Arnold Karskens

(/✂/→)

Dit artikel komt mogelijk voor verwijdering in aanmerking.

Het overleg hierover wordt gevoerd op deze discussiepagina. Iedereen is welkom daaraan bij te dragen.
Zie voor meer informatie: Waarom staat mijn artikel op de beoordelingslijst. Voel je vrij het artikel te .
Haal de pagina echter niet leeg en verwijder deze boodschap niet voordat de discussie gesloten is.

Arnold Karskens
Arnold Karskens in Bagdad, maart 2003
Achtergrondinformatie
Naam	Arnold Karskens
Geboren	19 augustus 1954
Geboorteplaats	Beemster
Beroep	Journalist Oorlogsverslaggever
Portaal    Media

Arnold Karskens (Beemster, 19 augustus 1954) is een Nederlands oorlogsverslaggever en onderzoeksjournalist.

Loopbaan

Karskens volgde een opleiding voor journalist aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Hij werkte vijftien jaar freelance en was van 1995 tot 2008 in deeltijd in dienst bij Nieuwe Revu. In april 2008 ging Karskens werken voor het gratis dagblad De Pers.

Hij begon zijn carrière in 1981 met een bezoek aan guerrillero's van het Ejército Revolucionario del Pueblo (ERP, Revolutionair Leger van het Volk) in El Salvador. Sindsdien bezocht hij zo'n dertig verschillende conflictzones. In 2008 werkt hij in de oorlogsgebieden van Irak en Afghanistan, en vooral Uruzgan. Hij staat erop als onafhankelijk journalist te werk te gaan en niet als embedded journalist.^[1] Hij werkte mee aan radioprogramma's van onder andere de RVU, VARA, BNR, VPRO en NOS, en de actualiteitenrubrieken EénVandaag en VRT-journaal.

Karskens verzamelde veel informatie over de wegens oorlogsmisdaden veroordeelde Frans van Anraat en de daarvan vrijgesproken Guus Kouwenhoven. Hij is tevens voorzitter van de stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden die met name de voortvluchtige Nederlandse nazi en oorlogsmisdadiger Klaas Carel Faber achter de tralies probeerde te krijgen. Hij hielp om medeklager en nabestaande Theun de Groot te laten deelnemen aan het proces tegen Nederlandse SS'er en Aktion Silbertanne-deelnemer Heinrich Boere in 2009-2010. Over de jacht op Faber schreef hij het boek De Beestmensch (2012).

In een interview in 1996 vertelde Karskens, afkomstig uit een verzetsfamilie, bij de verschijning van zijn boek Berichten van het front dat hij als kind gefascineerd raakte door verhalen van de grote mensen over 'de oorlog': over bezetting, overvallen en schietpartijen. Zoekend naar "het verband tussen die afgeluisterde puzzelstukjes" werd hij uiteindelijk oorlogsverslaggever, een van de weinigen in Nederland.^[2]

In de nacht van zaterdag 6 op zondag 7 november 2010 werd Arnold Karskens opgepakt op het Noordstation van Brussel wegens het verstoren van de openbare orde. Hij was op dat moment bezig met een reportage over illegalen toen de politie het treinstation wilde afsluiten.^[3] Volgens zijn eigen verklaring in dagblad De Standaard was zijn arrestatie een voorwendsel van de kant van de politie om een door hem gemaakte foto van hardhandig optreden van de Brusselse politie te wissen.^[4]

Karskens is een uitgesproken tegenstander van de Nederlandse politietrainingsmissie in Kunduz in Afghanistan en uitte zich daar zeer kritisch over tijdens een hoorzitting op 24 januari 2011 in de Tweede Kamer over deze zaak.^[5]

Prijzen

Aan Karskens werd op 21 september 2008, de Internationale Dag van de Vrede, de ereprijs “Journalist voor de Vrede” voor 2008 toegekend door het Humanistisch Vredesberaad.

Het juryrapport vermeldde onder meer: "Van bijzonder belang is dat hij in de Nederlandse verslaggeving aangaande de kritieke oorlogszones Irak en Afghanistan een waardevol tegenwicht biedt tegen de helaas nog zeer gangbare benadering waarbij oorlogsgebieden primair door de westerse bril bezien worden. Als een van de weinigen herinnert hij ons er consequent aan dat in een oorlogsgebied elke om het leven gebrachte inwoner van dat gebied niet minder tragisch is dan een gesneuvelde Nederlander of Amerikaan. Zo belicht hij de voedingsbodem voor de verbittering tegen het Westen in een groot deel van de islamitische wereld."^[6][7]

Op 10 december 2008, de Dag van de Rechten van de Mens, kreeg Karskens de Clara Meijer-Wichmann Penning, een mensenrechtenonderscheiding die jaarlijks wordt uitgereikt door de Liga voor de Rechten van de Mens en J'accuse. Karskens kreeg deze onderscheiding omdat hij een onafhankelijk beeld heeft geschetst van de oorlog in Afghanistan, waarbij de aandacht die hij heeft gevraagd en gekregen voor de Afghaanse burgerslachtoffers essentieel is voor de erkenning van hun mensenrechten, aldus de beide organisaties.^[8]

Karskens schreeuwde op 16 april 2012 'plagiaat' bij de uitreiking van de Tegel voor Onderzoeksjournalistiek aan Natalie Righton. Hij vond dat zij het bedrag dat de opleiding van een Afghaans politieman kost van hem had gepikt.^[9][10]

Publicaties (selectie)

• 1995: Berichten van het front. Verhalen uit de oorlog.
• 2001: Pleisters op de ogen, pleister op de mond. De geschiedenis van de Nederlandse oorlogsverslaggeving van Heiligerlee tot Kosovo.
• 2002: Reizen langs de frontlijn. Een overlevingshandboek voor journalisten, hulpverleners en avonturiers.
• 2003: Onze man in Bagdad. Dagboek van een oorlogsverslaggever.
• 2006: Geen cent spijt. De jacht op oorlogsmisdadiger Frans van Anraat.
• 2007: AK-47. "Oorlog is goed voor slechte mensen" en 46 andere columns.
• 2009: Rebellen met een reden. Idealistische Nederlanders vechtend onder vreemde vlag.
• 2012: Het Beestmensch. De jacht op nedernazi Klaas Carel Faber.
• 2014: Reisgids voor de frontlijn. Hét overlevingshandboek voor de avontuurlijke reiziger, hulpverlener, oorlogsjournalist, zakenman & pensionado met lef.