Charlie Charlie Challenge: verschil tussen versies

(/✂/→)

Dit artikel komt mogelijk voor verwijdering in aanmerking.

Het overleg hierover wordt gevoerd op deze discussiepagina. Iedereen is welkom daaraan bij te dragen.
Zie voor meer informatie: Waarom staat mijn artikel op de beoordelingslijst. Voel je vrij het artikel te .
Haal de pagina echter niet leeg en verwijder deze boodschap niet voordat de discussie gesloten is.

De Charlie Charlie Challenge is een spel waarbij men naar verluidt een 'geest' oproept die 'Charlie' heet.Citefout: Na het label <ref> ontbreekt het afsluitende label </ref> Het spel zou al decennialang gespeeld worden in Spaanstalige landen. In april 2015 besteedde een radioprogramma uit de Dominicaanse Republiek er een item aan, waarna er een internationale hype/rage ontstond. Eind mei 2015 bereikte de hype Nederland.^[1] Verwacht werd dat de rage snel weer zou overwaaien.^[1]

De Charlie Charlie Challenge is een opvolger van het ouijabord,^[bron?] ook wel 'glaasje draaien' genoemd. Dit bord werd op de markt gebracht door de firma Parker brothers. Met het bord wordt gesuggereerd dat men overleden personen kan oproepen en hen vragen kan stellen.

Regels en verloop

Om het te spelen zijn alleen een stuk papier en twee potloden (of pennen) nodig. Het papier wordt in vier kwadranten verdeeld door er een groot kruis op te tekenen. In de bovenste twee kwadranten wordt 'ja' en 'nee' geschreven en in de onderste twee 'nee' en 'ja' (of vice versa). Eén potlood wordt vervolgens op een van de lijnen op het papier gelegd en het andere potlood wordt dan voorzichtig op het onderliggende potlood gebalanceerd. Bij het stellen van een vraag aan de veronderstelde geest, moet het bovenste potlood gaan bewegen en op die manier antwoord geven.^[2][1]

Bij aanvang van het spel wordt de geest opgeroepen met "Charlie, Charlie, kunnen we spelen?"^[2] of "Charlie, Charlie, ben je daar?".^[1] Geven de potloden "ja" aan, dan kan het spel beginnen.^[2][1] Om het spel te beëindigen moeten de spelers "Charlie, Charlie, kunnen we stoppen" roepen.^[2]

De vele filmpjes op Youtube en andere social media geven geen duidelijkheid.^[bron?] Bij sommigen wordt de indruk gewekt dat het werkt, bij anderen niet.^[bron?] Volgens de regels van het spel mag je niet filmen tijdens het spel.^[bron?]

Reacties

Reacties op het fenomeen zijn wisselend. Veel kinderen en jongeren vinden het eng of griezelig, maar proberen het omdat het bij hen spanning opwekt. Sommigen schrikken zich rot als de potloden bewegen, anderen geloven niet dat er echt geesten achter zitten.^[2][1][3] Veel ouders, vooral uit christelijke hoek, zijn ongerust omdat "er nare dingen kunnen voortkomen uit jezelf openstellen voor die andere wereld."^[2] In een hoofdredactioneel commentaar verklaarde het Reformatorisch Dagblad dat geesten aanroepen 'bepaald niet onschuldig' is: "Een opmerking dat de geest van Charlie alleen maar fictie is, doet dus geen recht aan de notie van de Bijbel dat de wereld van de boze geesten bestaat en dat deze kwade machten om ons heen zwerven, op zoek naar een prooi."^[4] Jongerenwerker Geert Mollema riep met een Facebook-pagina de EO-Jongerendag op om afstand te nemen van de Charlie Charlie challenge om 'op te staan tegen deze geestelijke macht.'^[5]

Wetenschappers menen dat er niets bijzonders aan de hand is. Het werd bijvoorbeeld al snel opgemerkt dat potloden die op elkaar gebalanceerd worden, zeer onstabiel zijn en alleen al het uitspreken van de aanvangszin zorgt voor een luchtstroom die de potloden kan laten bewegen, of dat de wind dit kan veroorzaken of dat de tafel waarop de potloden liggen niet waterpas is zodat de zwaartekracht de potloden in beweging kan brengen.^[6][3] Hoogleraar parapsychologie Dick Bierman van de Universiteit van Amsterdam noemde het idee dat er geesten achter zitten 'flauwekul' en benadrukte dat niemand zich zorgen hoefde te maken om het spelletje.^[2] Er is geen fundamenteel wetenschappelijk onderzoek bekend dat aantoont dat geesten werkelijk bestaan, en zo ja, met energie hun aanwezigheid kenbaar kunnen maken aan mensen of enig andere bovennatuurlijke verklaring.^[3] Wel is er veel onderzoek gedaan naar cognitieve beïnvloeding en denkfouten die ten grondslag kunnen liggen aan irrationaliteit.^[bron?]