André Rouvoet: verschil tussen versies

André Rouvoet
Algemeen
Geboren	4 januari 1962 in Hilversum
Functie	Lid Tweede Kamer (fractievzt.) Politiek leider
Partij	RPF (tot 2001) ChristenUnie (vanaf 2000)
Titulatuur	Mr.
Functies
1994-2007 2010-2011	Lid Tweede Kamer
2002-2011	Politiek leider
2002-2007 2010-2011	Fractievoorzitter
2007-2010	Minister voor Jeugd en Gezin
2007-2010	Vicepremier
2010	Minister van OCW
Officiële website
Portaal    Politiek

André Rouvoet (Hilversum, 4 januari 1962) is een Nederlands politicus. In het kabinet-Balkenende IV was hij minister voor Jeugd en Gezin en vicepremier. Op 23 februari 2010, na de val van dit kabinet, werd hij als demissionair minister tevens benoemd tot minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, tot 14 oktober 2010. Eerder was hij namens de ChristenUnie en de RPF lid van de Tweede Kamer. Op 29 april 2011 kondigde hij zijn vertrek uit de politiek aan.

Levensloop

Rouvoet groeide op als zoon van een groenteboer. Hij volgde het gymnasium aan het Hilversumse Comenius College en was de enige van vier kinderen die mocht studeren. Hij ging een studie rechts- en staatsfilosofie volgen aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Hij verdiepte zich in de ideeën van de orthodox-protestantse staatsman Abraham Kuyper via colleges van hoogleraar reformatorische wijsbegeerte Egbert Schuurman. In 1986 behaalde hij zijn doctoraal. Hij was op dat moment al fractiemedewerker van de Reformatorische Politieke Federatie (RPF) in de Tweede Kamer, op voorspraak van zijn leermeester Schuurman, die senator voor die partij was.

In datzelfde jaar was hij lijsttrekker van de gecombineerde GPV/SGP/RPF-lijst in de gemeente Maarssen, maar hij slaagde er niet in gekozen te worden. In april 1986 werd hij beleidsmedewerker bij een organisatie voor speciaal onderwijs en jeugdgezondheidszorg, maar in augustus 1987 keerde hij terug bij de RPF, als wetenschappelijk medewerker van de Marnix van St. Aldegonde Stichting, het wetenschappelijk bureau van de RPF. Op 1 januari 1989 werd hij directeur van het bureau. Tevens was hij freelance docent politicologie en staatsinrichting aan de Evangelische School voor Journalistiek in Amersfoort.

Bij de Tweede Kamerverkiezingen 1994 werd Rouvoet namens de RPF in de Tweede Kamer gekozen. Hij hield zich in de Kamer bezig met justitie, volksgezondheid, welzijn, sport en Europese zaken en maakte deel uit van de parlementaire enquêtecommissie opsporingsmethoden, waarvan Maarten van Traa de voorzitter was. De commissie concludeerde, kort gezegd, dat de opsporingsdiensten gebruik maakten van illegale methoden en deed voorstellen om een aantal van deze methodes te legaliseren. Dit leidde tot de invoering van de Wet bijzondere opsporingsbevoegdheden.

Ook in 1998 werd hij tot RPF-Kamerlid gekozen. Vanaf maart 2001 trad hij met zijn partij toe tot de ChristenUnie, de fusie van de RPF met het GPV. In november 2002 werd Rouvoet fractievoorzitter van de nog jonge partij, nadat zijn voorganger Kars Veling na een machtsstrijd teleurgesteld uit de politiek was gestapt. Bij de verkiezingen van 2003 en 2006 was Rouvoet lijsttrekker. Als fractievoorzitter kreeg hij veel waardering. Zo ontving hij in 2003 de Thorbeckeprijs, een prijs voor politieke welsprekendheid, en werd hij in 2004 door de parlementaire pers uitgeroepen tot politicus van het jaar. In 2005 was hij duidelijk in beeld door zijn campagne tegen de Europese grondwet in de aanloop naar het Nederlands referendum hierover.

Minister voor Jeugd en Gezin

Na verkiezingswinst in 2006 kregen de ChristenUnie en Rouvoet de kans om met het CDA en de PvdA een coalitie te vormen. De onderhandelingen slaagden en op 22 februari 2007 werd hij beëdigd als minister voor Jeugd en Gezin in het kabinet-Balkenende IV. De speciale programmaminister, die ressorteerde onder het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, was een nieuwe, interdepartementale functie, in het leven geroepen om een integraal beleid mogelijk te maken in alle zaken die met jeugd en gezin te maken hebben.

Een van de speerpunten van Rouvoets beleid was het opzetten van Centra voor Jeugd en Gezin (CJG’s). Hier kunnen ouders, kinderen, jongeren en professionals terecht met allerlei vragen over opvoeden en opgroeien. De centra worden als herkenbaar inlooppunt in elke gemeente opgezet en de gemeenten voeren er de regie over. In 2008 werden de eerste CJG’s gerealiseerd. De bedoeling is dat er in 2012 een landelijk dekkend netwerk is.

Een ander punt waarvoor Rouvoet zich sterk heeft gemaakt is de invoering van het zogeheten Elektronisch Kinddossier Jeugdgezondheidszorg (EKD JGZ), waarmee landelijke uitwisseling van gegevens op het gebied van de jeugdgezondheidszorg mogelijk moet worden gemaakt. Consultatiebureau-artsen en verpleegkundigen van de jeugdgezondheidszorg houden het EKD JGZ bij en gebruiken het bij elk contact voor registratie en informatie.

Andere beleidszaken van minister Rouvoet waren onder andere het kindgebonden budget (een tegemoetkoming in de kosten van de opvoeding van kinderen tot 18 jaar; ingegaan op 1 januari 2009), terugdringing van kindermishandeling, voorkoming van jeugdcriminaliteit en het Ouderschapsplan. Dit laatste is een document waarin gescheiden ouders afspraken vastleggen over het verdelen van de zorg voor hun kinderen, de alimentatie voor de kinderen en informatie-uitwisseling (ouders moeten elkaar op de hoogte houden over hun kinderen). De Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding, opgesteld samen met het ministerie van Justitie en in november 2008 door de Eerste Kamer goedgekeurd, stelt dit plan verplicht bij echtscheidingen.

In mei 2008 ontstond een conflict in de regeringscoalitie, naar aanleiding van een brief waarin staatssecretaris van Volksgezondheid Jet Bussemaker (PvdA) verruiming aankondigde van de mogelijkheden voor embryoselectie. Rouvoet was daarover ontstemd doordat zijn partij principieel tegen embryoselectie is en doordat hij vooraf niet van de brief wist. Het conflict liep hoog op, maar in juni 2008 bereikten Rouvoet, Bussemaker en minister van Volksgezondheid Ab Klink (CDA) een akkoord over de criteria die moesten gaan gelden voor embryoselectie. Een landelijke commissie gaat verdere richtlijnen opstellen voor de toepassing ervan. De oplossing werd vaak een compromis genoemd, maar Rouvoet weersprak dat. Hij zei: "We hebben een weg gevonden die voor alle drie de partijen begaanbaar en verdedigbaar is.".

In augustus 2009 kwam Rouvoet met een voorstel voor het omlaagbrengen van kinderbijslag voor kinderen van werknemers in Nederland die niet in de Europese Unie leven.^[1]

Demissionair minister voor Jeugd en Gezin en voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap

Op 23 februari 2010 werd Rouvoet als minister voor Jeugd en Gezin demissionair door de val van het kabinet. Daarnaast werd hij demissionair minister voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Hij nam het takenpakket van de afgetreden staatssecretaris van OCW Dijksma over. Tot zijn kerntaken op OCW-gebied behoorden zodoende primair onderwijs, speciaal onderwijs, onderwijsachterstandenbeleid, voorschoolse opvang en kinderopvang, arbeidsvoorwaarden onderwijspersoneel en onderwijsinspectie. Dat hij het pakket (homo-)emancipatiezaken niet overnam van zijn voorganger Plasterk, maar dit overliet aan staatssecretaris Van Bijsterveldt, leidde tot commentaar in onder meer de Tweede Kamer, waar hij de taakverdeling met succes verdedigde.^[2][3] Kort daarvoor had hij wel excuses aangeboden voor zijn uitspraak in een interview dat Plasterk een "minister van feesten en partijen en emancipatiebeleid" was geweest.^[4]

Op een partijcongres in Lunteren op 24 april 2010 maakte Rouvoet bekend na de Tweede Kamerverkiezingen van 9 juni dat jaar weer als Kamerlid voor de partij te willen optreden, ook als de ChristenUnie mocht deelnemen aan een coalitie. "De komende vier jaar zit deze jongen namens u in de Tweede Kamer", zo hield hij de partijleden voor.^[5]

Op 29 april 2011 maakte hij bekend dat hij per 17 mei de Tweede Kamer zal verlaten. Hij wordt als fractievoorzitter opgevolgd door Arie Slob.

Privéleven

André Rouvoet is woonachtig in Woerden. Hij is op 3 juli 1986 getrouwd te Abcoude en is vader van vier dochters en één zoon. Zijn echtgenote Liesbeth is arts. Rouvoet is lid van de Christelijke Gereformeerde Kerk Rehoboth te Woerden. Zijn hobby’s zijn lezen, snooker en sporten.

In december 2008 zei Rouvoet in het televisieprogramma Top 2000 à Go-Go dat de song Have I Told You Lately That I Love You van Van Morrison uit 1989 tijdens de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen in 2006 ervoor zorgde dat hij bleef denken aan zijn vrouw en gezin.^[6]

In 20!1 was hij in een echtscheidingsprocedure gewikkeld<

Publicaties

• "Wet en zin als hoofdthema's", in "Beweging" (1986)
• "Reformatorische Staatsvisie - De RPF en het ambt van de overheid" (1992)
• "Agenda voor de christelijke politiek", in: "Reformatorische Cultuurvisie" (1993)
• "Politiek met een hart. Beschouwingen over politiek en moraal" (2000)
• "Het hart van de zaak. Over de betekenis van geloven in de politiek" (2006)

Over André Rouvoet

• André Rouvoet. Bert van Nieuwenhuizen (red.). Uitgeverij Aspekt, ISBN 9789059115613. Verzameling ongeautoriseerde biografieën. Met een voorwoord van Gert Schutte; bijdragen van o.a. Egbert Schuurman, Kathleen Ferrier, Elsbeth Etty en George Harinck.

Onderscheiding

• Thorbeckeprijs voor welsprekendheid (november 2003)
• Officier in de Orde van Oranje-Nassau (december 2010)

Externe links

• André Rouvoet, website van de ChristenUnie
• Mr. A. (André) Rouvoet, Parlement & Politiek
• André Rouvoet, website van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Sjabloon:Navigatie politieke leiders in Nederland

Zie de categorie André Rouvoet van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.