Cees Renckens
Cees Renckens | ||||
---|---|---|---|---|
Cees Renckens, 2014
| ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Cornelis Nicolaas Maria Renckens[1]:85 | |||
Geboren | Hoorn | |||
Beroep | gynaecoloog, sceptisch activist | |||
Bekend van | Vereniging tegen de Kwakzalverij | |||
|
Cornelis Nicolaas Maria (Cees) Renckens (Hoorn, 29 mei 1946) is sinds 1980 gynaecoloog in het Westfries Gasthuis. Van 1988 tot 2011[2] is hij voorzitter geweest van de Vereniging tegen de Kwakzalverij (VtdK), die sedert haar oprichting in 1881 actief strijdt tegen alle geneeswijzen die niet door wetenschappelijk bewijs worden ondersteund. Renckens is de auteur van verschillende boeken over alternatieve geneeswijzen, pseudowetenschap en kwakzalverij.
Levensloop
Opleiding en loopbaan
Renckens werd kort na de Tweede Wereldoorlog geboren te Hoorn.[1]:86 Hij studeerde geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen van 1963 tot 1971. Hij werd arts-assistent chirurgie en gynaecologie in het rooms-katholiek St. Josefziekenhuis in Heemskerk, en volgde in Amsterdam de Nationale Tropencursus voor Artsen.[1]:86 Hij werkte als tropenarts in de stad Ndola in Zambia van 1973 tot 1975, als alternatief op de dienstplicht. Renckens beschrijft deze jaren als erg leerrijk, waarin hij ervoer dat de geneeskunde universeel toepasbaar is, ongeacht tijd, plaats en mensen. Anderzijds kwam hij voor het eerst in aanraking met witch doctors, wier bijgelovige praktijken hij interessant, maar onzinnig en verwerpelijk vond.[1]:86–87}
Terug in Nederland werd hij arts-assistent pathologische anatomie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam, en specialiseerde zich vervolgens tot gynaecoloog in het Wilhelmina Gasthuis te Amsterdam en het Elisabeth Gasthuis te Haarlem. Daarbinnen heeft hij onvruchtbaarheid en endoscopische chirurgie als speciale aandachtsgebieden.[1]:87 In 1980 werd hij ingeschreven in het specialistenregister (MSRC), en werd gynaecoloog bij het Westfries Gasthuis te Hoorn.[1]:87 In mei 2011 legde hij zijn praktijk neer na het bereiken van de 65-jarige leeftijd.[3]
Weerstand tegen kwakzalverij
Zijn afkeer van alternatieve geneeswijzen bracht hem er in 1980 toe lid te worden van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Van 1988 tot 2011 was hij er voorzitter. Hij staat bekend om zijn scherpe commentaren en onder zijn leiding groeide het ledental van de vereniging van bijna 300 tot ruim 2100.
Op 12 oktober 2004 promoveerde hij aan de Universiteit van Amsterdam tot doctor in de medische wetenschappen met het proefschrift 'Dwaalwegen in de geneeskunde'. Promotores waren prof. dr. O. P. Bleker, prof. dr. F.S.A.M. van Dam en de leden van de promotiecommissie waren dr. E. Borst-Eilers, prof. dr. P. Borst, prof. dr. J. van Heerden, prof. dr. J.Hoogstraten, prof. dr. E. Schadé en prof. dr. F. van der Veen. Van zijn proefschrift verscheen een handelseditie bij Bert Bakker.
Op 8 oktober 2011 kondigde Renckens zijn afscheid als voorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij aan. Renckens is 23 jaar voorzitter van deze vereniging geweest.[4]
Lof en kritiek
Voormalig emeritus hoogleraar klinische biochemie Piet Borst is van mening dat Renckens, voor zijn compromisloze en volhardende bestrijding van onwetenschappelijke vormen van zorg door artsen, respect en lof verdient.[5] Vanwege zijn harde stellingname tegen vermeende kwakzalvers bestaat er kritiek uit kringen van andersdenkenden op zijn publicaties. Vanuit de alternatieve geneeswijzensector kwam commentaar op het proefschrift van Renckens.
Onderscheidingen
Op 12 december 2002 werd aan Cees Renckens de Hector Treub-prijs 2002 toegekend. Deze prijs wordt iedere twee tot vier jaar uitgereikt aan mensen met een belangrijke maatschappelijke verdienste in de gezondheidszorg, in het bijzonder op het gebied van de verloskunde en gynaecologie.[6]
Wegens zijn niet-aflatende strijd in woord en geschrift tegen de kwakzalverij ontving Renckens op 28 april 2006 de benoeming tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.[7]
Bibliografie
- Hedendaagse kwakzalverij (1992)
- Kwakzalvers op kaliloog (2000)
- Genezen is het woord niet: Biografische schetsen van de twintig meest notoire genezers van de 20ste eeuw (2001)
- Dwaalwegen in de geneeskunde (2004)[8]
- Manuscript naast een verlostang gevonden. Casuistiek, commentaren en controversen (2011)
- Er bestaat niets beters (2016) Uitgave Bijzondere Collecties UVA.
- C. Renckens (2000) - Kwakzalvers op kaliloog, Amsterdam: Prometheus
Referenties
- ↑ a b c d e f van Lier, Bas (2011). Van Bruinsma tot Renckens. De geschiedenis van de Vereniging tegen de Kwakzalverij in 16 voorzittersportretten. Verening tegen de Kwakzalverij, Amsterdam, 85–96.
- ↑ Visser J (7 oktober 2011). Renckens geen voorzitter antikwakzalvers meer. Medisch Contact (40): 2398. ISSN: 0025-8245. Gearchiveerd van origineel op 18 oktober 2014. Geraadpleegd op 2 juni 2016.
- ↑ Margo Trappenburg, Marktwerking en beroepsethiek. Lezing ter gelegenheid van het afscheid van Cees Renckens. Westfries Gasthuis (31 mei 2011). Geraadpleegd op 27 december 2018.
- ↑ Webredactie, Renckens neemt afscheid als voorzitter. Vereniging tegen de Kwakzalverij (10 oktober 2011). Gearchiveerd op 17 november 2011. Geraadpleegd op 2 juni 2016.
- ↑ Borst, Piet, Kwakzalver. nrc.nl (22 mei 1999). Gearchiveerd op 2 maart 2016. Geraadpleegd op 2 juni 2016.
- ↑ Koene, Rob, Hector Treub prijs 2002 voor de Heer C.N.M. Renckens, gynaecoloog te Hoorn. Vereniging tegen de Kwakzalverij (15 december 2002). Gearchiveerd op 3 juni 2016. Geraadpleegd op 3 juni 2016.
- ↑ van Dam, Frits, Cees Renckens geridderd. Vereniging tegen de Kwakzalverij (28 april 2006). Gearchiveerd op 3 juni 2016. Geraadpleegd op 2016-06-032016-06-03.
- ↑ Dwaalwegen in de geneeskunde. Over alternatieve geneeswijzen, modeziekten en kwakzalverij, dare.uva.nl