Christine Lagarde: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
|||
Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Infobox ambtsbekleder |
{{Infobox ambtsbekleder |
||
| naam = Christine |
| naam = Christine Hoertje |
||
| nationaliteit = [[Frankrijk|Frans]] |
| nationaliteit = [[Frankrijk|Frans]] |
||
| afbeelding = Lagarde, Christine (official portrait 2011).jpg |
| afbeelding = Lagarde, Christine (official portrait 2011).jpg |
Versie van 23 okt 2019 09:53
Christine Hoertje | ||||
---|---|---|---|---|
Christine Madeleine Odette Lagarde
| ||||
Geboren | 1 januari 1956 te Parijs | |||
Politieke partij | UMP | |||
Beroep | Bestuurster, politica, advocate, zakenvrouw | |||
Handtekening | ||||
Directeur van het IMF | ||||
Aangetreden | 5 juli 2011 | |||
Einde termijn | 12 september 2019 | |||
Minister van Economische Zaken, Financiën en Industrie | ||||
Aangetreden | 19 juni 2007 | |||
Einde termijn | 29 juni 2011 | |||
President | Nicolas Sarkozy | |||
Premier | François Fillon | |||
Voorganger | Jean-Louis Borloo | |||
Opvolger | François Baroin | |||
Minister van Landbouw en Visserij | ||||
Aangetreden | 18 mei 2007 | |||
Einde termijn | 19 juni 2007 | |||
President | Nicolas Sarkozy | |||
Premier | François Fillon | |||
Voorganger | Dominique Bussereau | |||
Opvolger | Michel Barnier | |||
Gedelegeerd minister van Buitenlandse Handel | ||||
Aangetreden | 31 mei 2005 | |||
Einde termijn | 18 mei 2007 | |||
President | Jacques Chirac | |||
Premier | Dominique de Villepin | |||
Voorganger | Christian Jacob | |||
Opvolger | - | |||
|
Christine Madeleine Odette Lagarde (Parijs, 1 januari 1956), is sinds juli 2011 directrice van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Daarvoor was zij een Frans politica van de UMP en voormalig advocate en zakenvrouw. Op 12 september 2019 legt zij haar functie bij het IMF neer. Naar verwachting wordt zij in oktober 2019 benoemd tot voorzitter van de Europese Centrale Bank.
Biografie
Opleiding en zakelijke carrière
Lagarde werd geboren als Christine Lallouette in het 9e arrondissement. Ze is het oudste kind van Robert Lallouette, een universitair docent — die overleed toen ze zeventien jaar oud was — en lerares Nicole. Ze heeft drie jongere broers.[1] Als tiener beoefende ze het synchroonzwemmen, waarin ze het tot het Franse nationale team bracht.[2]
Ze volgde middelbaar onderwijs in Le Havre en Bethesda in de VS[3] en liep stage in het Capitool, als assistent van William Cohen.[4] In Parijs voltooide ze haar rechtenstudie en ze behaalde een maîtrise aan het Institut d'études politiques d'Aix-en-Provence. Nadat ze in Parijs was toegelaten als advocaat, ging ze in 1981 bij het internationale advocatenkantoor Baker & McKenzie werken. Lagarde specialiseerde zich in het arbeids- en mededingingsrecht en 'mergers & acquisitions'. In 1999 werd ze in Chicago als eerste vrouw benoemd tot bestuursvoorzitter van het kantoor.[3][2]
Politieke carrière
In 2005 werd ze door Dominique de Villepin gevraagd voor de positie van gedelegeerd minister van Buitenlandse Handel. Haar wens was om de Franse arbeidswetgeving naar Angelsaksisch model te hervormen en te liberaliseren. Ze nam in deze periode deel aan onderhandelingen met de Wereldgezondheidsorganisatie.[4]
Ze was minister van Buitenlandse Handel van 2005 tot 2007 en minister van Landbouw en Visserij van mei tot juni 2007. In het tweede kabinet-Fillon volgde ze Jean-Louis Borloo op als minister van Economische Zaken, een positie die ze ook vervulde in het derde kabinet-Fillon. Hiermee is ze de eerste vrouw die deze functie in een G8-land heeft bekleed.
Strafzaak
Op 4 augustus 2011 gaf het Franse Hof van Justitie van de Republiek de aanbeveling een onderzoek te openen naar haar rol bij de betaling van een schadevergoeding van 403 miljoen euro aan de zakenman Bernard Tapie in 2008. De betaling was het gevolg van een arbitrage in het geschil tussen Bernard Tapie en de Franse bank Crédit Lyonnais, rond de verkoop van de onderneming Adidas. Lagarde was toen minister van Financiën en Economische Zaken. Ze werd als ‘témoin assisté’ in deze affaire verschillende malen ondervraagd door de politie. Ook vond er een huiszoeking plaats. Zelf ontkende ze iets fout te hebben gedaan.[5][6] Op 19 december 2016 werd ze door het Hof schuldig bevonden aan strafbare nalatigheid, zonder dat dit echter tot een straf leidde of tot een inschrijving op haar strafregister, vanwege haar "persoonlijkheid" en "internationale reputatie".[7] Het IMF liet weten achter haar te blijven staan.[8]
Directeur van het IMF
Op 28 juni 2011 werd Lagarde als eerste vrouw benoemd tot directeur van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), ter vervanging van Dominique Strauss-Kahn. Zij nam deze positie op 5 juli 2011 voor een periode van vijf jaar in.[9] In februari 2016 werd haar mandaat, vanaf juli, bij consensus door de raad van bestuur van het IMF voor vijf jaar verlengd. Ze had hierbij de steun van grote landen zoals de Verenigde Staten, Duitsland en uiteraard Frankrijk.[10] Op 12 september 2019 legt zij haar functie bij het IMF neer.[11]
Voorzitter ECB
Naar verwachting wordt zij in oktober 2019 benoemd tot voorzitter van de Europese Centrale Bank.[11] De benoeming geldt voor een periode van acht jaar waarmee Lagarde tot 2027 de ECB gaat leiden.
Invloed
In 2009 stond Lagarde op de zeventiende plaats in een door Forbes Magazine samengestelde lijst van de meest invloedrijke vrouwen ter wereld. Time Magazine rekende haar in dat jaar tot de top honderd wereldleiders. De Wall Street Journal plaatste haar in 2009 op de vijfde plek in een lijst van de beste bestuursvrouwen van Europa.[3]
Erkenning
Lagarde werd in 2000 benoemd tot Ridder in het Franse Legioen van Eer en in 2012 bevorderd tot Officier. Ze werd benoemd tot Commandeur in de Franse Orde van Verdienste voor de Landbouw in 2008.
Op 29 oktober 2012 kreeg ze in Kortrijk een eredoctoraat van de KU Leuven.
Zie ook
Voorganger: John Lipsky (a.i.) |
Directeur van het IMF 2011-heden |
Opvolger: - |
Voetnoten
- ↑ (en) Lagarde profile: An alternative to the conventional politician, door John Lichfield in The Independent, 20 mei 2011. Geraadpleegd op 20 mei 2011.
- ↑ a b (en) Christine Lagarde: 'There should never be too much testosterone in one room', The Independent, 7 februari 2011. Geraadpleegd op 21 mei 2011.
- ↑ a b c (en) Biografie van Christine Lagarde op de website van het Franse Ministerie van Economie, Financiën en Industrie. Geraadpleegd op 21 mei 2011.
- ↑ a b (fr) Christine Lagarde, portrait de la première femme ministre de l'économie, Politique.net, 27 maart 2008. Geraadpleegd op 21 mei 2011.
- ↑ IMF-baas Lagarde naar de rechtbank?; Openbare bank; 20 maart 2003
- ↑ Huiszoeking bij IMF-baas Lagarde in Parijs; De Standaard; 20 maart 2013
- ↑ (en) Guilty Verdict for I.M.F. Chief Christine Lagarde: A Primer, The New York Times, 19 december 2016
- ↑ (en) Landon Thomas jr., Liz Alderman en Aurelien Breedendec, I.M.F. Stands by Christine Lagarde, Convicted of Negligence, The New York Times, 19 december 2016
- ↑ (en) Rushe, Dominic (28 juni 2011). "Christine Lagarde named IMF head". The Guardian. Geraadpleegd op 28 juni 2011.
- ↑ (fr) Christine Lagarde, un nouveau mandat au FMI, parismatch.com, 19 februari 2016
- ↑ a b Lagarde neemt ontslag als IMF-directeurDe Gelderlander, 16 juli 2019.