Die Loreley

Die Loreley is een figuur uit de Duitse literatuur die, onder andere, is vereeuwigd in een gedicht van Heinrich Heine. De nimf die met haar gezang schippers afleidt van de gevaarlijke stroomversnellingen bij de gelijknamige rots maakte haar eerste optreden in de Lore Lay van Clemens Brentano in 1801.

Heine

De versie van Heine is echter zonder twijfel het bekendst, zeker in de vertolking van Friedrich Silcher, hoewel er in de 19e eeuw meer dan veertig gezongen versies van dit gedicht in omloop waren, onder andere van Liszt en Clara Schumann. Later beschouwde men het als tamelijk sentimenteel volkslied. Er werd beweerd^[1] dat het lied zo populair was dat zelfs de nazi's het werk niet durfden verbieden, en het toeschreven aan 'een onbekende Duitse dichter'. De Lorelei vond echter niet alleen een nationale, maar ook een internationale echo, en is nog steeds zonder twijfel zijn bekendste werk.tim

Ich weiß nicht, was soll es bedeuten,
Daß ich so traurig bin,
Ein Märchen aus uralten Zeiten,
Das kommt mir nicht aus dem Sinn.

Die Luft ist kühl und es dunkelt,
Und ruhig fließt der Rhein;
Der Gipfel des Berges funkelt,
Im Abendsonnenschein.

Die schönste Jungfrau sitzet
Dort oben wunderbar,
Ihr gold'nes Geschmeide blitzet,
Sie kämmt ihr goldenes Haar,

Sie kämmt es mit goldenem Kamme,
Und singt ein Lied dabei;
Das hat eine wundersame,
Gewalt'ge Melodei.

Den Schiffer im kleinen Schiffe,
Ergreift es mit wildem Weh;
Er schaut nicht die Felsenriffe,
Er schaut nur hinauf in die Höh'.

Ich glaube, die Wellen verschlingen
Am Ende Schiffer und Kahn,
Und das hat mit ihrem Singen,
Die Loreley getan.

Noten