Abraham Vereul: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
De rol van deze familie in de mensenhandel en uitbuiting van mensen, handeling waarvoor zij bovendien geld kregen als genoegdoening toen zij gedwongen werden ermee te stoppen, is toegelicht met bronvermelding. |
||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
Nicolaas Jean en zijn familie vertrokken in 1773 naar Nederland en gingen wonen in [[Gouda]]. Abraham studeerde later rechten in [[Leiden]] en vestigde zich in [[Amsterdam]] als advocaat. Later werd hij directeur en daarna president van de [[Sociëteit van Suriname]]. In 1795 werd de Sociëteit opgeheven en vervangen door het ''Committé tot de zaken van de Coloniën en Bezittingen op de kust van Guinea en in America''. Vereul werd tot president benoemd. Een van zijn eerste daden was het belonen van gouverneur [[Jurriaan François de Friderici]] wegens zijn grote plichtsgetrouwheid. Hij werd meerdere keren lid van de [[Amsterdam#Gemeenteraad|gemeenteraad van Amsterdam]]. Zijn laatste functie was [[burgemeester van Amsterdam]]. In 1811 begroette hij keizer [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] bij zijn intocht in Amsterdam. |
Nicolaas Jean en zijn familie vertrokken in 1773 naar Nederland en gingen wonen in [[Gouda]]. Abraham studeerde later rechten in [[Leiden]] en vestigde zich in [[Amsterdam]] als advocaat. Later werd hij directeur en daarna president van de [[Sociëteit van Suriname]]. In 1795 werd de Sociëteit opgeheven en vervangen door het ''Committé tot de zaken van de Coloniën en Bezittingen op de kust van Guinea en in America''. Vereul werd tot president benoemd. Een van zijn eerste daden was het belonen van gouverneur [[Jurriaan François de Friderici]] wegens zijn grote plichtsgetrouwheid. Hij werd meerdere keren lid van de [[Amsterdam#Gemeenteraad|gemeenteraad van Amsterdam]]. Zijn laatste functie was [[burgemeester van Amsterdam]]. In 1811 begroette hij keizer [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] bij zijn intocht in Amsterdam. |
||
Als dichter genoot hij bekendheid. In al zijn werk heerst een gevoel voor liefde, geloof, vriendschap, vaderlandsliefde en vrijheid. |
Als dichter genoot hij bekendheid. In al zijn werk heerst een gevoel voor liefde, geloof, vriendschap, vaderlandsliefde en vrijheid. Een kritische noot is dat in deze tekst kolonialisme en het tot slaaf maken van mensen volledig is weggepoetst. Dit is een familie die mede verantwoordelijk was voor de wreedheden op de plantages en rijk werd van de arbeid en mishandeling van een ander. Dit zijn tekenen van een gebrek aan empathie, niet van liefde en vrijheid. |
||
== Werken == |
== Werken == |
||
| Regel 24: | Regel 24: | ||
* Frederiks, J.G. en Branden van den, F.J. (1888-1891), ''Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde'', Amsterdam: L.J. Veen. |
* Frederiks, J.G. en Branden van den, F.J. (1888-1891), ''Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde'', Amsterdam: L.J. Veen. |
||
* Kalff,S. (1927), “Mr. Abraham Vereul” De West-Indische Gids, jrg 8, nr. 9, pp 378-388. |
* Kalff,S. (1927), “Mr. Abraham Vereul” De West-Indische Gids, jrg 8, nr. 9, pp 378-388. |
||
* Wolbers, J. (1861,) ''Geschiedenis van Suriname'', Amsterdam: S. Emmerling |
* Wolbers, J. (1861,) ''Geschiedenis van Suriname'', Amsterdam: S. Emmerling |
||
* https://www.slavernijenjij.nl/het-verzet/adam-van-vrouwenvlijt/ |
|||
*https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/index/nt00341/340363df-5884-475f-9fe6-37e55c87205e}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Vereul, Abr}} |
{{DEFAULTSORT:Vereul, Abr}} |
||
Versie van 19 aug 2020 03:31
Abraham Vereul (Paramaribo, 1770 – Amsterdam, 1817) was een Nederlands staatsman en dichter.
Biografie
De oorsprong van de familie Vereul ligt in Rouen in Frankrijk. De hugenotenfamilie moest vluchten na het intrekken van het Edict van Nantes. Zijn overgrootvader, Abraham ( - 1734), kwam in 1714 in Suriname aan en trouwde daar in 1716 met Elizabeth Felix. Zij kregen twee zonen; Jean (1719-1749) en Pierre (1721). Jean trouwde met Sara Lemmers. Zij kregen twee kinderen: Nicolaas Jean en Abraham. Jean was de stichter van de plantage Vriendsbeleid. In naam van zijn zoon Abraham stichtte hij ook de naastgelegen plantage Ouderzorg. Beide plantages werden als snel samengevoegd tot Vriendsbeleid en Ouderzorg. Sara Lemmers legde in 1745 de plantage Wederzorg aan.
Abraham trouwde in 1766 met Maria Sara Benelle. Nicolaas Jean trouwde een jaar later met Johanna Benelle. Uit het laatste huwelijk kwamen vier kinderen: Abraham (1770), Sara Clasina (1772), Nicolaas Jean jr. (1774) en Paulina Johanna (1776).
Nicolaas Jean en zijn familie vertrokken in 1773 naar Nederland en gingen wonen in Gouda. Abraham studeerde later rechten in Leiden en vestigde zich in Amsterdam als advocaat. Later werd hij directeur en daarna president van de Sociëteit van Suriname. In 1795 werd de Sociëteit opgeheven en vervangen door het Committé tot de zaken van de Coloniën en Bezittingen op de kust van Guinea en in America. Vereul werd tot president benoemd. Een van zijn eerste daden was het belonen van gouverneur Jurriaan François de Friderici wegens zijn grote plichtsgetrouwheid. Hij werd meerdere keren lid van de gemeenteraad van Amsterdam. Zijn laatste functie was burgemeester van Amsterdam. In 1811 begroette hij keizer Napoleon bij zijn intocht in Amsterdam.
Als dichter genoot hij bekendheid. In al zijn werk heerst een gevoel voor liefde, geloof, vriendschap, vaderlandsliefde en vrijheid. Een kritische noot is dat in deze tekst kolonialisme en het tot slaaf maken van mensen volledig is weggepoetst. Dit is een familie die mede verantwoordelijk was voor de wreedheden op de plantages en rijk werd van de arbeid en mishandeling van een ander. Dit zijn tekenen van een gebrek aan empathie, niet van liefde en vrijheid.
Werken
- Proeve van Poëtische brieven, Gouda 1787
- Redevoeringen over Janus Donza en over Jacobus Bellamy, Amsterdam 1791
- De invloed van een vast geloof aan de Voorzienigheid, in 1789 in Leiden bekroond
- De lof der naarstigheid, in 1790 in Amsterdam bekroond
- De onschuld, in 1791 in Amsterdam bekroond
- Kleine dichterlijke handschriften, gedichtenbundel
- De zege der oude liefde Opgevoerd in 1811 in Paramaribo door de toneelvereniging De Verreezene Phoenix
- Aa van der A.J. (1876), Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 19. Haarlem: J.J. van Brederode.
- Benjamins, H.D. en Snelleman J.F. (1914-1917), Encyclopaedie van Nederlandsch West-Indië. Den Haag/Leiden: Martinus Nijhoff/E.J. Brill,
- Frederiks, J.G. en Branden van den, F.J. (1888-1891), Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde, Amsterdam: L.J. Veen.
- Kalff,S. (1927), “Mr. Abraham Vereul” De West-Indische Gids, jrg 8, nr. 9, pp 378-388.
- Wolbers, J. (1861,) Geschiedenis van Suriname, Amsterdam: S. Emmerling
- https://www.slavernijenjij.nl/het-verzet/adam-van-vrouwenvlijt/
- https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/index/nt00341/340363df-5884-475f-9fe6-37e55c87205e
