De Smurfin: verschil tussen versies

De Smurfin
Originele titel	La Schtroumpfette
Stripreeks	De Smurfen
Volgnummer	3
Scenario	Peyo, Yvan Delporte
Tekeningen	Peyo
Pagina's	62
Eerste druk	1967
ISBN	9789031401284 (Dupuis)
	9789002237973 (SU)
Albums
Portaal    Strip

De Smurfin is het derde stripalbum in de reeks De Smurfen. In dit album leren de Smurfen de Smurfin kennen. Het album werd voor het eerst uitgegeven in 1967 door Dupuis. Sinds 2009 wordt het album met een licht gewijzigde cover en herziene belettering uitgegeven bij Standaard Uitgeverij.

Naast het titelverhaal bevat het album ook het verhaal Honger bij de Smurfen. Dit verhaal verscheen in 1961 ook als mini-récit - een klein verhaal dat zelf geplooid moest worden - met titel La faim des Schtroumpfs bij Spirou in 1961. Het is echter helemaal hertekend voor de albumversie van 1967 en werd zo voorgepubliceerd in Spirou in 1966 en 1967 (nummers 1496-1500). De Smurfin werd erin voorgepubliceerd in 1966 (nummers 1459-1484).^[1]

De verhalen

De Smurfin

Gargamel wil zich wreken op de Smurfen en maakt daarom een vrouwelijke Smurf, een Smurfin. Het wordt een erg lelijk schepseltje met zwarte haren, een simpel jurkje en een dikke neus. De Smurfin wordt in het bos gevonden door een andere Smurf, die haar naar het dorp brengt. Daar is iedereen erg benieuwd naar haar, maar niemand weet hoe haar te behandelen.

Haar karakter is vreselijk en de Smurfen worden haar stilaan moe, waarna ze de risee van het dorp wordt. De Smurfen gaan haar pesten door haar wijs te maken dat ze dik is. Smurfin wordt hierdoor diep ongelukkig. Grote Smurf besluit haar te helpen door het lelijke eendje om te toveren tot een beeldschone verschijning met lang blond haar, waar alle Smurfen ineens als een blok voor vallen. Plots verdragen de Smurfen ook al haar grillen, zelfs in die mate dat een van hen bereid is een grote sluis open te zetten. Het dorp stroomt onder en het loopt maar net goed af.

De Grote Smurf veegt Smurfin de mantel uit. Hierop maakt de Smurfin bekend dat ze door Gargamel is gestuurd. De Smurfen kunnen het haar uiteindelijk vergeven, maar de Smurfin beseft dat ze de eendracht onder de Smurfen ondermijnt en vertrekt stilletjes. De Smurfen vinden het spijtig, maar ze zijn hun verdriet al snel weer vergeten als ze Gargamel een soortgelijke poets besluiten te bakken als die hij hun heeft geleverd: ze sturen Gargamel een afgrijselijke vrouw.

Honger bij de Smurfen

De voorraadschuur van de Smurfen brandt in het putje van de winter compleet af. Zonder voedsel kunnen ze niets anders dan wegtrekken uit het dorp. Ze vinden een oud kasteel, maar de kasteelheer is arm en heeft ook niets te eten. Een muisje toont de Smurfen per toeval de weg naar een immense verborgen schat. De heer is weer schatrijk en hij bedankt de Smurfen door genoeg eten voor ze te kopen voor de hele winter.

Tekenfilm

Dit verhaal is ook in een tekenfilm omgezet. Er zijn echter wel een aantal punten anders. In het stripverhaal stuurt Gargamel de Smurfin enkel af op de Smurfen om hen zo last te bezorgen, in de tekenfilmversie houdt hij ook contact met haar met een toverspiegel. Haar grillen houden ook op nadat Grote Smurf haar heeft omgevormd. Ook het einde is anders: in de tekenfilm lokt de Smurfin de Smurfen in de val van Gargamel en helpt zij hen er ook weer uit.

De tekenfilmversie van Honger bij de Smurfen heet De Spooksmurf. Hierin komt ook Smurfin voor, wat niet het geval is in het stripverhaal.