geschorst wegens slecht gedrag. Zijn ouders stuurden hem naar de New York Military Academy, zodat hij zijn energie en zelfbewustzijn goed zou kunnen benutten.^[2] Op 17-jarige leeftijd behaalde hij de rang van kapitein.^[3]

Trump begon in augustus 1964 met studeren aan de Universiteit van Fordham in The Bronx, voordat hij twee jaar later overstapte naar de Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania.^[4] Hij maakte deze overstap omdat de Wharton School een van de weinige scholen in de Verenigde Staten was die een vastgoedstudie aanbood. Hij studeerde af in 1968 met een Bachelor of Science in de economie.

Trump vervulde zijn dienstplicht gedurende de Vietnamoorlog, maar is nooit uitgezonden naar Vietnam.^[3] Uit archiefgegevens blijkt dat hij in zijn tijd als student (1964-1968) viermaal uitstel van de dienstplicht heeft gekregen.^[5] In een interview in 2011 op WNYW zei hij dat hij geluk had gehad, omdat hij een hoog oproepnummer had. Uit door de website The Smoking Gun opgevraagde documenten van de Selective Service bleek dat Trump niet eerder was opgeroepen door zijn vertraging als student en nadat hij medisch uitstel had gekregen vanwege een hielspoor. Deze factoren waren uiteindelijk de oorzaak dat hij werd uitgeloot, hoewel hij tevens een hoog nummer had.

Ondernemerscarrière

Begin in vastgoed

Trump begon zijn loopbaan bij zijn vaders vastgoedbedrijf, Elizabeth Trump & Son, dat zich richtte op huurhuizen voor de middenklasse in de New Yorkse boroughs Brooklyn, Queens en Staten Island. Een van Trumps eerste projecten, toen hij nog studeerde, was de heropleving van het appartementencomplex Swifton Village in Cincinnati, dat zijn vader in 1962 had gekocht voor $ 5,7 miljoen. Toen het bedrijf betrokken raakte in het project, ging het complex met 1.200 appartementen binnen twee jaar van een leegstand van 66% naar volledige bezetting met een investering van $ 500.000. Het bedrijf verkocht Swifton Village in 1972 uiteindelijk voor $ 6,75 miljoen.

In 1971 verhuisde Trump naar Manhattan en raakte betrokken bij grotere projecten. Hij gebruikte aantrekkelijke ontwerpen om publieke erkenning te verwerven. Trump kwam voor het eerst in de publieke belangstelling in 1973, toen hij door het Department of Justice ervan verdacht werd de Fair Housing Act te hebben geschonden bij het beheren van 39 gebouwen. Trump beschuldigde vervolgens het Department of Justice ervan zijn bedrijf aan te vallen met als reden dat het een groot bedrijf was. Ook beschuldigde hij het overheidsorgaan ervan zijn bedrijf te verplichten om panden aan ontvangers van uitkeringen te verhuren. Trump trof een schikking in 1975 en zei dat hij blij was dat de overeenkomst zijn bedrijf niet dwong om personen op basis van welvaart als huurders te aanvaarden, tenzij zij net zo geschoold zijn als elke andere huurder.^[bron?]

The Trump Organization

Trump maakte plannen om het oude Penn Central voor $ 60 miljoen te kopen en te ontwikkelen zonder geld te verliezen. Later veranderde hij het failliete Commodore Hotel in het Grand Hyatt New York en creëerde hij The Trump Organization.

New York plande om het Jacob K. Javits Convention Center te bouwen op grond, waarop Trump een optie had om het te mogen kopen. Trump schatte in dat zijn bedrijf het project voor $ 110 miljoen zou kunnen bouwen, maar de stad verwierp zijn aanbod en Trump moest uiteindelijk de makelaarskosten van de verkoop vergoeden. In 1980 werd gestart met de renovatie van de Wollman Rink, een schaatsbaan uit 1955 in Central Park. De renovatie zou 2,5 jaar duren, maar was in 1986 nog niet klaar. Trump nam het beheer van het project over zonder dat de stad ervoor hoefde te betalen en de renovatie eindigde drie maanden later en had $ 1,95 miljoen gekost, $ 750.000 minder dan begroot.^[bron?]

Financiële problemen

In 1988 kocht Trump het onvoltooide Trump Taj Mahal Casino van Merv Griffin en Resorts International in Atlantic City New Jersey.

In 1989 hadden slechte zakelijke besluiten ervoor gezorgd dat Trump zijn leningen niet meer kon terugbetalen. Trump financierde de rest van de bouw van zijn derde casino, de 1 miljard dollar kostende Taj Mahal, voornamelijk met junk bonds met hoge rentes. Hoewel hij zijn bedrijven had versterkt met extra leningen en de rentebetalingen had uitgesteld, resulteerden de toenemende schulden in 1991 in een zakelijk faillissement. Ook was hij persoonlijk bijna failliet.^[bron?] Banken en obligatiehouders hadden honderden miljoenen dollars verloren, maar zij kozen ervoor Trumps schuld te herstructureren om te voorkomen dat zij in de rechtbank nog meer geld zouden verliezen.^[bron?] De Taj Mahal kwam uit het faillissement op 5 oktober 1991, toen Trump een aandeel van 50% in het casino aan de obligatiehouders gaf in ruil voor een lagere rente op de schuld en meer tijd om de schuld terug te betalen.

Heropleving

In de late jaren negentig verbeterde Trumps financiële situatie. In 2001 opende Trump World Tower, een appartementencomplex met 72 verdiepingen in de buurt van het Hoofdkwartier van de Verenigde Naties in New York. Trump begon ook aan de bouw van Trump Place, een project bestaande uit meerdere gebouwen langs de Hudson. Hij bezit daarnaast bedrijfsruimte in Trump International Hotel and Tower, een multifunctioneel gebouw (hotel en appartementencomplex) met 44 verdiepingen aan de Columbus Circle. Trump is in totaal eigenaar van honderdduizenden vierkante meters aan vastgoed in Manhattan.^[bron?]

Trump is een groot aantal vastgoedprojecten begonnen, waaronder Trump International Hotel and Tower (Honolulu), Trump International Hotel and Tower (Chicago), Trump International Hotel and Tower (Toronto) en Trump Tower (Tampa (Florida)). In Fort Lauderdale werd een van Trumps projecten (Trump International Hotel and Tower) stilgelegd om een ander project te helpen. Tegelijkertijd werd Trump Towers Atlanta One ontwikkeld op een plaats met de op een na hoogste voorraad van onverkochte huizen van het land.^[bron?]

In 2015 schatte het tijdschrift Forbes zijn netto vermogen op 4,1 miljard dollar. In juni 2015 publiceerde Business Insider een financieel verslag van Trump, waarin stond dat zijn vermogen $ 8,7 miljard bedroeg. Daarvan viel $ 3,3 miljard onder "licentieovereenkomsten op vastgoed, zijn merk en ontwikkelingen van zijn merk". Volgens Business Insider dacht Trump dus dat zijn persoon een waarde had van $ 3,3 miljard.^[bron?]

Ondernemingen en investeringen

Naast zijn ondernemingen in de vastgoed- en amusementsindustrie heeft Trump zijn naam en merk ook verspreid in andere industrieën en producten. Trump heeft een aantal andere producten onder de naam 'Trump' op de markt gebracht, waaronder Trump Financial (hypotheken), Trump Sales and Leasing (woningverkoop), Trump Restaurants (gesitueerd in Trump Tower, bestaat uit Trump Buffet, Trump Catering, Trump Ice Cream Parlor en Trump Bar), GoTrump (reiswebsite), Donald J. Trump Signature College (lijn van mannenkleding, -accessoires en -horloges), Donald Trump The Fragrance (parfum), een tijdschrift met de naam Trump, Trump Golf, Trump Chocolate, Trump home (huisinrichtingen), Trump Productions (televisieproducties), Trump Institute, Trump The Game (een bordspel uit 1989), Donald Trump's Real Estate Tycoon (videospel), Trump Books (boeken), Trump Model Management, Trump Shuttle, Trump Ice (water), Trump Mortgage (hypotheken), Trump Vodka en Trump Steaks. Daarnaast zou Trump 1,5 miljoen dollar per uur verdienen met zijn presentaties bij The Learning Annex.^[bron?]

In 2011 werd door financieel deskundigen van Forbes de waarde van het merk Trump geschat op 200 miljoen dollar. Trump zelf betwijfelde deze schatting en verklaarde dat zijn merk ongeveer 3 miljard dollar waard is. Veel ontwikkelaars betalen Trump om hun producten op de markt te brengen en om het gezicht van die producten te zijn. Op die manier is Trump niet de eigenaar van een aantal gebouwen die wel zijn naam dragen. Volgens Forbes is het deel van Trumps imperium, dat wordt bestuurd door zijn kinderen, verreweg het meest waardevol, met een waarde van $ 562 miljoen. Er zijn volgens Forbes 33 projecten met een vergunning in ontwikkeling,^[bron?] waaronder zeven "appartementenhotels" (alle met de naam Trump International Hotel and Tower).

Netto vermogen

In april 2011, toen Trump overwoog zich kandidaat te stellen voor de presidentsverkiezingen van 2012, citeerde Politico een bron dicht bij Trump die verklaarde dat als Trump presidentskandidaat zou worden, zijn financiële verklaring zou laten zien dat zijn vermogen meer dan 7 miljard dollar bedroeg, dat hij 250 miljoen dollar aan contanten had en dat hij nauwelijks schulden had.^[6] Hoewel Trump zich niet kandidaat stelde, publiceerde hij wel zijn financiën in een boek van hem. Hij beweerde dat zijn vermogen 7 miljard dollar bedroeg.

Schattingen van Trumps vermogen schommelden over de jaren heen samen met de waarde van zijn vastgoed. In 2015 schatte Forbes zijn vermogen op $ 4,1 miljard. Op 16 juni 2015 publiceerde Trump zijn financiële verslag net voor zijn kandidaatstelling voor de presidentsverkiezingen. Daarin stond dat zijn vermogen ongeveer 9 miljard dollar bedroeg. In juli 2015 gaven toezichthouders van de verkiezingen nieuwe details over Trumps vermogen vrij: zijn bezittingen hadden een waarde van ruim $ 1,4 miljard, inclusief minstens $ 70 miljoen aan aandelen en hij had een schuld van minstens $ 265 miljoen.

Trump Tower

Zie Trump Tower (New York) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Trump is eigenaar van Trump Tower, een 58 verdiepingen tellende wolkenkrabber in Midtown Manhattan, op het adres 725 Fifth Avenue op de hoek met East 56th Street.^[7] De architect was Der Scutt van de architectenfirma Swanke Hayden Connell Architects.^[8] De grond was aanvankelijk in bezit van de Equitable Life Assurance Society, die de grond aan Trump overdroeg in ruil voor een aandeel van 50% in het nieuwe gebouw.^[9]

Beursinvesteringen

In 2011 investeerde Trump in de beurs, omdat hij teleurgesteld was in de Amerikaanse vastgoedmarkt die in een depressie verkeerde, en omdat hij naar zijn idee te weinig rente kreeg van de bank. Hij zei dat hij geen beurspersoon was, maar dat het moeilijk was om goed vastgoed voor goede prijzen te krijgen. Trump verklaarde dat hij onder andere aandelen had gekocht van Bank of America, Citigroup, Caterpillar, Facebook, Intel, Johnson & Johnson en Procter & Gamble. Toen hij zijn aandelen in 2014 verkocht, had hij een winst van 27 miljoen dollar en 40 van de in totaal 45 verschillende aandelen die hij had gekocht waren in waarde gestegen.

Sport

In 1983 kocht Trump de New Jersey Generals voor het eerste seizoen van de United States Football League. Het sportteam huurde Walt Michaels, voormalig coach van de New York Jets, in als hoofdcoach. Trump verkocht het team echter voorafgaand aan het begin van het eerste seizoen aan oliemagnaat J. Walter Duncan uit Oklahoma. Na het eerste seizoen verkocht Duncan het team terug aan Trump.

De United States Football League was van plan om het seizoen van 1986 in de herfst te organiseren, tegelijkertijd met de National Football League. Dat besluit werd grotendeels dankzij Trumps inspanningen genomen. Twee jaar eerder had Trump zijn mede-eigenaren tot de verplaatsing van het tijdstip van het seizoen overgehaald, omdat hij dacht dat dat uiteindelijk een fusie van de United States Football League en de National Football League zou veroorzaken. Daardoor zouden de eigenaren van alle teams in de competitie hun investeringen zien verdubbelen.

De New Jersey Generals fuseerden met de Houston Gamblers buiten het seizoen, waardoor het team onder andere quarterback Jim Kelly en wide receiver Ricky Sanders kreeg. Michaels, de coach, werd ontslagen en vervangen door Jack Pardee, de voormalige coach van de Houston Gamblers, die van plan was de tactiek van Houston Gamblers te gebruiken. Het nieuwe team speelde echter nooit wegens de afgelasting van het seizoen in 1986: een antitrustzaak van de United States Football League tegen de National Football League viel niet gunstig uit voor de USFL. Hoewel ze van de jury op veel punten gelijk kreeg, was er geen sprake van de grote schadevergoeding waarop ze had gehoopt. De competitie verdween definitief kort daarna.

Toen Trump in 1988 een gevecht tussen Mike Tyson en Michael Spinks in Atlantic City (New Jersey) organiseerde, was hij voor die gelegenheid financieel adviseur van Tyson.

Golf

The Trump Organization beheert een aantal golfbanen en -resorts in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Op 11 februari 2014 werd bekendgemaakt dat Trump de Doonbeg Golf Club in Ierland had gekocht. De golfbaan zou worden omgedoopt tot de Trump International Golf Links. In 2006 kocht Trump het landgoed Menie in de Schotse plaats Balmedie in Aberdeenshire voor de aanleg van een omstreden golfresort. In juni 2015 werd Trumps hoger beroep afgewezen, waarin hij bezwaar maakte tegen een windmolenpark dat zichtbaar zou zijn vanaf dat golfresort. In april 2014 kocht Trump het hotel en golfresort Turnberry in Schotland, dat regelmatig voorkomt in het rooster van The Open Championship.

Schoonheidswedstrijden

Trump is sinds 1996 de eigenaar van de schoonheidswedstrijden Miss USA en Miss Universe. Miss Universe is een van de meest erkende schoonheidswedstrijden ter wereld.

In 2015 stopten NBC en Univision beide hun samenwerking met de Miss Universe Organization na de toespraak van Trump aan het begin van zijn campagne voor de presidentsverkiezingen van 2016 op 16 juni, waarin hij zei:

De Verenigde Staten zijn een vuilnisbelt geworden voor de problemen van alle anderen. [Applaus.] Dank u wel. Het is waar, en dit zijn de besten. Als Mexico zijn mensen stuurt, sturen ze niet hun beste mensen. Jou sturen ze niet. Jou sturen ze ook niet. Ze sturen mensen met veel problemen en ze brengen die problemen naar ons. Ze brengen drugs mee. Ze brengen misdaad mee. Het zijn verkrachters. En sommigen zijn, neem ik aan, goede mensen.

Trump reageerde door een rechtszaak met een eis van 500 miljoen dollar in te dienen tegen Univison wegens contractbreuk en laster. De televisiezender Reelz kocht vervolgens de exclusieve rechten om Miss USA uit te zenden.

Amusementsmedia

In de media verwierf Trump onder andere bekendheid door zijn twee nominaties voor een Emmy Award, voor zijn verschijningen in films en televisieseries als een karikatuur van zichzelf (bijvoorbeeld in Home Alone 2: Lost in New York, The Nanny, The Fresh Prince of Bel-Air, Days of our Lives en Wall Street: Money Never Sleeps) en voor zijn rol in de film The Little Rascals. Hij is ook het onderwerp geweest van komieken, makers van flashanimaties en makers van online karikaturen. Trump had daarnaast een eigen dagelijks praatprogramma op de radio met de naam Trumped!.

In maart 2011 was Trump het onderwerp van het televisieprogramma Comedy Central Roast. De speciale aflevering werd gepresenteerd door Seth MacFarlane en Trump werd onder andere geroast door Larry King, Snoop Dogg en Anthony Jeselnik. In april 2011 ging Trump naar het diner van de White House Correspondents' Association. President Barack Obama maakte tijdens deze gelegenheid een aantal van tevoren voorbereide spottende grappen over Trump.

Voor een overzicht van Trumps film- en televisieoptredens, zie het artikel Filmografie van Donald Trump.

The Apprentice

Zie The Apprentice voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 2003 werd Trump de uitvoerende producent en presentator van een realityserie van NBC, genaamd The Apprentice. In die televisieserie streed een groep deelnemers om een belangrijke baan in een van de bedrijven van Trump. De deelnemers werden achtereenvolgend "ontslagen" en uit de serie gezet. In 2004 vroeg Trump een merknaam aan voor de uitdrukking "You're Fired".^{[Vertaling 1][bron?]}

In het eerste jaar van de serie ontving Trump $ 50.000 per aflevering (rond de $ 700.000 voor het eerste seizoen), maar in 2010 was dat bedrag gestegen naar 3 miljoen dollar per aflevering.^[10] In juli 2015 verklaarde Trump in zijn openbare financiële verklaring aan de Federale Verkiezingscommissie dat hij bijna $ 214 miljoen van NBC Universal had ontvangen voor het presenteren van veertien seizoenen van de televisieserie. In 2007 kreeg Trump een ster op de Hollywood Walk of Fame voor zijn bijdragen aan televisie.

Samen met de Britse televisieproducent Mark Burnett produceerde Trump The Celebrity Apprentice, waarin beroemdheden streden om geld voor hun goede doelen. Hoewel Trump en Burnett samen de televisieserie produceerden, bepaalde Trump alleen de winnaars en "ontsloeg" de verliezers.

Op 16 februari 2015 maakte NBC bekend dat er een vijftiende seizoen van The Apprentice zou komen, maar elf dagen later verklaarde Trump dat hij niet klaar was om het contract te tekenen voor een volgend seizoen wegens de mogelijkheid van een deelname aan de presidentsverkiezingen. Ondanks deze verklaring kondigde NBC op 18 maart aan door te gaan met de televisieserie. Op 29 juni, nadat Trumps toespraak aan het begin van zijn presidentiële campagne veel negatieve reacties had ontvangen, publiceerde NBC een verklaring waarin stond dat NBC Universal een einde zou maken aan de zakenrelatie met Trump wegens zijn uitspraken over immigranten.^[bron?] Daarmee kwam een einde aan Trumps rol in The Apprentice. De nieuwe presentator wordt vanaf het vijftiende seizoen Arnold Schwarzenegger.

World Wrestling Entertainment

Trump staat bekend als een liefhebber van World Wrestling Entertainment (WWE) en is bevriend met de voorzitter van dat bedrijf, Vince McMahon. Hij heeft twee evenementen van WrestleMania gepresenteerd in Trump Plaza en was een actief deelnemer in verschillende shows. In 1991 werd het kampioenschap van de World Bodybuilding Federation, die in bezit was van de WWE (toen de World Wrestling Federation geheten), in Trump Taj Mahal in Atlantic City gehouden. Trump werd in 2004 tijdens WrestleMania XX bij de ring geïnterviewd door Jesse Ventura.

Hij verscheen ook in 2007 in WrestleMania 23 in een wedstrijd met de naam The Battle of the Billionaires,^{[Vertaling 2]} een gevecht tussen Bobby Lashley en Umaga. Trump stond aan de kant van Lashley en Vince McMahon stond aan de kant van Umaga. Stone Cold Steve Austin was voor de gelegenheid de scheidsrechter in het zogenaamde "hair versus hair"-gevecht. Dat hield in dat het haar zou worden afgeschoren van Trump als Umaga zou winnen en het haar van McMahon als Lashley zou winnen. Lashley won uiteindelijk, waarna Trump McMahon kaal schoor.

Op 15 juni 2009 kondigde McMahon aan in de worstelshow Monday Night Raw dat hij het programma had "verkocht" aan Trump. Trump verklaarde in het programma dat hij in de volgende reclamevrije aflevering zou verschijnen en dat hij de tickets zou vergoeden van alle mensen die een ticket hadden gekocht voor die show. De daaropvolgende week werd Monday Night Raw zogenaamd "teruggekocht" door McMahon voor de dubbele prijs.^[11]

In 2013 werd Trump opgenomen in de beroemdhedenvleugel van de WWE Hall of Fame in het Madison Square Garden in New York voor zijn bijdragen aan de promotie van WWE. De daaropvolgende nacht verscheen hij voor de vijfde keer in WrestleMania.

Politiek

Invloeden

Een verslag van het Center van Responsive Politics uit 2011 liet zien dat Donald Trump gedurende twee decennia geld had gedoneerd aan campagnes van zowel de Republikeinen als Democraten. In februari 2012 steunde Trump Mitt Romney voor het Amerikaanse presidentschap. Trump was ook een vroege aanhanger van het presidentschap van Ronald Reagan.^[bron?]

In april 2011 betwijfelde hij het Amerikaanse staatsburgerschap van president Barack Obama. Trump betwijfelde ook of Obama's resultaten goed genoeg waren geweest om aan de Harvard Law School te studeren. Op 25 april 2011 riep hij president Obama op om de lange versie van zijn geboorteakte vrij te geven. Twee dagen later publiceerde het Witte Huis de lange versie van Obama's geboorteakte. Trump liet in een daaropvolgende persconferentie merken dat hij trots was op zijn rol in de publicatie van het geboortebewijs.^[bron?]

Trump heeft toespraken gehouden voor supporters van de Tea Party-beweging. Trump kwam in december 2008 naar voren als een vroege aanhanger van het reddingsplan van de auto-industrie uit 2009, dat door de overheid werd ondersteund.^[bron?] Volgens een peiling van het Pew Research Center was 56% van de Amerikaanse bevolking voorstander van het plan. Verklaringen waarin Trump beweerde dat vaccinaties autisme zouden veroorzaken, stuitten op kritiek van verschillende media van de wetenschappelijke gemeenschap. Hij is ook bekritiseerd op zijn verklaringen waarin hij de opwarming van de Aarde ontkent, omdat deze verklaringen tegenstrijdig zijn met de algemene mening van wetenschappers.

In januari 2013 publiceerde Trump een video waarin hij de Israëlische presidentskandidaat Benjamin Netanyahu tijdens de parlementsverkiezingen van 2013 behartigde. Hij zei in die video dat "een sterke premier een sterk Israël betekent". Trump is een populair persoon in Israël, doordat zijn naam daar is verbonden aan verschillende producten, soms ook zonder zijn toestemming.^[bron?] In 2015 ontving Trump de Liberty Award tijdens het Algemeiner Jewish 100 Gala wegens zijn positieve bijdragen aan de relatie tussen de Verenigde Staten en Israël.

(Overwogen) kandidaatstellingen

Trump heeft overwogen om zich kandidaat te stellen voor de presidentsverkiezingen van 1988, 2004 en 2012 en voor gouverneur van New York in 2006 en 2014, maar zag daar uiteindelijk van af. Hij stelde zich kandidaat voor de Reform Party voor de presidentsverkiezingen van 2000 en won de voorverkiezing in Californië. Toen Trump in het openbaar overwoog zich aan de kant van Republikeinen kandidaat te stellen voor de presidentsverkiezingen van 2012, publiceerden The Wall Street Journal en NBC News in maart 2011 een peiling waarin Trump de grootste aanhang bleek te hebben onder mogelijke tegenstanders. Hij stond één punt voor op Mitt Romney. In een in februari 2011 afgenomen peiling van Newsweek liep Trump met een paar punten achter op Barack Obama met veel onbesliste stemmen voor de presidentsverkiezingen van 2012.

Toen Trump een kandidaatstelling aan het overwegen was, publiceerde Public Policy Polling in april 2011 een peiling, die toonde dat Trump een voorsprong van negen punten op andere Republikeinse presidentskandidaten zou hebben als hij zich kandidaat zou stellen voor de verkiezingen van 2012. Sommige media beweerden dat hij met zijn zetten zijn realityserie The Apprentice wilde promoten. Op 16 mei 2011 kondigde Trump aan zich niet kandidaat te stellen voor de presidentsverkiezingen. Public Policy Polling beschreef de gebeurtenissen in mei 2011 als "een van de snelste stijgingen en dalingen in de geschiedenis van het presidentschap". In een peiling van USA Today en Gallup uit december 2011 stond Trump in de top zes van de tien meest geliefde levende mannen en vrouwen.

In 2013 was Trump een spreker op de Conservative Political Action Conference. Zijn toespraak werd niet drukbezocht. Hij besteedde vervolgens ruim 1 miljoen dollar aan een onderzoek naar een eventueel kandidaatschap voor de presidentsverkiezingen.^[bron?] In oktober 2013 verspreidden New Yorkse Republikeinen een memo, waarin zij Trump voorstelden om zich in 2014 kandidaat te stellen voor het gouverneurschap van de staat New York, tegen Andrew Cuomo. Trump zei dat hoewel New York problemen had en de belastingen te hoog waren, hij er geen groot belang bij had om aan de verkiezingen mee te doen. In februari 2015 besloot Trump zijn contract voor de televisieserie The Apprentice niet te verlengen, waardoor speculatie ontstond dat hij presidentskandidaat zou worden voor de verkiezingen van 2016.

Presidentiële campagne 2015 - 2016

Zie Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op 16 juni 2015 stelde Trump zich officieel kandidaat voor het ambt van president van de Verenigde Staten, namens de Republikeinse Partij. Op Twitter zette hij zijn persoonlijke leus: Make America Great Again.^[12]

Voorverkiezingen

Op 9 juli 2015 werden de resultaten van de eerste grote nationale peiling bekendgemaakt, die liet zien dat Trump op dat moment de grootste aanhang had onder de Republikeinse kandidaten. De peiling was uitgevoerd door The Economist en YouGov. Een peiling van de Suffolk University en USA Today vijf dagen later liet zien dat 17% van de Republikeinse stemmers Trump steunde en 14% Jeb Bush. Een peiling van The Washington Post en ABC News, die tussen 16 juli en 19 juli gehouden werd, had als uitslag dat 24% van de Republikeinse stemmers Trump aanhing en dat Scott Walker, de nummer twee van de peiling, een aanhang had van 13%. Uit een peiling van CNN en ORC onder Republikeinse stemmers bleek dat Trump met een steun van 18% de grootste steun had. Hij versloeg daarmee Jeb Bush, die een percentage van 15% kreeg. In de peiling van CBS News van 4 augustus stond Trump wederom op de eerste plaats met een steun van 24%. Tweede stond Bush met 13% steun en derde stond Walker met 10% steun. In september 2015 kwam een groep van veertig voorgangers op het hoofdkantoor van Trump in New York, waaronder Paula White van de New Destiny Christian Center, Robert Jeffress van de First Baptist Dallas en David Jeremiah van de Shadow Mountain Community Church.

Als reactie op een schietpartij in het Californische San Bernardino in december 2015 riep Trump op tot een volledige stop op immigratie van moslims naar de Verenigde Staten, "totdat onze congresleden hebben kunnen onderzoeken wat er aan de hand is".

In februari 2016 won Trump twee Republikeinse voorverkiezingen achter elkaar, in de staten New Hampshire en South Carolina. In Iowa werd hij tweede, na Ted Cruz.^[13]

Op 3 mei won Trump de voorverkiezingen in Indiana, waarmee hij zijn tegenstander Ted Cruz uitschakelde.^[14] Nadat Cruz en Kasich begin mei 2016 uit de race voor de nominatie stapten, was Trump de enige overgebleven kandidaat namens de Republikeinen.^[15] Op 9 mei stelde Trump Chris Christie, de gouverneur van New Jersey, aan als degene die een team moest samenstellen ingeval Trump de aankomende verkiezingen zou winnen.^[16] Trump kondigde zijn kandidatuur officieel aan op 16 juni 2015, vanuit zijn hoofdkantoor in Trump Tower in New York. Tijdens de start van zijn campagne speelde hij Rockin' in the free world af, tegen de zin van de singer-songwriter hiervan, Neil Young. Hij opende met de slogan "We are going to make our country great again."^{[Vertaling 3]} Daarbij zei hij toe de "beste banenpresident die God ooit gemaakt heeft" te worden. Op 20 juni ontsloeg hij zijn campagnemanager, Corey Lewandowski.^[17]

Op 18 juli 2016 hield Trumps vrouw Melania tijdens de Republikeinse Partijconventie een toespraak met passages die opmerkelijke overeenkomsten vertoonden met een speech van Michelle Obama uit 2008. Dit leidde tot veel ophef; gedacht werd in de eerste plaats aan een blunder van de speechschrijvers.^[18]

Nominatie

Op 20 juli werd Trump officieel voorgedragen als presidentskandidaat namens de Republikeinen^[19] en de volgende dag accepteerde hij de nominatie.^[20]

Midden augustus maakte Trump tijdelijk een duidelijke val in de peilingen en verloor veel aanhang in belangrijke staten. Hierop reorganiseerde hij zijn campagne en stelde Stephen Bannon aan als de nieuwe hoofdman.^[21] Een paar weken later had Trump de achterstand op zijn Democratische tegenstander Hillary Clinton weer grotendeels ingehaald.^[22]

Schandalen

Zie Anti-Trumpbeweging voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op 1 oktober 2016 bracht The New York Times het nieuws naar buiten dat Trump mogelijk 18 jaar lang nauwelijks of geen federale inkomstenbelasting had betaald, door een verlies van 916 miljoen dollar – dat hij begin jaren negentig als gevolg van slechte deals had gemaakt – op volledig legale wijze hiermee te verrekenen. Een week eerder had Clinton Trump ertoe aangespoord om zijn belastingaangiften te openbaren, tijdens hun eerste rechtstreekse verkiezingsdebat, daarbij suggererend dat hij ze niet wilde openbaren omdat weleens zou kunnen blijken dat hij nauwelijks belasting zou betalen.^[23]

Op 7 oktober, exact een maand voor de verkiezingen, raakte Trump flink in opspraak toen The Washington Post een videofragment uit 2005 vrijgaf waarin hij zich op een uiterst seksistische en minachtende manier over vrouwen uitliet.^[24] Hieropvolgend zegden meer dan 150 prominente Republikeinen hun steun aan de presidentskandidaat op, onder wie John McCain.^[25] Trump bood schriftelijk en op Facebook zijn excuses aan, maar dit werd in het algemeen als weinig overtuigend ervaren, mede omdat Trump tegelijk de gelegenheid vol aangreep om zijn Democratische tegenstander Hillary Clinton onderuit te halen.^[26] Op 10 oktober zei ook Paul Ryan, de belangrijkste Republikein in het Congres, in een telefonisch gesprek met partijgenoten dat hij Trump niet meer zou steunen.^[27] In de daaropvolgende dagen trad een aantal vrouwen in de openbaarheid met verklaringen dat zij door Trump ooit ongewenst waren betast. Onder hen waren de winnares van Miss Arizona USA uit 2001,^[28] een voormalig model en een vrouw die in 2007 had deelgenomen aan The Apprentice.^[29]

Na het bekend worden van het voornoemde videofilmpje maakte Trump een vrije val in de peilingen. Op 14 oktober staakte hij zijn campagne in de staat Virginia volledig. Zijn achterstand op Clinton was hier zo groot geworden dat Trumps team hem geen enkele kans meer gaf.^[30]

Verkozen tot president

Kort voor de verkiezingen lag Clinton nog voor in de meeste peilingen. Op 8 november won Trump echter, tegen de algehele verwachtingen in, onder meer in de belangrijke staten Florida, Ohio, Pennsylvania en North Carolina. Hiermee behaalde hij de overwinning.^[31] In aantallen kiezers (de popular vote) behaalde Trump overigens nagenoeg 3 miljoen stemmen minder dan zijn tegenstander Clinton. Door de wijze waarop het Amerikaanse kiesstelsel werkt, haalde Trump echter de drempel van 270 leden van het kiescollege ruimschoots.^[32][33] In de dagen nadat Trump was verkozen werd in veel grote steden van de VS gedemonstreerd.

Presidentiële eed

Op 20 januari 2017 legde Trump de presidentiële eed af. In zijn eerste toespraak als president benadrukte hij dat vanaf nu de Verenigde Staten in alles op de eerste plaats zouden komen.^[34]

Presidentschap

Zie Kabinet-Trump voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Vrijwel meteen na zijn aantreden als president baarde Trump internationaal veel opzien door omstreden beslissingen. Zo ondertekende hij reeds op 25 januari het uitvoeringsbesluit voor de te bouwen muur langs de Mexicaans-Amerikaanse grens.^[35] Een week na zijn inauguratie stelde hij een inreisverbod in dat zou gaan gelden voor zeven islamitische landen. Dit verbod werd echter door diverse federale rechtbanken opgeschort, net als een aangepaste versie ervan in maart.^[36]

Covfefe

Trump schreef op 31 mei 2017 in een tweet het onbestaande woord covfefe. De tweet luidde: "Despite the constant negative press covfefe". Op het internet werd er vervolgens met verbazing gereageerd. Twitter overstroomde^[37] met mensen die zich afvroegen wat Trump exact bedoelde. #covfefe was tijdelijk de meest gebruikte hashtag.

Op diezelfde 31 mei vroeg Yahoo!-journalist Hunter Walker tijdens de persbriefing van het Witte Huis aan perschef Sean Spicer of mensen niet ongerust moeten zijn over de ietwat "incoherente" tweet verstuurd door president Trump en vroeg zich tevens af waarom de tweet zolang online bleef staan. Spicer antwoordde dat "de president en een kleine groep mensen precies weten wat hij bedoelde". Conservatief columnist Jonah Goldberg zag in National Review twee mogelijke interpretaties van Spicer's verklaring. Als Spicer de waarheid sprak tijdens de briefing, wat Goldberg sterk betwijfelt, dan is dit absurd omdat de president geen cryptische berichten via Twitter zou mogen verzenden. De uitspraak kan ook een leugen zijn, wat volgens de columnist betekent dat het Witte Huis zelfs de kleinste fout als een typo niet kan toegeven, wat veel onthult over de werking van het Witte Huis.^[38]

Over de hele wereld wordt er aandacht besteed aan #covfefe; ondertussen ook wel #covfefe-gate genoemd. Wereldwijd schrijven diverse media over het woord. De tweet is door Trump verwijderd. Wel vraagt de president zich af of er iemand is die de ware betekenis van covfefe kan achterhalen.^[39] Het Democratische lid van het Huis van Afgevaardigden Mike Quigly diende een amendement in, Communications Over Various Feeds Electronically for Engagement Act (C.O.V.F.E.F.E Act), om ook uitlatingen via sociale media van de president onder de Presidential Records Act te laten vallen en zo te bewaren.^[40]

Afzettingsprocedure (impeachment)

Zes democratische Congresleden zijn een afzettingsprocedure begonnen tegen Trump.^[41]

Competentie voor uitoefening van het ambt

Afgezien van afzetting (impeachment) kent de Amerikaanse grondwet nog een tweede procedure om een zittende president uit zijn ambt te ontzetten, namelijk via toepassing van het ‘’ 25ste Amendment’’, namelijk in het geval dat “hij/zij niet in staat is om de bevoegdheden en verplichtingen van zijn ambt uit te oefenen”. Tweemaal initieerden in 2017 Congresleden, t.w. Jamie Raskin ® en Jackie Speier (D) het op gang brengen van deze 25ste Amendment-procedure. In het eerste geval betrof het de zoveelste agressieve rancuneuze tweet van de president aan een duo t.v.-presentatoren van MSNBC: “Beneden de waardigheid van de president!” In het tweede geval was Speier’s belangrijkste argument dat de president “wispelturig gedrag en mentale onstabiliteit” vertoont, dat het land in groot gevaar brengt”. Directe aanleiding hiervoor vormden voor haar, enerzijds Trumps wijze van omgaan met de door extreem-rechtse groepen uitgelokte rellen in Charlottesville, en anderzijds Trumps ondiplomatieke reacties op de provocaties van de Noord-Koreaanse dictator Kim-Jong-Un.

Behalve bovengenoemde voorbeelden waarin politici in het Capitool op zoek zijn naar de vraag welke minimale eisen gesteld moeten worden aan de mentale stabiliteit en gezondheid van de president, verdient vermelding wat er al kort na Trumps aantreden naar voren is gebracht uit professionele kringen van psychologen en psychiaters. Psycholoog John Gartner uit Baltimore verzamelde begin 2017 meer dan 25.000 handtekeningen van 'professionals in de geestelijke gezondheidszorg (ggz) aan Democratisch fractieleider Chuck Schumer. Kern van de petitie: “Mijn professionele oordeel luidt dat Donald Trump zo’n ernstige geestelijke ziekte toont, dat zulks het hem psychologisch onmogelijk maakt om op competente wijze de taken van de president van de Verenigde Staten te verrichten. Gelieve hem te ontslaan met volgens de procedure, ingevolge het 25th Amendment. Volgens Gartner bestaat Trumps mentale handicap uit de mix: 1 narcisme, paranoia, sociopathie en een scheutje sadisme. Gartner en zijn volgers achten de status quo dermate ernstig en gevaarlijk dat zij zich gelegitimeerd achten de eigen ethische beroepscode te overtreden. Deze code Goldwater rule houdt in dat het onethisch is om je als ggz-professional uit te spreken over de diagnose van iemand die je niet zelf hebt onderzocht en behandeld.

#MeToo

De kwestie van ongewenste seksuele benadering van vrouwen door Donald Trump (zie #Schandalen), flakkerde ook op na de wereldwijde #MeToo-golf van ontmaskeringen, die volgde op die van filmproducer Harvey Weinstein in oktober 2017. Tal van topmannen uit diverse maatschappelijke sectoren, zoals de media, de sport, de wetenschap enz. werden ermee geconfronteerd dat vrouwelijke collega's hun grensoverschrijdende intimidatie en machtsmisbruik niet langer duldden en voor het eerst wel durfden publiek te maken. Vrijwel in alle gevallen met terugtreden, dan wel onmiddellijk ontslag van deze hooggeplaatste machthebbers als gevolg.

Naast het vele malen onverwacht binnendringen in kleedkamers bij "zijn" missverkiezingen, lopen er tenminste 13 individuele beschuldigingen van vrouwen van seksueel overschrijdend gedrag tegen Trump, die dateren van voor zijn aantreden als president.^[42]]. Hij dreigde deze vrouwen gerechtelijk aan te klagen, maar heeft dat nog altijd niet in daden omgezet. Bij monde van zijn Witte Huis- woordvoerster Sarah Huckabee Sanders blijft Trump alles ontkennen.

Voorafgaand aan de tussentijdse verkiezing ter vervulling van de vacature van Senator voor de staat Alabama promootte president Trump - na aanvankelijke aarzeling wegens grote weerzin van de Republikeinen in de Senaat - voluit de kandidatuur van de Republikein Roy Moore. Tegen deze radicaal-christelijke oud-rechter zijn ettelijke beschuldigen ingediend van grensoverschrijdend seksueel gedrag met tienermeisjes, toen hij zelf begin dertig was. Naast zijn overige extreme opvattingen was dat voor de Republikeinen in het Capitool een reden om Moore eerst persona non grata te verklaren. Hij won echter de Republikeinse voorverkiezing van zijn gematigde Republikeinse tegenkandidaat in Alabama. Na de nipte overwinning van de Democratische kandidaat Doug Jones op 12 december 2017, feliciteerde Trump laatstgenoemde onmiddellijke met zijn overwinning zonder enige aandacht te schenken aan Moores claim op een hertelling. Deze eerste Democratische verkiezingswinst in Alabama na meer dan 20 jaar werd door onderzoekers verklaard uit de opkomst van in het bijzonder vrouwen en Afro-Amerikaanse kiezers.^[bron?]

Juridische zaken

Faillissementen

Vier van Trumps bedrijven hebben faillissement of surseance van betaling aangevraagd onder Hoofdstuk 11 van de United States Code. Volgens een verslag van Forbes uit 2011 waren die faillissementen te danken aan zijn hotels en casino's in Atlantic City (New Jersey) met te grote schulden.^[bron?] Zijn bedrijven die failliet zijn gegaan zijn: Trump Taj Mahal (1991), Trump Plaza Hotel (1992), Trump Hotel and Casino Resorts (2004) en Trump Entertainment Resorts (2009). Trump zei daarover:

I've used the laws of this country to pare debt. … We'll have the company. We'll throw it into a chapter. We'll negotiate with the banks. We'll make a fantastic deal. You know, it's like on 'The Apprentice'. It's not personal. It's just business."^{[Vertaling 4]}

Hij gaf aan dat andere "belangrijke ondernemers" hetzelfde deden.^[bron?]

Trump ging voor het eerst zakelijk failliet in 1991 toen Trump Taj Mahal zijn schulden niet meer kon betalen. Volgens Forbes was Trumps eerste faillissement het enige faillissement dat zijn persoonlijke rijkdom aantastte. Volgens Time was echter ook bij het faillissement in 2004 72 miljoen dollar van Trumps eigen geld betrokken.^[bron?]

Op 2 november 1992 diende Trump Plaza Hotel een reorganisatieplan in in het kader van een faillissementsaanvraag (en dus bescherming tegen schuldeisers). In het plan ging Trump ermee akkoord om een aandeel van 49% in het hotel te geven aan Citibank en vijf andere geldschieters. In ruil daarvoor zou Trump betere voorwaarden krijgen over het overgebleven schuldbedrag van ruim $ 550 miljoen, dat hij nog aan de geldschieters verschuldigd was. Ook mocht hij als tegenprestatie zijn positie als directeur behouden, hoewel hij niet meer betaald zou krijgen en hij geen rol meer zou krijgen in de dagelijkse zaken van het bedrijf.^[bron?]

In de herstructurering naar aanleiding van deze twee faillissementen had Trump in 1994 een groot deel van zijn persoonlijke schuld van 900 miljoen dollar en een groot deel van zijn zakelijke schuld van bijna $ 3,5 miljard laten verdwijnen. Hoewel hij zijn jacht, Trump Princess, en zijn vliegtuigmaatschappij, Trump Shuttle, die hij in 1989 had gekocht, afstond, lukte het hem om Trump Tower in New York en drie casino's in Atlantic City in zijn bezit te houden. Trump verkocht zijn aandeel in West Side Yards aan een Aziatische ontwikkelaar naar aanleiding van onderhandelingen met Chase Manhattan Bank. Trump zou een premie hebben ontvangen voor het plaatsen van zijn bekende naam op de gebouwen die hij liet bouwen.^[bron?] In 1995 voegde hij de casino's die hij bezat samen in het bedrijf Trump Hotels & Casino Resorts, dat beursgenoteerd was. De vastgoedaanwinsten werden een bron van rijkdom, ook toen de winsten tegenvielen.^[bron?]

Trumps derde zakelijke faillissement vond plaats op 21 oktober 2004, toen Trump Hotels & Casino Resorts de herstructurering van zijn schulden aankondigde. Volgens het plan zou Trumps eigenaarschap van 56% worden verkleind naar 27% en zouden obligatiehouders aandelen ontvangen in ruil voor de kwijtschelding van een deel van de schuld.^[bron?] Trump Hotels werd gedwongen om surseance van betaling aan te vragen om overeind te blijven. Nadat Trump Hotels & Casino Resorts een faillissement had aangevraagd, koos Trump ervoor afstand te doen van zijn positie als bestuursvoorzitter van het bedrijf. Hij bleef echter wel voorzitter van de raad van bestuur. In mei 2005 volgde een doorstart en kreeg het bedrijf de naam Trump Entertainment Resorts Holdings.

Zijn meest recente faillissement deed zich voor in 2009. Trump Entertainment Resorts vroeg faillissement aan vier dagen nadat Trump had aangekondigd af te treden als lid van de raad van bestuur. Op dat moment had Trump Entertainment Resorts drie bezittingen in Atlantic City: Trump Taj Mahal, Trump Plaza en Trump Marina, waarvan de laatste verkocht werd in 2011. Begin augustus 2014 spande Trump een rechtszaak aan om zijn naam te laten verwijderen van Trump Plaza Hotel and Casino en de voorzieningen van de Taj Mahal in Atlantic City, omdat hij het bedrijf niet meer bestuurde. In 2014 diende Trump Entertainment Resorts opnieuw een aanvraag voor een faillissement in. Trump was toen echter niet meer de eigenaar van het bedrijf.

Rechtszaken

In 1973 klaagde het Justice Department het bedrijf Trump Management Corporation aan, toen Trump de directeur van dat bedrijf was. Zijn vastgoedbedrijf werd aangeklaagd omdat het zwarte huurders zou discrimineren. Trump heeft nooit bekend. In 1975 werd buiten de rechtszaal een schikking getroffen.

In maart 1990 dreigde Trump het bedrijf Janney Montgomery Scott aan te klagen. Een analist van het bedrijf zei dat Trumps Taj Mahal in Atlantic City "records zou breken," maar voor het einde van het jaar zou mislukken. Trump zei dat hij het bedrijf zou aanklagen, tenzij de analist zou worden ontslagen. De analist weigerde de uitspraken terug te trekken en werd uiteindelijk ontslagen. In november 1990 diende de Taj Mahal een faillissementsaanvraag in. De analist klaagde Trump vervolgens aan voor 2 miljoen dollar. De zaak werd uiteindelijk geschikt. De uitspraken van de analist over de Taj Mahal werden later "verbazingwekkend nauwkeurig" genoemd.^[bron?]

Tijdens de kredietcrisis in 2008 had Trump moeite voldoende appartementen te verkopen in Trump International Hotel and Tower in Chicago. Toen hij de prijzen wilde verlagen om zo de verkopen te laten toenemen, weigerde de lener, Deutsche Bank, dit. Trump redeneerde dat de financiële crisis en de daardoor veroorzaakte daling van de vastgoedmarkt niet binnen zijn controle lagen, en gebruikte een clausule in het contract om de lening niet meer te betalen. Trump klaagde de Deutsche Bank vervolgens aan vanwege gezichtsverlies en de Deutsche Bank diende ook een rechtszaak tegen Trump in. Beide partijen besloten uiteindelijk hun rechtszaken te laten vallen en de verkoop van de appartementen ging door.

In september 2011 werd in hoger beroep het uiteindelijke vonnis vastgesteld in een rechtszaak van Trump tegen auteur Timothy L. O'Brien. Trump eiste een bedrag van 5 miljard dollar van O'Brien, omdat O'Brien in zijn boek TrumpNation: The Art of Being The Donald uit 2006 had geschreven dat Trumps vermogen in werkelijkheid tussen de 150 en 250 miljoen dollar bedroeg, in plaats van de miljarden dollars die Trump in 2005 had verklaard te hebben. Volgens Trump had die onderschatting, die de auteur volgens hem uit boosheid in het boek had gezet, ertoe geleid dat zakenovereenkomsten waren mislukt en dat Trump gezichtsverlies had geleden. Een rechter uit New Jersey wees Trumps geldclaim af en in hoger beroep besloot een rechter het vonnis van de rechter uit New Jersey te handhaven wegens de samenhang van de drie vertrouwelijke bronnen van O'Brien.^[bron?]

In 2013 klaagde Trump Bill Maher aan voor 5 miljoen dollar, nadat Trump zijn geboortebewijs had laten zien. Maher had in The Tonight Show gezegd dat hij Trump zou belonen met een bedrag van 5 miljoen dollar voor een goed doel als Trump, die langdurig het Amerikaans staatsburgerschap van president Obama in twijfel had getrokken, zou bewijzen dat hij niet de zoon was van een orang-oetan. Volgens Trump was het aanbod serieus en geen grap. Trump trok de rechtszaak echter acht weken later in.^[bron?]

Op 24 augustus 2013 diende de procureur-generaal van de staat New York, Eric Schneiderman, een rechtszaak in tegen Trump voor het afzetten van ruim 5.000 mensen voor 40 miljoen dollar door zijn vastgoedtechnieken te onderwijzen in een trainingsprogramma met winstoogmerk, onder de naam Trump University. Het Manhattan Supreme Court had de aanklacht eerder afgewezen. Op 30 januari 2014 wees ook de rechtbank van New York alle aanklachten af, behalve het onderdeel over vergunningen. In oktober 2014 vond de rechtbank dat Trump alleen aansprakelijk kon worden gesteld voor het niet hebben van een vergunning voor zijn investeringsschool. Van de drie nog lopende rechtszaken^[43] zou er in ieder geval een naar verwachting nog voor de presidentsverkiezingen voor de rechter worden gebracht.^[44][45] Op 18 november 2016 werd bekend dat Trump in deze zaak een schikking van 25 miljoen dollar had getroffen. Wegens het schenden van onderwijswetten moest hij bovendien 1 miljoen dollar aan de staat betalen.^[46]

In augustus 2014 trof Trump een schikking met Miss Pennsylvania Sheena Monnin, waarin Monnin 5 miljoen dollar moest betalen. Zij beweerde dat de resultaten van Miss USA 2012 waren gemanipuleerd. Monnin schreef op haar Facebookpagina dat een andere deelnemer haar had verteld dat zij tijdens een repetitie een lijst had gezien met de vijf finalisten in de uiteindelijke volgorde. Monnin stond vervolgens haar titel Miss Pennsylvania af. Volgens Trumps advocaat was een lucratieve sponsordeal met BP door de beschuldigingen mislukt en dreigden de beschuldigingen vrouwen te ontmoedigen om deel te nemen aan de wedstrijden van Miss USA. Volgens Monnin bleek uit getuigenissen van de Miss Universe Organization en van Ernst & Young dat de vijftien eerste plaatsen van de schoonheidswedstrijd niet door de jury, maar door de directeuren van de schoonheidswedstrijd werden bepaald. Volgens de voorwaarden van de schikking hoefde Monnin haar verklaringen niet in te trekken. Zij zei het volgende: "Standing on truth has cost me much."^{[Vertaling 5]}

In 2015 klaagde Trump Palm Beach County voor 100 miljoen dollar aan, omdat volgens hem ambtenaren de Federal Aviation Administration onder druk hadden gezet om vliegtuigen die naar Palm Beach International Airport vlogen specifiek over zijn landgoed, Mar-A-Lago, te sturen. Het vliegverkeer zou de bouw van het gebouw en de sfeer verstoren. Trump was twee keer eerder ook een rechtszaak begonnen wegens geluidsoverlast van het vliegveld.^[bron?]

In 2015 spande Trump een rechtszaak voor 10 miljoen dollar aan tegen José Andrés omdat Andrés zich zou hebben teruggetrokken uit een overeenkomst over de opening van een restaurant in de Old Post Office in Washington D.C..

Vermeende zaken met criminele families

Zowel journalist David Cay Johnston, die een Pulitzerprijs won, als onderzoeksjournalist Wayne Barrett, die in 1992 een biografie van Trump schreef, heeft beweerd dat Trump en zijn bedrijven zaken hebben gedaan met aan de Amerikaanse maffia gerelateerde families uit New York en Philadelphia. Trump kocht het perceel in Atlantic City waar hij later Trump Plaza zou laten bouwen voor twee keer de marktprijs van Salvatore Testa, een lid van een criminele familie uit Philadelphia. Daarnaast zouden twee bedrijven van maffialid Nicodemo Scarfo volgens een verslag uit 1986 van de Commission of Investigation van de staat New Jersey betrokken zijn geweest bij de bouw van het casino. Trump Tower en andere bezittingen in New York werden gebouwd met beton van een bedrijf waarvan Anthony Salerno, de leider van de misdaadfamilie Genovese, en Paul Castellano, de leider van de misdaadfamilie Gambino, de eigenaren waren. Hoewel Trump in 1979 deel uitmaakte van een onderzoek naar omkoping en in 1981 werd ondervraagd in een onderzoek naar afpersing, leidde geen van beide onderzoeken tot strafrechtelijke vervolging.^[47]

Trump liep eens weg uit een interview in het televisieprogramma BBC Panorama, nadat hem gevraagd werd waarom hij een jaar zaken bleef doen met Felix Sater, een voormalige veroordeelde, nadat bekend was geworden dat deze banden had met de maffia en Russische criminelen en dat hij in 1998 werd verdacht van afpersing. Sater noemde zichzelf de "hoofdadviseur van Donald Trump", een titel die door Trumps woordvoerders werd ontkend.^[48]

Privéleven

De in Queens geboren Donald Trump heeft twee broers, Fred jr. (overleden) en Robert S. Trump, en twee zussen, Maryanne en Elizabeth. Zijn oudere zus Maryanne is een rechter van het Hof van Beroep voor het 3e circuit.

In 1977 trouwde Trump met de Tsjechische Ivana Zelníčková. Ze kregen samen drie kinderen, Donald jr. (1977), Ivanka (1981) en Eric (1984), en scheidden in 1992. In 1993 trouwde Trump met Marla Maples. Trump en Maples hebben samen één kind, Tiffany (1993). Het paar scheidde op 8 juni 1999.

Sinds 2005 is Trump getrouwd met de Sloveense Melania Knauss. Met Knauss heeft hij een zoon, Barron William Trump (2006).

Trump heeft negen kleinkinderen: vijf van zijn zoon Donald jr., drie van zijn dochter Ivanka en één van zijn zoon Eric.

Trump is presbyteriaan.^[49] Dochter Ivanka heeft zich in 2009 bekeerd tot het jodendom.^[50]

Prijzen en onderscheidingen

• Gaming Hall of Fame (benoeming in 1995)
• Ster op de Hollywood Walk of Fame (2007)
• Ride of Fame (benoeming in 2010)
• Eredoctoraat in bedrijfseconomie van de Robert Gordon University (2010)
• Eredoctoraat in business van de Liberty University (2012)
• WWE Hall of Fame (benoeming in 2013)
• TIME's Person of the Year (2016)

Bibliografie (selectie)

Zie Bibliografie van Donald Trump voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Trump heeft een aantal boeken geschreven, waaronder:

• Trump: The Art of the Deal (1987), medeauteur: Tony Schwartz
• Trump: Surviving at the Top (1990)
• Trump: The Art of Survival (1991)
• Trump: The Art of the Comeback (1997), medeauteur: Kate Bohner.
• The America We Deserve (2000), medeauteur: Dave Shiflett
• Trump: How to Get Rich (2004)
• The Way to the Top: The Best Business Advice I Ever Received (2004)
• Trump: Think Like a Billionaire: Everything You Need to Know About Success, Real Estate, and Life (2004)
• Trump: The Best Golf Advice I Ever Received (2005)
• Why We Want You to be Rich: Two Men – One Message (2006), medeauteur: Robert Kiyosaki.
• Think Big and Kick Ass in Business and Life (2007), medeauteur: Bill Zanker
• Trump: The Best Real Estate Advice I Ever Received: 100 Top Experts Share Their Strategies (2007)
• Trump 101: The Way to Success (2007)
• Trump Never Give Up: How I Turned My Biggest Challenges into Success (2008)
• Think Like A Champion: An Informal Education in Business and Life (2009)
• Midas Touch: Why Some Entrepreneurs Get Rich-And Why Most Don't (2011), medeauteur: Robert Kiyosaki
• Crippled America: How to Make America Great Again (2015)

Wetenswaardigheden

• Bioloog Vazrick Nazari noemde een door hem ontdekte nachtvlinder met opvallende hoofdtooi (Neopalpa donaldtrumpi) naar Donald Trump.^[51]

Externe links

• Website Donald Trump