Audomarus: verschil tussen versies
afb./interne linksnoei e.d. |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
'''Sint Audomarus''', ook wel '''Sint-Omaar''' (ca. 600 - ca. 670) is een [[Rooms-katholieke Kerk|rooms-katholiek]] [[heilige]] die leefde in de [[7e eeuw]]. Zijn afkomst wordt gesitueerd in [[Normandië]], in het dorp [[Orval (Manche)|Orval]] nabij [[Coutances]]. |
'''Sint Audomarus''', ook wel '''Sint-Omaar''' (ca. 600 - ca. 670) is een [[Rooms-katholieke Kerk|rooms-katholiek]] [[heilige]] die leefde in de [[7e eeuw]]. Zijn afkomst wordt gesitueerd in [[Normandië]], in het dorp [[Orval (Manche)|Orval]] nabij [[Coutances]]. |
||
Hij was de enige zoon van een zekere Friulphus en trad na diens dood in het [[Abdij van Luxeuil|klooster van Luxeuil]], dat door de stichting door [[Columbanus]] tot de [[Keltisch christendom|Ierse invloedssfeer]] behoorde. Op last van [[koning (titel)|koning]] [[Dagobert I]] (629-639) werd hij in het kader van de [[kerstening]] van Noord-[[Gallië]] tot [[Lijst van bisschoppen van Terwaan|bisschop van Terwaan]], diocesis Morinensis, aangesteld. In zijn missioneringsactiviteiten richtte hij zich in de eerste plaats op de lokale elite. Op deze wijze kon hij onder andere bewerkstelligen dat een zekere Adroaldus de villa [[Sithiu]] aan [[Bertinus]] en zijn metgezellen schonk om er een [[abdij]] op te richten ([[Abdij van Sint-Bertinus|Sint-Bertinusabdij |
Hij was de enige zoon van een zekere Friulphus en trad na diens dood in het [[Abdij van Luxeuil|klooster van Luxeuil]], dat door de stichting door [[Columbanus]] tot de [[Keltisch christendom|Ierse invloedssfeer]] behoorde. Op last van [[koning (titel)|koning]] [[Dagobert I]] (629-639) werd hij in het kader van de [[kerstening]] van Noord-[[Gallië]] tot [[Lijst van bisschoppen van Terwaan|bisschop van Terwaan]], diocesis Morinensis, aangesteld. In zijn missioneringsactiviteiten richtte hij zich in de eerste plaats op de lokale elite. Op deze wijze kon hij onder andere bewerkstelligen dat een zekere Adroaldus de villa [[Sithiu]] aan [[Bertinus]] en zijn metgezellen schonk om er een [[abdij]] op te richten ([[Abdij van Sint-Bertinus|Sint-Bertinusabdij]] te [[Sint-Omaars]]). Al bij al is over de andere activiteiten van deze eerste bisschop van [[Terwaan]] weinig bekend. In de schenking van de O.-L.-Vrouwekerk (de latere [[Kathedraal van Sint-Omaars]]) bepaalde hij in die [[kerk (gebouw)|kerk]] begraven te willen worden. Na Audomarus’ dood op 1 november in 668 of 669 vervulde Bertinus dan ook zijn wil. |
||
Rondom zijn [[Relikwie|relieken]] werd tussen het kapittel van de O.L.Vrouwekerk en de nabije Sint-Bertijnsabdij lange tijd strijd geleverd. |
Rondom zijn [[Relikwie|relieken]] werd tussen het kapittel van de O.L.Vrouwekerk en de nabije Sint-Bertijnsabdij lange tijd strijd geleverd. |
||
Versie van 6 mrt 2009 18:30
Sint Audomarus, ook wel Sint-Omaar (ca. 600 - ca. 670) is een rooms-katholiek heilige die leefde in de 7e eeuw. Zijn afkomst wordt gesitueerd in Normandië, in het dorp Orval nabij Coutances.
Hij was de enige zoon van een zekere Friulphus en trad na diens dood in het klooster van Luxeuil, dat door de stichting door Columbanus tot de Ierse invloedssfeer behoorde. Op last van koning Dagobert I (629-639) werd hij in het kader van de kerstening van Noord-Gallië tot bisschop van Terwaan, diocesis Morinensis, aangesteld. In zijn missioneringsactiviteiten richtte hij zich in de eerste plaats op de lokale elite. Op deze wijze kon hij onder andere bewerkstelligen dat een zekere Adroaldus de villa Sithiu aan Bertinus en zijn metgezellen schonk om er een abdij op te richten (Sint-Bertinusabdij te Sint-Omaars). Al bij al is over de andere activiteiten van deze eerste bisschop van Terwaan weinig bekend. In de schenking van de O.-L.-Vrouwekerk (de latere Kathedraal van Sint-Omaars) bepaalde hij in die kerk begraven te willen worden. Na Audomarus’ dood op 1 november in 668 of 669 vervulde Bertinus dan ook zijn wil.
Rondom zijn relieken werd tussen het kapittel van de O.L.Vrouwekerk en de nabije Sint-Bertijnsabdij lange tijd strijd geleverd. Zijn relieken werden in 1052, 1269, 1324 en 1469 gevisiteerd. Tijdens de Franse Revolutie werd zijn schrijn naar Parijs gebracht, de relieken werden vernietigd en het schrijn omgesmolten.
