Anselmus Boëtius de Boodt

Anselmus Boëtius (ook wel "Boetius") de Boodt (Brugge, rond 1550 - aldaar, 21 juni 1632) was een humanist, priester, bestuurder, arts en geleerde.

De in een rijke en aristocratische katholieke familie geboren Anselmus studeerde rechten in Leuven en medicijnen bij Thomas Erestus in Heidelberg. Hij promoveerde in Padua tot doctor in de geneeskunde. Tussen 1580 en 1583 was Boëtius Raadspensionaris van Brugge.

In 1583 werd hij lijfarts van Wilhelm Rosenberg, burggraaf en gouverneur van Praag. In deze stad werd hij in 1584 lijfarts van de aldaar residerende keizer Rudolf II. De keizer bezorgde Boëtius een sinecure in Brugge. Boëtius werd een goedbetaalde kanunnik van de Sint-Donaaskathedraal in Brugge, een stad die hij pas in 1612 weer terugzag. In dat jaar werd Boëtius wederom Raadspensionaris van Brugge, een positie die hij tot zijn dood behield. Aan het prachtlievende en zeer in wetenschap geïnteresseerde hof van Praag hield Boëtius zich bezig met alchemie en mineralogie.

In de 16e eeuw was er geen strikte scheiding tussen de wetenschappelijke disciplines en werden ook wetenschap en bijgeloof (zoals astrologie) nog naast elkaar beoefend. In zijn hoofdwerk "Gemmarum et lapidum historia", een systematische studie van (edel)stenen en mineralen, beschreef Boëtius zeshonderd stenen en hun -veronderstelde- ontstaan, eigenschappen en geneeskundige uitwerking. Hij was een aanhanger van de atoomleer en werkte met een schaal van hardheid. Het boek gaat ook in op praktische zaken als slijpwijze en de economische waarde van edelstenen.

Publicaties van Boëtius

Gemmarum et lapidum historia^[1] (1609)
Le Parfaict Ioaillier, ou Histoire des Pierreries (1644)
De la Pierre de Crapaut, ou Garatroine (over o.a.de raadselachtige paddesteen)
Pseudodoxia Epidemica (over bijgeloof).

Publicaties over Boëtius

Nieuw nederlandsch biografisch woordenboek, deel VI
G. Dewalque, Biographie nationale de Belgique, deel IV
F.M. Jaeger, Anselmus Boëtius de Boodt', in: Historische Studien. Bijdragen tot de kennis van de geschiedenis der wetenschappen in Nederlanden (in 16th and 17th centuries), Groningen, 1919
O. Delepierre, Biographie des hommes remarquables de la Flandre occidentale, deel 1 (Brugge 1843-1844)
J.E. Heller, 'Anselmus Boetius de Boodt als Wissenschafter und Naturphilosoph', Archeion 15 (1933).

'Testament olographe d'Anselmus Boetius de Boodt, conseiller-pensionnaire de Bruges, 1630', Annales de la societe d'emulation de Bruges, 2e serie, deel 11 (1861)
A.J.J. Van de Velde, 'Rede af Boodt', Koninklijke Vlamische Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schoone Kunsten van België. Klasse der Wetenschappen. Verslagen en Mededeelingen (Brussel, november 1932)
J.E. Heller, an article on Boodt, Quellen und Studien zur Geschichte der Naturwissenschaften und der Medizin, deel 8 (1942).
Richard S. Westfall, Department of History and Philosophy of Science

↑ Gemmarum et Lapidum Historia, Qua non solum Ortus, Natura, Vis & Precium, sed etiam Modus quo exiis, Olea, Salia, Tinctura, Essentia, Arcana & magisteria Arte Chymica confici possint, ostenditur. The book contains 31 woodcuts in the text, & two large folding printed tables. The work was printed in Hanau in 1609 by the firm of Wechel. "In his Gemmarum et Lapidum Historia Boodt made the first attempt at a systematic description of minerals, dividing the minerals into great and small, rare and common, hard and soft, combustible and incombustible, transparent and opaque. He uses a scale of hardness expressed in three degrees and notes the crystalline forms of some minerals (triangular, quadratic, and hexangular). Boodt criticizes some of the views of Aristotle, Pliny, Paracelsus, and others. De Boodt also mentions atoms. He enumerates about 600 minerals that he knows from personal observation, and describes their properties, values, imitations, and medical applications. There are also tables of values of diamonds according to their size and a short description of the polishing of precious stones. Boodt cites nineteen authors and, besides the minerals known to him, gives a list of 233 minerals whose names he knows from Pliny and Bartholomeus Anglicus, among others."D.S.B., II, p. 293. Some of the fine woodcuts illustrate polishing machinery. There are nine chapters on the properties and uses of the magnet and lodestone. Literatuur: Adams, The Birth and Development of the Geological Sciences, p. 161"The most important lapidary of the seventeenth century and exerted a widespread influence." Partington, II, pp. 101-02. Sinkankas 778. Thorndike, VI, pp. 318-24. Wheeler Gift Cat. 120 & 120a(later eds.).

Externe link

Levensbeschrijving op website Indiana University

[1] Gemmarum et Lapidum Historia, Qua non solum Ortus, Natura, Vis & Precium, sed etiam Modus quo exiis, Olea, Salia, Tinctura, Essentia, Arcana & magisteria Arte Chymica confici possint, ostenditur. The book contains 31 woodcuts in the text, & two large folding printed tables. The work was printed in Hanau in 1609 by the firm of Wechel. "In his Gemmarum et Lapidum Historia Boodt made the first attempt at a systematic description of minerals, dividing the minerals into great and small, rare and common, hard and soft, combustible and incombustible, transparent and opaque. He uses a scale of hardness expressed in three degrees and notes the crystalline forms of some minerals (triangular, quadratic, and hexangular). Boodt criticizes some of the views of Aristotle, Pliny, Paracelsus, and others. De Boodt also mentions atoms. He enumerates about 600 minerals that he knows from personal observation, and describes their properties, values, imitations, and medical applications. There are also tables of values of diamonds according to their size and a short description of the polishing of precious stones. Boodt cites nineteen authors and, besides the minerals known to him, gives a list of 233 minerals whose names he knows from Pliny and Bartholomeus Anglicus, among others."D.S.B., II, p. 293. Some of the fine woodcuts illustrate polishing machinery. There are nine chapters on the properties and uses of the magnet and lodestone. Literatuur: Adams, The Birth and Development of the Geological Sciences, p. 161"The most important lapidary of the seventeenth century and exerted a widespread influence." Partington, II, pp. 101-02. Sinkankas 778. Thorndike, VI, pp. 318-24. Wheeler Gift Cat. 120 & 120a(later eds.).

[1]