Bulterriër

De bulterriër is een hondenras dat een kruising is tussen de buldog en verschillende andere hondenrassen, zoals de inmiddels uitgestorven white English terriër.

Geschiedenis

De bulterriër zoals we die vandaag de dag kennen is omstreeks 1860 in Engeland ontstaan. Door 'Doggen' (buldoggen of bulmastifs) met Terriër ontstond een kleine, snelle, behendig, maar toch sterke vechthond die men Bull-and-Terrier noemde. De hondenfokker James Hinks heeft dit type hond verder ontwikkeld naar het rastype zoals wij het nu kennen. Meneer Hinks richtte zich met name toe op het fokken van de witte bulterriërs, gelukkig voor de liefhebbers van de gekleurde variant is dit type wel bewaard gebleven. De bulterriër werd van begin af aan in verschillende maten gefokt. Zo bestaat nog steeds de mini(atuur)-bulterriër.

Uiterlijk

De bulterriër is een gespierde krachtig gebouwde hond, liefhebbers noemen hem ook wel 'de gladiator onder de honden'. Zijn uiterlijk maakt hem geschikt als vechthond, hij heeft een stoer uitlijk en een diepe, brede borst. Kenmerkend voor het ras is de 'roman finish' (zoals de Engelsen het uitdrukken) de typische ei-vormige kop, het ras heeft namelijk geen stop. De oren zijn klein en staan recht-op, ze zijn dun. De ogen liggen diep en zijn amandel-vormig en moeten een brutale, uitdagende blik hebben. Ze zijn diepbruin of zwart van kleur, lichte ogen zijn ongewenst. Zijn vacht is kort en glad, en heeft weinig 'losse' huid. Hij komt in verschillende kleuren voor. Bij witte honden, zijn gekleurde vlekken niet gewenst behalve aan de kop. Bij gekleurde honden moet de hoofdkleur de grootste oppervlakte van de vacht uitmaken, dat kan zwart, brindle (gestroomd), roodbruin, fawn (ree-kleurig) of black-and-tan zijn. Blauw en lever kleur zijn niet toegestaan.

Fotogalerij